ตอนที่ 14 ชายหนุ่มและปิ่นหยก (4)
1431 Words
“พ่อขอโทษด้วยที่ปล่อยให้ลูกต้องลำบากลำบนหลายอย่าง”
“พ่อ...ขอเพียงไว้ใจหมิงหงส์คนนี้ก็พอ หนูจะรีบรักษาตัวให้หายไว ๆ พ่ออย่าเป็นห่วงไปเลยค่ะ” ลี่ลู่เสียนเอ่ย อย่างไรเสียการมีพ่อคอยดูแลในตอนนี้ย่อมดีกว่าเป็นไหนๆ เพียงแต่แผนในการเปลี่ยนความคิดเรื่องการคลุมถุงชนก็เป็นภารกิจที่เธอต้องทำให้สำเร็จ เพื่อตัวเธอเองในอนาคตจะได้หลุดจากบ่วงกรรมนี้เสียที
“อืม” ลี่ชีอันพยักหน้าเบา ๆ แล้วเดินออกจากห้องนอนไปทันที
“มาค่ะคุณหนูไปเปลี่ยนเสื้อก่อนดีกว่าเดี๋ยวจะไข้ขึ้นนะคะ” หนิงเหอรีบเอาผ้าหนา ๆ มาห่อตัวของหมิงหงส์เอาไว้ ตอนนั้นเองที่ลู่เสียนก็เพิ่งรู้ตัวว่าเธอหนาวมากแค่ไหน หากร่างลู่เสียนตายไปแล้วจริง ๆ เธอก็ต้องยึดร่างนี้เอาไว้ให้ได้ด้วย ฉันจะไม่ยอมตายซ้ำตายซ้อนเด็ดขาด ต้องบำรุงร่างกายให้แข็งแรงแล้วหาสามีดี ๆ ให้จงได้!
“หนิงเหอเปลี่ยนเสื้อแล้วช่วยทำอะไรอุ่น ๆ มาให้ฉันกินหน่อย ยาบำรุงมีอะไรไปหามาให้ฉันกินด้วย ร่างกายตอนนี้อ่อนแอเกินไปแล้วฉันไม่ชอบเลย” ลี่ลู่เสียนบ่นอุบระหว่างเอาเสื้อคุมมาห่อตัวให้อบอุ่น
“ได้ค่ะคุณหนู” หนิงเหอเห็นลี่หมิงหงส์มีกำลังใจที่จะทำให้ตัวเองแข็งแรงขึ้นก็ดีใจเป็นอย่างมากรีบไปเตรียมของบำรุงมาให้คุณหนูลี่อย่างรวดเร็ว
ในห้องนอนของลี่หมิงหงส์หลังจากแม่บ้านเข้ามาเก็บกวาดเช็ดถูเรียบร้อย เธอก็เห็นว่าข้างในห้องมียาบำรุง ชา และเครื่องหอมที่ใช้สูดดมเพื่อให้ร่างกายแข็งแรงเตรียมไว้อย่างเป็นระเบียบ
“นายท่านหามาให้ค่ะคุณหนู” หนิงเหอรีบรายงาน
“พ่อเหรอ?”
“ค่ะ พอได้ยินหนิงเหอไปขอยาบำรุงกับชาอุ่น ๆ จากในครัว นายท่านก็สั่งคนไปเอาของพวกนี้มาให้ทั้งหมดเลยค่ะ” หนิงเหอพูดด้วยสีหน้าสดใส
“ดีแล้ว แบบนี้แสดงว่าพ่อเข้าใจฉัน ต่อไปหนิงเหอเตรียมดูได้เลยว่าฉันจะหาสามีเอง และจะไม่ปล่อยให้ผู้หญิงในบ้านนี้ต้องเจอกับการคลุมถุงชนอีก คอยดูสิ”
“คะ??”
ลี่ลู่เสียนบำรุงตัวเองจนเกือบจะแข็งแรงเหมือนคนปกติ แล้ว หน้าตาผ่องใสขึ้นจากการบำรุงผิวพรรณ ด้วยการทาน อาหารดีๆ และแต่งหน้าด้วยเทคนิคของเธอเอง ตอนนี้ลี่หมิงหงส์ จึงดูสวยขึ้นมากจนหนุ่มๆ หลายคนพยายามส่งจดหมายมาให้ เธอ แต่เธอก็ยังไม่สนใจใคร อันที่จริงชายหนุ่มปริศนา ที่ได้เจอ ตอนไปตลาดเมื่อคราวก่อน ยังติดอยู่ในใจของลี่ลู่เสียนอยู่ เธอหยิบเอาปิ่นหยกที่ชายคนนั้นทำหล่นไว้ขึ้นมาดู
“หนิงเหอพาฉันไปตลาดนั้นหน่อยสิ”
“ตลาด...”
“ตลาดที่เราไปซื้อของกันคราวก่อน ปิ่นหยกนี่ ฉันอยาก จะคืนให้ผู้ชายคนนั้น”
ลี่ลู่เสียนเอ่ย
“คุณหนูยังเก็บเอาไว้อีกเหรอคะ?”
“ใช่ น่าจะเป็นของสำคัญของเขานั่นแหล่ะ”
ลี่ลู่เสียนแอบยิ้ม ถ้าเจอเขาคนนั้นอีกสักครั้ง เธอแน่ใจได้ เลยว่า เธอต้องรู้แน่ว่า เธอรู้สึกยังไงกับเขา
ที่ตลาดนั้นทั้งร้อนและมีคนเดินวุ่นวายพลุกพล่านเต็มไปหมดหนิงเหอเอาพัดให้หมิงหงส์ ซึ่งตอนนี้กระพือมันราวกับ จะ กางปีกบินได้อยู่แล้ว
“เฮ้อ อากาศร้อนจริงแบบนี้ make up ก็เลือนหมดสิ”
ลี่ลู่เสียนบ่น
“อะไรนะคะคุณหนู”
หนิงเหอไม่เข้าใจว่า make up แปลว่าอะไร
“ขอผ้าเช็ดหน้าหน่อย”
ลี่ลู่เสียนเองก็ขี้เกียจอธิบาย เลยทำเป็นไม่ได้ยินยังง่าย กว่า ระหว่างที่เดินหาชายหนุ่มคนนั้น เธอก็เห็นร้านขายของ ขนาดไม่ใหญ่มากแต่อยู่กลางตลาดพอดี มีคนมากมายยืนรอ หน้าร้านเพื่อต่อคิวเข้าไปข้างใน ลี่ลู่เสียนเลยอยากจะเข้าไปดูบ้าง
“หนิงเหอนั่นร้านอะไรน่ะ”
“ร้านขายของมาเปิดใหม่ค่ะคุณหนู เห็นเขาบอกกันว่า เพิ่งเปิดได้ไม่นานนี้เอง”
“เหรอ แบบนี้ก็เป็นคู่แข่งกับร้านเราน่ะสิ”
ลี่ลู่เสียนผู้รักการแข่งขันเห็นร้านอื่นมาเปิดแข่งกับตระกูลลี่ก็รู้สึกยอมไม่ได้
“ใช่ค่ะ แต่วางใจเถอะค่ะคุณหนู แถบนี้ร้านขายของ ร้านไหนมาเปิดก็เจ๊งหมด สู้ร้านของนายท่านไม่ได้สักร้าน”
หนิงเหอเอ่ยด้วยสีหน้าภาคภูมิใจสุดๆ
“งั้นขอไปดูหน่อย”
ลี่ลู่เสียนถือโอกาสไปสอดแนมคู่แข่งเสียเลย เธอพับพัด แล้วยื่นให้หนิงเหอถือ เมื่อหญิงสาวเดินไปที่หน้าร้าน ทุกคนก็ พร้อมต้อนรับคุณหนูอย่างเธอเป็นอย่างดี ภายในร้านนั้น มีของให้เลือกเยอะแยะมากมาย ส่วนใหญ่ก็จะเป็นของใช้ ในบ้านทั่วไป แต่ก็ถือว่าทำได้ดีพอสมควร ลี่ลู่เสียนหยิบจับ ของต่างๆ ในร้านอย่างเพลิดเพลิน แต่ก็พยายามจะไม่ซื้อ อะไรมาก เพราะนี่เป็นคู่แข่งทางการค้า เธอไม่มีทางเอาเงินมา ให้คู่แข่งของตระกูลเด็ดขาด
“โอ๊ะ!”
เสียงทุ้มของใครบางคนอุทาน เมื่อถอยหลังมาชนกับเธอ ทำให้ลี่ลู่เสียนตกใจเหมือนกัน เธอรีบหันไปดูคู่กรณีซึ่งก็คือ...
“คุณ!”
ลี่ลู่เสียนรีบคว้าแขนของชายหนุ่มเอาไว้แล้วจ้องหน้าเขาอย่างพิจารณา ดวงตาเรียวเล็กเหมือนเหยี่ยว แต่คมกริบเย็นชา เหมือนภูเขาตระหง่านท่ามกลางหิมะ ริมฝีปากหยักได้รูป คิ้วหนาเข้ม ใบหน้าของชายหนุ่มผู้นี้งดงามราวกับเทพบุตร ในนิยายก็ไม่ปาน
แววตาสดใสของลี่ลู่เสียนแทบจะเปล่งกระกายเจิดจ้า เมื่อได้เห็นใบหน้าของชายหนุ่มแบบเต็มตา
“ขอโทษครับ ผมรีบ”
เขารีบดึงมือเธอออก แล้วรีบสะบัดหันหน้าหนีไปเหมือน คราวที่แล้ว
"ดะ... เดี๋ยวก่อนสิ”
ลี่ลู่เสียนไม่อยากจะคลาดกับเขาอีก เธอพยายามจะ เดินตาม แต่เพราะในร้านมีคนแออัดมากเกินไป ชุดที่เธอใส่ก็ กรุยกราย เดินลำบาก เงยหน้าขึ้นมาอีกทีเขาก็หายไปราวกับ วิญญาณที่ไม่มีอยู่จริง
“คุณหนูจะไปไหนคะ? หนิงเหอเกือบตามไม่ทัน”
หนิงเหอวิ่งตามาหยุด หายใจหอบแฮ่กๆ
“ฉันเจอเจ้าของปิ่นนี่แล้ว แต่เขาก็หายไปอีกแล้ว”
ลี่ลู่เสียนบอกด้วยสีหน้าที่แสนจะเสียดาย
“โถ่ คุณหนูทิ้งไปเถอะค่ะ คนคนนี้ไม่มีค่าอะไรหรอกค่ะ”
“มีสิ หนิงเหอ!! เขาหล่อมากเลยนะ เธอไม่เห็นเต็มๆ ตา เพราะผมเขามาปิดบังใบหน้าหล่อๆ ไปหมด ที่จริงแล้วเขาเป็นคน ในสเปคฉันเลยด้วยซ้ำ”
ลี่ลู่เสียนพูดไปก็หน้าแดงไป
“คะ? สเปตส*# คืออะไรคะ?”
“ก็คนแบบที่ฉันชอบน่ะ คนแบบที่ฉันชอบเข้าใจมั้ย?”
ลี่ลู่เสียนอธิบาย
“อ้อ....”
“เอาล่ะ!!! ฉันต้องตามหาพ่อหนุ่มหล่อคนนี้ให้เจอ”
ลี่ลู่เสียนประกาศกร้าว
“แล้วจะตามยังไงล่ะคะคุณหนู ตลาดนี้ออกกว้างใหญ่ คุณหนูเจอเขาสองครั้งยังรั้งเขาไว้ไม่ได้เลย”
หนิงเหอบ่น
“เดี๋ยวเราเดินๆ วนดู อาจจะเจอก็ได้”
ลู่เสียนเสนอ เธอคว้าข้อมือของหนิงเหอแล้วรีบลาก สาวใช้ออกไปด้านนอก พร้อมกับเดินตามหาชายคนนั้นอยู่นาน สองนานจนเกือบเย็นก็ยังไม่เจอ
“คุณหนู หนิงเหอเหนื่อยจะตายอยู่แล้วค่ะ”
หนิงเหอเอามือปาดเหงื่อ แม้จะได้กินข้าวต้มหมู กับเกี๊ยว ไปก็ไม่ได้ช่วยให้ความเหนื่อยของเธอหายไปได้เลย
“อืม...ก็ได้ๆ วันนี้เรากลับบ้านกันก่อน เดี๋ยวค่อยคิดอีกที ว่า จะตามหาคนคนนั้นได้จากที่ไหน?”
อยากได้แฟนหล่อต้องอดทนหน่อยนะลู่เสียนเอ้ย เดินตามผู้ชายทั้งวันเหนื่อยเลย5555...❤️❤️ไรท์ฝากติดตาม กดหัวใจให้กันด้วยน๊า
- Writer
