ERIC & SNOW – 6 คุณทำอะไรหนู

1434 Words

รุ่งเช้า กะ กรี๊ดดดดดด! สโนว์ที่ตื่นมาอยู่ในสภาพเปลือยกายบนเตียงนอนขนาดคิงส์ไซด์ของเขา เธอรีบกระชับผ้านวมผืนไว้แน่นแนบที่อก แค่ขยับร่างกายเล็กน้อย ก็รู้สึกเหมือนร่างกายปวดหนึบไปทุกส่วนซ้ำยังปวดร้าวไปทั่วตัว สายตาสั่นระริกกวาดมองไปรอบ ๆ ห้อง มองเห็นเสื้อผ้าชุดทำงานสีแดงของตัวเองถูกถอดแล้วโยนเอาไว้อยู่ข้างเตียง สภาพนี้ไม่บอกก็รู้ว่าเธอคง… แกร๊ก! เสียงประตูภายในห้องน้ำถูกเปิดขึ้น พร้อมกับร่างสูงโปร่งของเอริคเดินออกมา ร่างกายเต็มไปด้วยหยดน้ำเกาะอยู่ประปรายตามลำตัว กล้ามเนื้อท้องแน่นซิกแพคดูกำยำจนละสายตาแทบไม่ได้ รอบเอวมีผ้าขนหนูสีขาวพันไว้ที่เอวสอบ “โวยวายอะไร?” เขาเลิกคิ้วมองเด็กสาวที่กำลังมีสีหน้าตื่นตระหนกอย่างสุดขีดอยู่บนเตียง “คะ คุณข่มขืนหนูเหรอคะ!” “แล้วเธอคิดว่ายังไงล่ะ” “คะ คุณทำจริง ๆ ใช่ไหมคะ อึก” สโนว์รู้สึกเหมือนน้ำตาพานจะไหลแต่กลับไหลไม่ออกเพราะเธอยังไม่หายตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น “ทะ ทำไมคุณต้องฉวยโอกาสมอมเหล้าหนูด้วยละคะ” “จำได้ว่าเธอดื่มเหล้าแก้วนั้นแก้วเดียวนะ ถ้าแก้วเดียวไม่น่าเรียกว่ามอมเหล้าได้” “อึก…” ใช่สิเธอดื่มแก้วนั้นแก้วเดียวจริง ๆ แล้วภาพก็ตัดไปเลย สโนว์คงลืมคิดไปว่าตัวเองคออ่อนมากแค่ไหน “ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว! เช้านี้ฉันต้องกลับเข้าบ้าน” เอริคพ่นลมหายใจแรง ๆ ออกมาอีกรอบ ก่อนจะเดินตรงมาที่เตียงนอน แต่ในสภาพที่เขาเดินเปลือยท่อนบนมาแบบนั้น ยิ่งทำให้สโนว์กลัวจนต้องกระชับผ้าห่มนวมเอาไว้แน่นกว่าเดิม “…” “ว่าไง หรือเธอจะนอนรอแบบนั้นให้ฉันเข้าไปข่มขืนเธอ!” “คุณเป็นผู้ชายที่เลวร้ายมากที่สุดในชีวิตเท่าที่หนูเคยเจอ คุณกล้าข่มขืนหนูตอนที่…” “สรุปไม่อาบ? หรืออยากให้ฉันทำแบบที่พูดจริงๆ” เอริคไม่รอให้สโนว์พล่ามจบ แต่เขากลับพูดแทรกขึ้นมาก่อน “หา…ยังไงนะคะ หมายความว่าไงคะ” สโนว์ทำหน้าเหวอ เพราะเมื่อกี้เอริคเพิ่งพูดว่า -หรืออยากให้ทำแบบที่พูดจริงๆ - คือหมายความว่าเขายังไม่ได้ทำอะไรเธอเลยใช่ไหม แล้วทำไมเธอถึงแก้ผ้า? แล้วทำไมถึงได้รู้สึกปวดตัว? ใบหน้าของสโนว์เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามเต็มไปหมด ได้แต่มองเอริคที่เดินเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ “เมื่อคืนฉันไม่ได้ทำอะไรเธอ! เธอเมาจนหลับสนิท ให้นอนที่โซฟาข้างนอกเธอก็กลิ้งตกลงมา ฉันถึงต้องพาเธอมานอนในนี้” “อ่า…” สโนว์รู้แล้วว่าทำไมเธอถึงได้ปวดตัว “ส่วนเสื้อผ้าที่กองอยู่ที่พื้นนั่นเธอก็ลุกขึ้นมาถอดเองบอกว่ามันอึดอัด” “จะ จริงเหรอคะ” ข้อนี้เห็นจะจริงเพราะเธอไม่ชอบใส่เสื้อผ้าชุดรัดรูปเพราะมันอึดอัดอย่างที่เขาว่า “ฉันบอกแล้วไง ว่าไม่กินเด็ก! โดยเฉพาะเด็กแบบเธอ!” อึก… “เพราะงั้นมีเวลาห้านาทีให้เธอไปอาบน้ำ ไม่งั้นฉันจะจัดการเธอจริงๆ” “อะ อ่า ดะ ได้ค่ะ” สโนว์ถอนหายใจโล่งอกที่ไม่ได้โดนทำอะไรมิดีมิร้ายอย่างที่คิด แม้จะรู้สึกอายหน่อย ๆ ที่เผลอถอดเสื้อผ้าออกตอนนอนเพราะรู้สึกอึดอัด แน่นอนแหละว่าเขาคงเห็นของเธอหมดแล้วเป็นแน่ งื้อ…น่าอายชะมัด เธอรีบโกยผ้าห่มนวมหนาขึ้นมาพันไว้รอบตัว ก่อนจะกระโดดลงจากเตียง เป็นจังหวะเดียวกับที่เอริคเดินเข้ามาใกล้ ทว่า…เพราะผ้าห่มนวมสีดำที่มีขนาดใหญ่กว่าตัว ทำให้สโนว์สะดุดมันล้มหน้าขมำ สองมือไขว่คว้าหาที่ยึดตรงหน้าที่มีเอริคยืนอยู่ หมับ!! ผ้าขนหนูสีขาวที่พันเอาไว้รอบเอวถูกสโนว์ดึงลงมา พร้อม ๆ กับใบหน้าของเธอที่ฟุบลงกับพื้น โดยมีผ้าขนหนูของเขารองใบหน้าเอาไว้ ทำให้หน้าของเธอที่กระแทกลงพื้นดูเจ็บน้อยกว่าที่คิด โอยยยย…แต่กระนั้นก็เรียกเสียงโอดโอยของคนที่หน้าคว่ำลงที่พื้นได้อยู่ดี สโนว์ค่อย ๆ ผงกหัวขึ้นก่อนจะยกมืออีกข้างคลำหน้าผากของตัวเองเบา ๆ ระดับสายตาของเธอที่นอนคว่ำหน้าอยู่ เหลือบไปเห็นปลายเท้าของเอริคที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากใบหน้าของตัวเอง จากปลายเท้าของเอริค สโนว์ค่อย ๆ ไล่สายตาขึ้นไปทีละนิด ไล่ขึ้นไปจนถึงหน้าแข้งที่มีหยดน้ำเกาะอยู่เล็กน้อย และไล่สายตาเขยิบขึ้นไปจนถึงหัวเข่า , หน้าขา และสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ ภาพบางอย่างปรากฏชัดเต็มสองตาอยู่ตรงหน้าเมื่อสโนว์หยัดตัวลุกขึ้นนั่ง “อ๊ะ กรี๊ดดดดดด!” สโนว์รีบเอาผ้าขนหนูสีขาวที่ติดมือมาปิดหน้าปิดตา แต่พอนึกขึ้นได้ว่ามันเพิ่งใช้พันรอบเอวและอาจจะสัมผัสไอนั่นของเขาอยู่ก็รีบโยนทิ้ง ก่อนจะโกยผ้าห่มเอาขึ้นมาปิดหน้าแทน “ฉันว่า…เหมือนเธอจะมีปัญหากับไอนี่ของฉันเป็นรอบที่สามแล้วนะ!” “นะ หนูเปล่า” “หยิบผ้าขนหนูนั่นมาให้ฉัน!” “ค่ะ ได้ค่ะ” สโนว์เบือนหน้าหนีมองไปทางอื่นก่อนหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาส่งให้กับเอริค รู้สึกเหมือนหัวใจตัวเองจะวาย เพราะเกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่มาก็เพิ่งจะเคยเห็นของผู้ชายเต็มๆ ตาแบบนี้ “ดูเหมือนเธอจะอยากทำอย่างอื่น มากกว่าอาบน้ำสินะ” “หา ปะ เปล่านะคะ หนูจะไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้ ตะ แต่คุณอย่าเหยียบผ้าห่มเอาไว้แบบนี้ได้ไหมคะ” สโนว์พยายามดึงผ้าห่มออกจากเท้าของเอริค แต่เมื่อเขาเหยียบเอาไว้แบบนี้ มันทำให้เธอลุกไปไหนไม่ได้เลย “อย่าบอกนะว่า เธอจะเอาผ้าห่มของฉันหอบเข้าไปในห้องน้ำด้วย!” “ละ แล้วคุณจะให้หนูแก้ผ้าไปหรือไงคะ” “ใช่!” “โรคจิต!” สโนว์อดไม่ได้ที่จะเถียงกลับไป เพราะถ้าจะให้เธอแก้ผ้าต่อหน้าเขาอีกรอบเธอคงไม่ยอมทำเป็นแน่ “หึ…สงสัยว่าเธอคงอยากโดนฉันจัดการเธอจริงๆ” ว้ายยยย! ผ้าเช็ดตัวจากรอบเอวของเอริคถูกดึงออก! ในขณะที่สโนว์รีบหลับตาปี๋ ก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาพบว่า ผ้าเช็ดตัวของเขาถูกคลุมอยู่บนหัวเธอ “รีบอาบน้ำอย่าให้ฉันพูดซ้ำ!” “แต่นี่มันผ้าเช็ดตัวคุณไม่ใช่เหรอ” “มีผืนเดียว ถ้าเธอไม่ใช้ก็เดินแก้ผ้าไปทั้งแบบนั้น แต่ห้ามเอาผ้าห่มของฉันขนเข้าไปในห้องน้ำเด็ดขาด!” ห้องน้ำภายในห้องนอนของเอริค เป็นห้องน้ำแบบกระจกชนิดที่มีฝ้าคาดบังไว้แค่ช่วงตัว ทำให้พอมองเห็นเรือนร่างราง ๆ ของคนที่กำลังอาบน้ำอยู่ เขาที่แต่งตัวเสร็จแล้ว แต่ยังคงนั่งอยู่ที่ปลายเตียง สายตาคมกริบกับจ้องไปที่เรือนร่างของสโนว์ภายในห้องน้ำนั่นอย่างเงียบ ๆ ก่อนที่จะสั่งให้คนไปเอาชุดในล็อกเกอร์พนักงานของเธอขึ้นมาให้แล้ววางไว้ให้ที่หน้าประตูห้องน้ำ แกร๊ก.. ร่างบางที่พันผ้าขนหนูไว้รอบอกชะโงกหน้าออกมาอย่างอาย ๆ เพราะเธอเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าไม่ได้หยิบเสื้อผ้าเข้ามาด้วย เธอไม่เห็นถุงเสื้อผ้าที่เขาวางเอาไว้ และเขาก็ตั้งใจไม่บอกเธอ แต่กลับปล่อยให้สโนว์เข้าใจไปเองว่าเธอเหลือแค่เพียงชุดที่ใส่มาเมื่อคืน “เออ…คุณชะ ช่วยหยิบชุดสีแดงที่กองอยู่ตรงนั้นมาให้หน่อยได้ไหมคะ” สโนว์โผล่หน้ามาแค่หัว ก่อนจะชี้ไปที่ชุดสีแดงของตัวเองที่ยังกองอยู่ “นี่เธอกล้าใช้ฉัน?” “หนูไม่ได้ใช้สักหน่อย แค่วาน” สโนว์หน้าง้ำ เพราะถ้าจะให้เธอออกไปทั้งผ้าเช็ดตัวพันโดยไม่มีอะไรอยู่ข้างในเลยก็ใช่ที่ ถึงเขาจะเห็นมันหมดแล้วก็ตามเถอะ ><

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more