“พีท นายหลับรึยัง” เอ่ยกระซิบเสียงแผ่วเบา
“นอนไม่หลับเหรอ”
“อืม ฉันคิดว่าเราใกล้กันมากเกินไป” ใช่ มันใกล้มาก และด้วยระยะที่แนบชิดกันขนาดนี้ส่งผลให้หัวใจที่มันไม่รักดีของฉันเต้นระรัว พลางทำให้ข่มตาลงได้ยาก
“เหรอ” ตอบอะไรของนายเนี่ย ไม่รู้สึกรู้สาอะไรบ้างเลยหรือไงที่นอนกอดกันอยู่แบบนี้
“นายขยับออกไปหน่อยได้มั้ย ฉันร้อน”
แล้วเขาก็ขยับตัวออกเล็กน้อย เพียงเล็กน้อยเท่านั้น พอให้เรามองหน้ากันได้ถนัด ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขา และเขาก็มองลงมาเช่นกัน
บรรยากาศกลางคืนที่มีเพียงแสงสลัวให้พอมองเห็นกัน ใบหน้าของเขาถือว่าหล่อมาก ยิ่งตอนที่เขาถอดแว่น ยิ่งดูดีมีเสน่ห์ชวนให้หลงไหลอย่างบอกไม่ถูก ฉันเผลอต้องมนต์สะกดของเขาอีกครั้งแล้วล่ะ
“เฟย์”
“ฮึ”
“ฉันว่า ฉันอยากใกล้เธอให้มากกว่านี้”
“ฮึ อื้อ…” กำลังจะเอ่ยถามว่าใกล้กันกว่านี้หมายความว่าอะไร เรายังใกล้กันไม่มากพออีกเหรอ กอดกันซะขนาดนี้แทบจะสิงเป็นร่างเดีย
