เช้าวันต่อมา...
“คลิปนั่นหมายความว่ายังไง?”
เสียงเย็นยะเยือกของคอรินธ์ดังขึ้นระหว่างมื้อเช้า ท่ามกลางสมาชิกในครอบครัวทุกคน เตี่ยผมนั่งอยู่หัวโต๊ะถัดมาทางซ้ายมือเป็นพี่ชายคนโตของผมคอรินธ์! และทางด้านขวาคือแม่ ผมที่นั่งติดกับแม่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับคอรินธ์เงยหน้าขึ้นสบตาหมอนั่นนิ่ง
ให้ตายสิ! ไม่มีอะไรที่เกี่ยวกับผมแล้วรอดสายตาหมอนี่ไปได้เลยใช่ไหม?
“ก็ตามที่เห็นนั่นล่ะ” ผมตอบไปแบบไม่ใส่ใจ
“ฉันได้ยินมาว่าแกไปพบผู้นำตระกูลธาราพิลักษณ์” คอรินธ์ตามจิกผมไม่เลิกจนเตี่ยที่นั่งอยู่หัวโต๊ะไหวตัวเล็กน้อยแล้วเพ่งสายตาคมกริบมาที่ผมอย่างสงสัย
“เด็กอมมืออย่างรื้อมีเรื่องอะไรกับเจ้าของโรงพยาบาลแบบนั้นกันคิเรย์”
“ผมไปขอคบกับลูกสาวของเขามาครับเตี่ย”
เตี่ยนิ่งไปครู่หนึ่งเช่นเดียวกับคอรินธ์ที่มองผมด้วยสายตาจับผิด แต่คนที่แสดงออกที่สุดกลับเป็นแม่ ผู้หญิงเพียงคนเดียวในโต๊ะอาหาร
“หนูบลายธ์ที่เล่นเปียโนเพ
