"อุ๊ย!!ตกใจหมดพี่คอปเตอร์ยืนทำอะไรอยู่หน้าห้องน้ำใสคะ" น้ำเสียงใสร้องออกมาด้วยความตกใจ ใบหน้าสวยง้ำงอเข้าหากัน ผมใช้สายตาไล่สำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วมันพาลทำให้หงุดหงิดในหัวใจชอบกล
"ชุดที่มันดีกว่านี้ไม่มีแล้วหรือไง" ผมไม่เพียงแต่จะไม่ตอบคำถามกลับตั้งคำถามย้อนถามน้ำใสด้วยน้ำเสียงขุ่นขึ้นเมื่อเห็นกระโปรงสั้นเหนือเข่าขึ้นมาหลายคืบไม่เพียงเท่านั้นยังแหวกโชว์เรียวขาเรียบเนียนสวย เสื้อตัวเล็กที่มันรัดหน้าอกกลมโตจนมันแทบปลิ้นทะลุออกมานอกเสื้อ
"อยากใส่อย่างนี้พี่คอปเตอร์มีปัญหาอะไรกับชุดของน้ำใสคะไหนว่าไม่ยุ่งเกี่ยวกันไง แล้วที่น้ำใสถามไม่เห็นตอบว่ามายืนอยู่หน้าห้องน้ำใสทำไมเงียบๆตกใจหมดนึกว่าโจร" เป็นอีกครั้งที่ผมไม่ตอบคำถามเลือกๆจะชูกุญแจรถของเธอที่ผมเก็บไว้ตั้งแต่เมื่อวานยกขึ้นสูงอยู่ตรงหน้าแกว่งไปมาให้เธอรู้
"ขอบคุณค่ะมีอะไรอีกไหมคะน้ำใสจะไปเรียน" น้ำใสรีบคว้ากุญแจรถจากในมือผมทิ้งคำถามดูจ
