หลังจากนั้นคงรู้กันนะว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันโดนบังคับให้เปลี่ยนเบอร์โทรอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะคำสั่งของคิเรย์นั้นยากที่จะขัดขืน เฮ้อ! ~
ระหว่างที่ฉันเดินถอนหายใจเข้ามาในบ้านธาราพิลักษณ์หลังจากไปซื้อเบอร์ใหม่กับคิเรย์ สายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นใครบางคนเข้า
บลายธ์ลูกสาวที่ได้รับการเชิดหน้าชูตาของผู้นำตระกูลเดินเข้ามาหาฉันด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ยัยนั่นเพิ่งออกจากโรงพยาบาลหลังจากประสบอุบัติเหตุ แขนข้างขวาที่ถูกพันเฝือกเอาไว้สะดุดสายตาของฉันเข้า พริบตาที่สบตากันฉันรู้สึกใจหายและเศร้าใจที่เธอไม่สามารถเล่นเปียโนได้อีกเป็นเดือนๆ แต่เพราะความบาดหมางกันก่อนหน้านี้ทำให้ฉันปิดซ่อนอารมณ์อ่อนไหวเอาไว้ข้างในใจ ถึงจะเป็นห่วงแต่อารมณ์โกรธก็แรงกล้ากว่า ยัยนั่นด่าฉันเอาไว้ยังไงทำไมฉันจะจำไม่ได้
“เมฆอยากให้เธอโทรหา” ยัยนั่นพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ท่าทางอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ก็น่าแปลกใจที่เธอยอมมาพูดกับฉัน
“เอ
