เอี๊ยด!
คิเรย์ถอยรถเข้าจอดในลานจอดรถของห้างสรรพสินค้าลูปาร์คด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ฉันมองหน้าเขาอย่างสงสัยก่อนจะเอ่ยถามออกมาหลังจากที่เขาดับเครื่องยนต์ไปแล้ว
“นายจะดินเนอร์ที่นี่เหรอ?” บอกตรงๆ ว่าฉันผิดหวังนิดหน่อย
“เปล่า... ฉันพาเธอมาเตรียมตัวต่างหาก”
“เตรียมตัว”
คิเรย์ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถไปโดยไม่พูดอะไร ฉันขมวดคิ้วยุ่งก่อนจะเปิดประตูลงจากรถตามเขาออกมา เหลือบมองคิเรย์ด้วยสายตาไม่ไว้ใจ
“นายคงไม่ได้คิดจะทำอะไรแผลงๆ กับฉันอีกใช่ไหม”
“อะไร หัดมองฉันในแง่ดีหน่อยสิ แล้วเธอจะเห็นว่าฉันน่ารักขนาดไหน”
คิเรย์กระตุกยิ้มกับท่าทางกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของฉันก่อนจะส่ายหน้ายักไหล่แล้วเดินนำเข้าไปในห้างฯ แต่เดินยังไม่ถึงสามก้าวหมอนั่นก็หยุดเดินดื้อๆ รอให้ฉันเดินไปจนทันแล้วเอื้อมมือมาจับมือฉันไปกุมแน่น ทำเอาฉันงงไปหมด
“ทำอะไร?”
“จับมือไง” หมอนั่นตอบออกมาหน้าตาเฉย ใบหน้ากวนๆ ที่คา
