Ep 30 สามปีผ่านไป
3 ปีผ่านไป...
ครืดด~ ครืดดด~
รถไฟกำลังวิ่งผ่านทิวเขาสูงในขณะที่ร่างบางของผู้หญิงขึ้นคนหนึ่งกระเพื่อมขึ้นลงเป็นจังหวะ เธอนั่งชิดติดริมหน้าต่าง ดวงตาลมโตเหลือบมองทุ่งข้าวสีเขียวขณะที่ลมธรรมชาติกำลังพัดตีเข้ามากระทบกับใบหน้า
บรรยากาศชั่ง...ดีเหลือเกิน
ปู๊นนน!!! ปู๊นนนนน!!!
เธอตัดสินใจหยิบรูปถ่ายของผู้ชายคนหนึ่งขึ้นมาดู คนที่ยังอยู่ในห้วงของความทรงจำเรื่อยมา ป่านนี้เขาจะเป็นยังไงบ้างนะ ดวงตากลมตาที่แสนละห้อยนั่งมองรูปภาพด้วยความเศร้าโศก สามปีแล้วที่หายไปจากชีวิตของกันและกัน สามปีที่เธอต้องนอนทนทุขก์ทรมานกับความรู้สึกผิดและความคิดถึงใครบางคน เมื่อไหร่ก็ตามที่นึกถึงเขาน้ำตามักจะเอ่อล้นเสมอ
แปะ~ แปะ~
“ฮึก...ฮื้อๆๆๆ ป่านนี้นายจะเป็นยังไงบ้างนะ” น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าหล่นลงบนรูปที่มีแผ่นเดียวในโลก หลังจากที่เธอถูกพ่อกับแม่นำมาทิ้งไว้ที่ภาคใต้กับญาติท่านก็ไม่ติดต่อมาอีกเลย จนก
