รักร้ายนายรุ่นพี่บริหาร

บทที่1 ปฐมบท

'ดีใจจังที่เจอกันที่นี่อีก'

'อีเฟื่องเร็วๆมัวมองผู้ชายอยู่ได้คอจะเคล็ดแล้วมึง'

'หมวยทางนี้แก อ้าย!!แกสวยเริศมาก'

'ตื่นเต้นจังเลยแกที่นี่นักศึกษาเยอะจัง คณะเราจะเป็นยังไงบ้าง แกว่าคณะเราจะมีผู้ชายหล่อๆไหม'

เสียงพูดคุยทักทายกันดังระงมไปทั่ว บ้างโหวกเหวกโวยวาย บ้างก็ด่าทอหรือแซวกันไปมาอย่างไม่จริงจัง เสียงเหล่านั้นดังขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเหล่านักศึกษาเริ่มมารวมตัวจับกลุ่มพูดคุยเยอะมากขึ้นเรื่อยๆต่างคนต่างแข่งกันพูดแทบจะไม่สนใจคนรอบข้างจนมันคล้ายเสียงเพลงบรรเลงผิดท่วงทำนองทำคนฟังหูชาไปตามๆกัน เหล่า นักศึกษาชายหญิงเริ่มคราคร่ำพูดคุยจอแจ ใบหน้าที่ดูเปื้อนยิ้มแฝงไปด้วยความตื่นเต้นระคนดีใจ ความวุ่นวายอย่างไร้ระเบียบเกิดขึ้นตลอดเช้านี้ บางคนวิ่งเข้าไปหาทักทายคนรู้จัก บางคนเดินเอื่อยๆหันมองสำรวจรอบๆตัว บางคนตื่นตระหนกดูหวาดระแวง

ฉันเฝ้ามองใบหน้าแสดงอาการตื่นกลัว หวาดระแวง ตื่นเต้นดีใจเหล่านั้นด้วยความตื่นเต้นไม่ต่างกัน การแต่งกายของเหล่านักศึกษาไม่ว่าจะทั้งชายหรือหญิงดูหลากหลายและแปลกใหม่ไม่เหมือนยูนิฟอร์มนักเรียนมัธยมปลายที่ฉันเคยสัมผัส สายตาฉันไล่สำรวจแบรนด์หลากหลายถูกเลือกนำมาใช้สอยประดับประดาอวดความร่ำรวย ฉันเฝ้ามองทุกการกระทำมันคือความหลากหลายและแปลกใหม่ด้วยหัวใจพองโตและคับแน่น

ถนนคอนกรีตเล็กๆหลากหลายเส้นทางทอดยาวมุ่งตรงไปยังอาคารสีขาวขนาดใหญ่ทันสมัยสูงตระหง่านอยู่เบื้องหน้า ฉันเคลื่อนตัวเดินทอดน่องมองไปรอบๆสำรวจความแปลกใหม่ด้วยใบหน้าชื่นมื่น รอบๆตัวฉันบางคนจับกลุ่มเดินพูดคุยไปด้วยกันอย่างสนิทสนมรู้จักกันมานาน บางคนเดินคนเดียวดูหน้าหงอยๆไม่มั่นใจ ส่วนฉันนั้นไม่ต้องพูดถึงความมั่นใจเกินร้อย เรียวขายาวสวยสวมรองเท้าส้นสูงสีดำวาววับก้าวสับอย่างมั่นอกมั่นใจ ใบหน้าสวยคมเชิดตั้งตรงบนบ่าไม่มีใครสามารถข่มฉันลงได้ ผมยาวสลวยสีน้ำตาลดัดลอนใหญ่ทิ้งตัวลงกลางแผ่นหลังบางพริ้วไหวไปตามจังหวะการย่างเท้าก้าวเดิน ส่งผลให้ใบหน้าสวยเฉี่ยวที่แต่งแต้มเครื่องสำอางบางเบาดูสวยโดดเด่นต่อสายตาเหล่านักศึกษาที่เดินสวนกันไปมา

ความสวยมั่นใจต่างสะดุดสายตาผู้คนให้มองมายังฉันเป็นตาเดียว ฉันเร่งจังหวะการเดินให้เร็วขึ้นเล็กน้อยแต่ยังมั่นคงดุจนางพญาที่เดินเฉิดฉายบนรันเวย์ นี่คือสถานที่ใหม่ฉันเฝ้ารอและใฝ่ฝันอยากจะเข้ามาเรียนที่นี่ ถึงแม้จะมาเพียงคนเดียวไร้เพื่อนร่วมชะตากรรมมาด้วยฉันไม่เคยหวาดหวั่นหรือกลัวมันสักนิด เพราะมีสิ่งที่น่าตื่นเต้นและตื่นตารอฉันอยู่ที่นี่และฉันตั้งหน้าตั้งตาเฝ้ารอหวังจะได้เห็นพวกเขาเต็มๆตาทั้งสี่คน สาเหตุหนึ่งที่เลือกมาเรียนมหาลัยเอกชนแห่งนี้มหาลัยเอชขึ้นชื่อว่ามีหนุ่มหล่อเยอะที่สุด แก๊งหนุ่มวิศวะหล่อขั้นเทพคือแรงดึงดูดทำให้ฉันวิ่งแจ้นและเลือกมหาลัยแห่งนี้เป็นอันดับหนึ่งในใจฉันต้องเข้ามาเรียนให้ได้

"เธอ เธอ กำลังจะไปตึกคณะบริหารใช่ไหม" ในขณะที่ฉันก้าวไปข้างหน้านั้นไหล่บางของฉันสัมผัสได้ว่ามีมือมาสะกิดทางด้านข้างทำให้ฉันชะลอฝีเท้าลงหันไปมองมือด้านข้างที่สะกิดถาม ใบหน้าสวยคมผมตรงยาวสลวย ดวงตากลมโตยิ่งทำให้เธอสวยโดดเด่นกว่าใคร ฉันเผลอไผลมองความสวยของเธอจนเพลิน ก่อนจะนึกขึ้นได้กับคำถาม ฉันโปรยยิ้มหวานให้กับคนตรงหน้าล๊อกเป้าถ้าเดาไม่ผิดน่าจะรุ่นเดียวกัน ในที่สุดฉันค้นพบแล้วเพื่อนใหม่จากนี้ต่อไปจนครบสี่ปีของการอยู่มหาลัยแห่งนี้

"อืม!!จะไปคณะบริหารเหมือนกันใช่ไหมเราเดินไปพร้อมกันได้นะ เราชื่อน้ำใสแล้วเธอล่ะ" ความเฟรนด์ลี่ของฉันมีอยู่เต็มเปี่ยมจะไม่ยอมพลาดเป้าเธอต้องเป็นเพื่อนคนแรกของฉันที่นี่

"เราเมษา เรียนปี 1 คณะบริหารเหมือนกันใช่ไหม ยินดีที่รู้จักนะน้ำใส" ใบหน้าสวยทั้งคู่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้มมิตรภาพกับเพื่อนใหม่กำลังเริ่มก่อตัวเล็กๆขึ้นและจะผลิบานเต็มที่ในอนาคต เราสองคนเดินพูดคุยกันไปเรื่อยๆตามทางเดินเล็กๆที่ทอดตัวยาวหลายเมตร ก่อนจะสะดุดตากับเจ้าของร่างเล็กผมลอนสีน้ำตาลอ่อนเดินต้วมเตี้ยมอยู่เบื้องหน้า คงเพราะรูปร่างเล็กๆของเธอทำให้เดินช้าจนฉันกับเมษาเดินตามขึ้นมาขนาบข้างได้

ฉันแอบชำเรืองมองเจ้าของร่างเล็กนุ่มนิ่ม เธอสวยน่ารักราวกับตุ๊กตาปั้นที่ใครเห็นต่างก็ตกหลุมเสน่ห์เธอได้ไม่ยากแม้แต่ผู้หญิงด้วยกันอย่างฉันยังชื่นชมความสวยน่ารักของเธอ

"เธอก็เรียนคณะบริหารเหมือนกันกับพวกเราใช่ไหม" ฉันไม่รอช้าสะกิดถามเพื่อทำความรู้จักทันที

"อืมพวกเธอสองคนก็เรียนคณะบริหารเหมือนเราใช่ไหม" เจ้าของร่างเล็กหันมามองหน้าฉันสองคนก่อนจะเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้มสดใจชวนใจละลาย

"เราชื่อเมษานะ"

"ส่วนเราน้ำใส"

"เราชื่ออันดายินดีที่ได้รู้จักกับพวกเธอสองคนนะ" รอยยิ้มสวยผุดขึ้นบนใบหน้าสาวสวยทั้งสามคนต่างคนต่างพยักหน้าเปิดรับเพื่อนใหม่ด้วยความเต็มใจ

"งั้นเราสามคนเดินไปพร้อมกันนะ" ฉันเอ่ยชวนทุกคนและชะลอฝีเท้าเดินช้าลงเพื่อรออันดาเพื่อนตัวเล็กของฉัน ในตอนนี้เพื่อนใหม่ฉันก็มีแล้ว จะเหลือเพียงแค่รุ่นพี่หนุ่มไอดอลของฉันไม่รู้เมื่อไหร่เราจะเจอได้เจอกัน ฉันเฝ้ารอพวกเขาหวังจะมีโอกาสได้เข้าใกล้รุ่นพี่กลุ่มนั้นสักครั้ง

นั่นคือสิ่งที่ฉันมุ่งหวังและรอคอย สามสาวเดินพูดคุยทำความรู้จักกันอย่างถูกคอจนกระทั่งถึงตึกเรียน การเริ่มต้นชีวิตในรั้วมหาลัยในวันแรกดูราบรื่นฉันคงมีความ

สุขมากๆ หากไม่มีเรื่องมาทำให้หัวใจเผลอไผลจนถลำเอาใจลงไปเล่นกับไฟ เรื่องราว ความรัก หัวใจ ความวุ่นวายของฉันกำลังจะเริ่มต้นต่อจากนี้ไป