Mr. Billionaire Please, Save Me!

Chapter 1: Eliza

Third Person's POV

Sa isang silid kung saan ay maraming kadalagahan ang nag-aayos sa isang babae na tila mo prinsesa dahil sa uri ng pag-aayos sa kaniya ng kadalagahan.

She was emotionless while other girls making her look beautiful.

"Make her the most beautiful woman." sambit ng isang babaeng sa mababang tono.

Lahat ng naroon ay napatingin rito at ng makita nila kung sino ito ay kaagad silang yumuko tanda ng paggalang.

"Madam." sabay-sabay na sambit ng mga naroon.

Ngunit ang babaeng kanilang inaayusan ay wala sa kaniya ang atensiyon kung hindi ay nasa labas, sa bintana sa hardin.

Napatitig sa kaniya ang ina at dahil doon ay naramdaman iyon ng dalaga at saka dahan-dahan na napatitig sa kaniyang ina na ngayon ay matiim ring nakatitig sa kaniya.

Her mother slowly walks towards her and slowly lift her hands to make everyone go and in one second everyone disappeared like an air.

Umikot ito sa kaniya hanggang sa mapunta ito sa kaniyang likuran, she slowly placed her hands on her shoulders and make her look in front of the mirror.

"Look at you... You're beautiful, but you're fat. Didn't I tell you to lessen your food?" walang emosiyon na sambit ng kaniyang ina.

Hindi nagsalita o nag-react ang dalaga, dahil sa araw-araw nitong sinasambit iyon ay nasanay na siya sa loob ng ilang dekadang taon.

She's already twenty-five years old, yet her parents still controlling her and dictating her what to do, everything she does.

Napatitig lamang siya sa kaniyang sarili, she knows she's not fat and she's beautiful on her own.

"You need to look beautiful later for the ball, you'll meet your future husband there." diretsong sambit nito.

Dahil sa gulat ay mabilis na napatingin sa kaniya ang dalaga na may nagtatanong na tingin. Bakas ang pagkalito sa kaniyang mga mukha.

"W-What?" nanghihinang tanong nito sa kaniyang ina na ngayon ay mariing nakatitig sa kaniya.

"You heard me clear, are you that deaf?" masungit nitong sambit.

"Elizabeth enough." pagpipigil ng isang boses sa kaniyang ina.

Dahil sa narinig ay pareho silang napatitig sa nagsalita, it was her father. Her father looked at her for a seconds but he looked away and stare to her mother.

"I'm done with you. Tsk!" masungit na singhal ng kaniyang ina saka ito naglakad palabas.

Her father deep sighed and slowly walked at her, her father is the only one who cares about her.

"D-Dad..." nanghihinang sambit niya.

Kaya naman naglakad ito palapit sa kaniya at saka siya nilapitan.

"Eliza..." her father trailed off as he slowly walks towards her.

"Is it true?" emosyonal niyang tanong sa ama.

Lumambot ang kaninang matapang na expression ng kaniyang ama saka dahan-dahan na napayuko.

"Dad is my twenty five years of living here like a robot is not enough? Pati ba naman mapapangasawa ko kayo pa din ang pipili para sa akin? Paano naman ako? I don't want to get married yet. No, I'm not ready yet. Besides, I wanted to enjoy my life being single,"

"Eliza..."

"Dad, I'm tired... I'm so tired being kind and obedient daughter to both of you, I don't even know myself trying to please the both of you."

"You don't understand, Eliza. It's for your own sake--"

"It's for your own sake! Dad! That's not for me! It's for you!" hindi napigilang sigaw ng dalaga habang siya ay tumatangis.

"You think I don't know? Dad..." she trailed off as her tears keep falling on her eyes.

"You're so cruel... How could you sell your own daughter,Dad?"

Her father couldn't utter any words to her, he didn't expecting her to know about this.

"How did you know?" takhang tanong ng kaniyang ama.

Eliza looked away and explained to him.

"I heard of you talking, Mom said that our company is sinking. In the next two weeks the bank will announce it's bankruptcy, so you need to sell me off to someone rich and powerful so you can save your company."

"Princess..."

"Stop... Don't call me that. You don't have the rights to call me that." umiiyak pa rin na sambit ng dalaga.

"Dad I told you to stop gambling didn't I? Mas mahalaga pa ba sa iyo iyang pagsusugal mo kaysa sa kapakanan ng anak mo? How could you say that you are a parents--"

Hindi na naituloy ng dalaga ang kaniyang sasabihin ng bigla ay may malakas na sampal siyang natamo.

She was shocked to the point that her mouth hanged open and her eyes got bigger.

She slowly looked at her father. Disappointment, sadness and anger are visible on her face while her father's face has a regret and guilt.

"Eliza--"

He couldn't finish his sentence when Eliza runaway from him, she run towards the door and run towards her room.

When she reached her room, she locked it and jump to her bed and there, she cried like there's no tomorrow.

----

Samantala ay walang emosiyon na nasa gilid ang asawa ng lalaki, pagkalabas niya sa silid ay nasalubong niya ang asawa.

"That's why I told you not to spoil her." may pagsisising saad ng babae dahilan para mapakunot ang noo ng lalaki.

"Shut your mouth Elizabeth, that's enough. Dalaga na si Eliza, we shouldn't controlling her like this anymore."

"This is for her own sake! fro god's sake, Michael! I am doing this for her future, to secure her future!"

"No, this is for you! You are only doing this because you don't want to quit gambling, I told you to stop it! even Eliza's thinking that I am gambling too! the reason why your precious company is sinking because you couldn't manage your company well!!" malakas na sigaw nito.

Matapos sambitin iyon ay kaagad na malalim na huminga ang lalaki.

"What?" hindi makapaniwalang tanong ng asawa sa kaniya.

"You're selling off our daughter, and I will not allow that. I don't want to hurt our daughter anymore." saad niyang determinado.

"You're getting soft to her again! Baka nakakalimutan mo, she's only an instrument!" muling sigaw ng asawa.

"What?"

"Kaya ko siya pinanganak para magkaroon siya ng silbi. Anong silbi niya sa mundong ibabaw na ito kung hindi ko siya mapapakinabangan?"

Napailing ang lalaki, hindi niya lubos akalain na ganito ang pagtingin niya sa kaniyang sariling anak.

"Naririnig mo ba iyang sinasabi mo, Elizabeth?"bakas ang hindi makapaniwalang tanong ng lalaki sa kaniyang asawa.

"She's our daughter for s**t sake! Your own blood and flesh. Why are you thinking that she's just like an object that you can use just to satisfy your greed and your own happiness?"

"What?!"

"That's why I never loved you, because of the attitude you have. You're cruel and heartless. Ever since before, I foresee that you are not eligible to become a mother because you are a selfish bitch." diretsong saad nito dahilan para mapaawang sa gulat ang labi ng babae at nanlalaki ang mga matang napatitig sa kaniya.

"Take back what you said!" nanggagalaiting sambit ng babae ngunit napangisi na lamang ang kaniyang asawa.

"I will not and I won't let you control our daughter anymore." iyon na lamang ang sinambit ng lalaki saka iniwan ang asawa.

Naiwan namang nanggagalaiti sa galit ang babae. Pagkaalis nito ay saka ito sumigaw ng malakas at saka pinaghahagis ang lahat ng gamit na makita niya.

"Arrgghhh! Bwisit! No! I will not let you to become hindrance! No!!" malakas na sigaw nito.

Kasabay niyon ang sabay-sabay na paglapit ng mga kasambahay sa kaniya, she was breathing heavily as she looked at her husband's turning back at her.

Yeah, they only arranged marriage and husband never loved her like he does to his mistress.

"You think I didn't know huh?! Puwes humanda ka at panahon na para sirain kita! Grrrr! You're getting on my nerves! I shouldn't love you back then!" malakas nitong sigaw.

"Madam..."

naaagaw ng mayordoma ng mansion ang kaniyang atensiyon, It was only her comforting her.

Dahan-dahan na lumapit ang matanda sa kaniya.

"M-manang..."

Hindi ito nagsalita bagkus ay hinila ang babae sa kung saan at namalayan niya na lamang na papunta sila sa silid niya.

Hindi sila magkasama ng silid, bagaman na mag-asawa sila ay tanging sa papel lamang iyon.

"M-manang I'm so tired..."

"Shhh, tiisin mo iyan, Hija, pinili mo ito hindi ba? Ilang taon na ang nakalilipas, mahal mo ang iyong asawa hindi ba?"

"I-I wouldn't agree on marrying him if I don't love him... But what did he do to me? He made me like this, he made me a cruel and bad. He thinks that I didn't know everything about his mistress..."

"..."

"Manang, i-ilang taon na nanahimik ako at hindi ko siya pinakeelamanan dahil mahal ko siya, mas pinili kong magbulag-bulagan. P-pero that's enough. Makikita niya kung paano niya winasak ang buhay ko. Makikita niya kung naging sino ako. I didn't do anything but to love him, and yet all he did was to hurt and crushed my heart into pieces."

"Kaya ka gumaganti sa anak mo?"

"I-It's not that--"

"Kung hindi ay ano?"

Hindi niya. Nagawang makapagsalita.

"Napagmasdan kong lumaki si Eliza, She's a good and kindhearted girl. Bagaman na hindi pa siya matured ay may gintong puso ang anak mo, at alam ko na mahal mo rin siya. Pero tama na, Hija. Ilang taon naging sunod-sunuran sa iyo ang anak mo. Ginawa niya ang lahat para sa ikakasaya mo, kaya sumusunod siya sa iyo ng walang reklamo kahit pa na minsan ay napapansin kong labag iyon sa kaniyang kalooban."

"I-I can't manang... Sa tuwing nakikita ko siya, nagpapaalala lang sa akin ang kaniyang mukha, naalala ko yung mga panahong ang tanga tanga ko. And everytime na titingin ako sa kaniyang mukha, napapamukha noon sa akin na pinakasalan lang ako ni Michael dahil sa pera at nabuntis niya ako noon." tumatangis ring saad ng babae. Matanda na siya, ngunit kung hindi mo siya kilala ay mapagkakamalan mong dalaga ang babaeng ito.

Tunay nga na ang lahat ng mga witch ay ang mga prinsesang hindi nasagip at napaglaanan ng pagmamahal.

----

Samantala ay naglakad papunta sa silid ng anak ang lalaki. Akmang papasok siya ng makita niyang naka-lock iyon.

Dahan-dahan siyang kumatok.

"Anak..." emosyonal na saad nito.

Narinig iyon ng dalaga ngunit hindi siya sumagot bagkus ay mas lalo niyang ibinaon ang sarili sa kaniyang higaan.

"I know naririnig mo ako, I just want to say sorry to you and, huwag kang mag-alala, hindi ko papayagan na magpakasal ka sa hindi mo kilala at mahal. I won't let you to experience the same as mine. Daddy loves you so much, Eliza."

Iyon ang narinig niya ngunit kaagad ng tunalikod ang kaniyang ama at saka naglakad palayo, doon lamang tumayo ang dalaga saka napagpasiyahan na tuyuin ang lahat ng luhang umalpas sa kaniyang mga mata.

Dahan-dahan siyang naglakad papunta sa balkonahe ng kaniyang silid, mamaya ay may ball party na magaganap rito sa kanilang mansion.

And probably, mamaya niya rin makikilala ang lalaking pinili ng kaniyang ina, ever since hindi niya naman nakita na tumutol ang kaniyang ama sa desisyon ng kaniyang ina, sa bahay na ito ay mas may kapangyarihan ang kaniyang ina kaysa sa kaniyang ama.

Hindi niya alam kung bakit ngunit isa lang ang malinaw sa kaniya, ayaw niyang dumalo sa pagtitipon na magaganap mamaya.

Sandali siyang napatingin sa kaniyang relos na nasa kaniyang pulsuhan, it's past ten in the evening, mamaya lamang ay magsisimula na ang ball.

Kung kaya't isang desisyon ang napagdesisyunan niya, kailangan niyang umalis sa lugar na ito. Kaya't walang pagdadalawang-isip na kinuha niya ang wallet na may lamang cash saka mabilis na tumakbo sa kung saan.

------

Matapos ng ilang minuto na pagtakas ay sa wakas nagawa niyang makaalis. Mabilis siyang sumakay sa taxi na nakita niya.

"Saan po tayo miss?"

"Ahm.." sandali siyang napaisip, dahil sa hindi naman siya nakakalabas ng kanilang mansion ay wala siyang alam na lugar sa labas.

Sandali siyang napatingin sa kaniyang suot, nakasuot siya ng mini dress.

"Ahm, manong puwede niyo po ba akong dalhin sa lugar na puwede akong mag party?" nag-aalangan niyang tanong.

"Sige po." iyon na lamang ang sinagot sa kaniya ng matanda, napangiti na lamang siya.

Ilang minuto pa ang lumipas ay tumigil ang sasakyan kung kaya't napagmasdan niya ang lugar sa labas, it was a big house and a loud noise coming from there.

"Narito na po tayo."

"Magkano po?"

"1,500 pesos po."

Walang salita na nagbayad siya saka lumabas. Pagkalabas ay napatitig siya sa lugar. It was indeed a party inside. Hindi niya alam kung anong lugar ito ngunit napagpasiyahan niyang pumasok.

'I didn't know that such a place like this are existing too.'

To be Continued...

K.Y.