พวกผมปล่อยน้องๆปีหนึ่งแยกย้ายกลับไปพัก เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีผมจึงหันหน้าไปคุยกับเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างกันเรื่องกิจกรรมรับน้องในวันพรุ่งนี้ ผ่านไปไม่ทันไรพอมองลงไปข้างล่างอีกทีน้ำใสหายวับไปกับตาเหมือนจงใจหลบหน้า ผมจึงรีบลงจากเวทีเดินตามหาจนเจอน้ำใสยืนคุยกับพี่สันทนาการปี 2 แล้วมีไอ้หน้าจืดยืนอยู่ข้างๆแทบจะสิงเข้าไปในตัวยัยเด็กดื้อแถมยังคุยกันกระหนุงกระหนิงหัวร่อต่อกระชิกอย่างมีความสุขมองข้ามหัวผมไปไม่สนสายตาที่เต็มไปด้วยเปลวไฟร้อนรุ่มของผม
ผมหัวเสียโกรธจนแทบจะระเบิดลงคนใกล้ตัวเพราะทำอะไรยัยเด็กดื้อไม่ได้ น้ำใสรั้นจนผมควบคุมเธอไม่อยู่ ผมไม่เคยคิดเลยว่าผมจะต้องเป็นฝ่ายวิ่งไล่ตามใครจนหัวหมุน น้ำใสทำให้ผมปั่นป่วนอารมณ์ขึ้นได้ตลอดเวลา แม้ผมจะพยายามกดดันไม่ให้ลงประกวดดาวแต่น้ำใสไม่ใส่ใจคำพูดของผมแม้แต่คำเดียว
"ไอ้คอปเตอร์วันนี้มึงเป็นห่าอะไรหนักหนาตั้งแต่เช้าแล้วกูเห็นมึงเดือดปุดๆฟาดงว
