สองร่างมาถึงรถกรกาญจ์เปิดประตูนั่งลงใบหน้ายังคงงอง้ำ เตชิษฎ์ทำหน้าที่สารถีระหว่างทางมีเพียงความเงียบและบรรยากาศชวนอึดอัด เขาไม่เข้าใจเลยเหตุใดกุ้งถึงพาลใส่ ทั้งที่พยายามทำทุกอย่างช่วยเหลือเธอมาตลอด
“กุ้งเป็นอะไร ทำไมไม่ยอมคุยกับเตเลย”
“เปล่าไม่ได้เป็นอะไร!”หญิงสาวปฏิเสธเสียงแข็ง
“มีเรื่องอะไรเกี่ยวกับปันนาหรือเปล่า?”เขาหันไปถาม เห็นสีหน้าเธอเปลี่ยนไปนิดนึง
ใช่! เธอพาลมันชวนให้อารมณ์เสีย เพื่อนกันมาหลายปีแต่กลับทรยศเพียงเพราะผู้ชายคนเดียว ความรักมันมีค่ามากกว่ามิตรภาพ
“เราไม่อยากตอบอะไรนาย!”
“ถ้าไม่ตอบเราจะจอดรถอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน ยังไงซะวันนี้กุ้งต้องคุยกับเราให้รู้เรื่อง!”
เลี้ยวรถจอดเทียบข้างทาง ไม่อยากให้ปั้นปึงใส่กัน เขาเองไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้ หากต้องอึดอัดสู้เคลียร์กันให้จบดีกว่า
กรกาญจ์เม้มริมฝีปาก มาเค้นถามอะไรตอนนี้ทุกอย่างมันประดังเข้ามา ทั้งน้อยใจ เสียความรู้สึกในหลายๆ
