Chapter 7

2004 Words
She is overreacting, and its not healthy, hindi niya pwede maramdaman iyon, cause she know, wala naman siyang chance, she will leave after few months. Ilang months na lang ang at babalik na si Lia. She should clear things out kay K, mahirap kung may alitan pa rin sila ni K mahihirapan ang kapatid niya pag nagkataon. ”Are you okay?” Napalingon siya kay Seb, nagddrive ito. “Kanina ka pa nagbubuntong hininga, so nag assume ako na ay may problema ka.” Sabi nito ng hindi siya magsalita. “Wala ito, naalala ko lang si Huang Song.” Dahilan niya. “Who?” Tanong nito. ”Its a C-drama, iyong latest episode kasi na pinanood ko namatay si Huang Song. You dont know him, kasi hindi ka naman nanonood noon.” Sabi niya. Napabuntong hininga siya uli, natapos na niya ang Arsenal Military Academy, kahit na isang buwan na niya natapos iyon, hindi pa rin siya makaget over. Sighed ”Iyon lang? Akala ko naman ang laki laki ng problema mo. Its only fictions but kung makareact ka akala ko kilala mo ng personal iyong lalaking sinasabi mo.” She just smiled bitterly. “Anong magagawa ko? Nadala ako eh, they are good in acting, may crush nga ako kay Xie Liangchen, parang gusto ko tuloy magpagupit ng maikli, but I know, Abuelo wont like it.” Mas napabuntong hininga siya uli, hindi na lang siya pinansin pa ni Seb. Ang galing ko talaga, napaniwala ko siya. But seriously paano ba ako makakalapit uli kay K? Isang buwan na yata iyong sagutan nila sa roof-top. Babaan mo kasi ang pride mo, if you dont want to talk to her personally then idaan mo sa sulat. Baka punitin niya. baka, baka, eh di bahala na, atleast masabi mo iyong gusto mong sabihin. ”Wow, ang laki ng bahay niyo Kitty.” Sabi ni Seb, nang makapasok ang sasakyan sa malaking garahe ng Rest House ng mga Isidro. Napansin niya ang isang gray grandia, may bisita si Mama? Tinignan niya si Seb na kinukuha ang mga gamit sa sasakyan, si Kitty naman ay patakbong umakyat sa three house. ”Maam Da—“ agad niyang tinakpan ang bibig ng hardinero nila, mabubuko siya. “Lia.” Bulong niya rito, nakuha rin naman agad nito kaya binaba na niya ang kamay niya. “Hi Kuya karding, kamusta na po kayo?” Arte niya ng makita niya si Seb na papalapit sa kanila. “Kuya, ito nga pala si Jas, sinamahan niya po ako sa paghatid kay Kitty.” “Magandang hapon po, Jas po, friend po ni Lia at ni Kitty.” Pakilala nito. “Magandang hapon rin iho.” Bati nito. “Nasa taas si Madam, kasama ang mga relatives niya.” Sabi nito. “Ganon po ba, pakibigay na lang po nitong mga pasalubong namin.” Sabi niya, kinuha naman ni Manong ang mga dala ni Seb. “Gusto niyo bang pumasok muna?” Nakatingin sa kaniya ang lalaki, “Hindi na po, busy po si Tita, hinatid lang po talaga namin si Kitty.” Sabi niya ”Tara na Seb, next time na lang kita ipapakilala kay Tita.” Sabi niya, naguguluhan naman na sinundan siya ni Seb. “Anak?” Napakagat siya sa ibabang labi niya. “Tita? Hi Tita.” Bati niya, nang humarap siya rito, napatigil ito sandali, at ng makita nito si Seb ay ngumiti ito at lumapit sa kanila. “Tita si Seb po friend ko, sinamahan niya po akong ihatid si Kitty.” Pakilala niya sa dalaawa. “Olivia, Tita Olivia, Lola ni Kitty.” Nakipagkamay ang Mama niya sa lalaki. ”Kaibigan ni Lia.” Pakilala ng Mama niya sa mga pinsan niya kay Seb, naguguluhan ang mga ito, pero ngumiti naman ang mga pinsan niya. Nang umalis para mag cr si Seb ay doon siya sunod sunod na tinanong mga ito. “Whos is that?” Tanong ni Clarence. “Boyfriend mo?” Si Warren. “Bakit Lia?” Si Ate Iska. ”My friend, hindi ko siya boyfriend, kilala niya ang mga Lopez, malapit ang pamilya niya sa pamilya ni Lia.” Sabi niya, tumango naman ang mga ito. Ganon sila ka-close ng pamilya niya, na alam ang kagagahan nila ni Lia. Sumakay naman sa drama niya ang mga pinsan niya, naging close agad ni Seb ang mga ito, na she didnt expect to happened. ”Anak, si Bela.” Inabot ng Mama niya ang telepono sa kaniya, nasa terrace sila Seb, kasama ang mga pinsan niya na nagbabaraha. Kasalukuyan kasi siyang nagwawalis ng tumunog ang telepono. “Hello?” Tanong niya sa kabilang linya. [Where are you? Kasama mo ba si Jas?] “Nasa Calamba ako, hinatid si Kitty, he is here with me, why?” [sigh. Listen to me, Philip said to me na pumunta si Jas dito sa bahay, and asking him about you, nadulas si Philip, hindi niya sinasadya, nakainom kasi sila.] Tinignan niya si Seb, nakikipagtawanan ito sa mga pinsan niya, agad na umiwas siya ng tingin ng mapansin niya ang pagtingin nito sa kaniya. [Nawawala ang picture nating tatlo sa album ko, alam na niya.] Binaba niya ang telepono, hindi niya alam ang sasabihin, hindi niya alam ang iisipin. Her Mother keep asking her kung okay lang siya ng magyaya na siyang umuwi. She can see the dissappointment sa mukha ni Seb na wiling wili sa atensyon na binibigay ng mga pinsan niya. ”Are you okay? Kanina ka pa tahimik. Dont tell me si Huang Song na naman.” Putol nito sa katahimikan. “Masakit lang ang ulo ko. Matutulog muna ako, gisingin mo na lang ako kapag nakarating na tayo.” Sabi niya at saka niya pinikit ang mga mata niya. Hinilig niya ang ulo niya, para hindi makita ni Seb ang mga luha niya, nang makita niya ang pagsilip nito sa rear view ay tinakluban niya ang mukha niya ng panyo. Stop crying. Walang magandang mangyayari kung iiyak ka, control your emotion. Agad siyang bumaba ng gisingin siya ni Seb, isang mabilis na “Thank you”. She need to organize her thoughts, bago niya harapin si Seb. Gusto niya malaman kung hanggang saan ang alam ng lalaki. Nagluto siya ng Adobong Pusit, favorite iyon ni Seb, at nagluto siya ng ulam niya na tapa. Agad siyang mablis na bumaba ng tawagin siya ni Mylene na bumaba na si Seb to work. Dumaan pa siya sa parking lot para makita siya nito. Akala niya titigil ito sa pwesto niya pero ang lalaki dinaanan lang siya. Kinabahan naman siya bigla, parang gusto niyang huwag pumasok ng opisina. Marimar: May binalot akong dala. Marimar: Pusit and tapa ang ulam ko, ikaw? Marimar: sasabay ka ba? Marimar: okay, kami na lang nila Roberta ang kakain ng binalot ko. JustCallMeJAS: sorry late reply, Im kind a busy, later sabay ako. Hindi niya maiwasang hindi masktan, kahapon pa siya iniiwasan ni Seb, at ngayon lang ito pumayag na sumabay sa kaniya, kung hindi pa niya ginamit si Roberta hindi pa ito papayag. Dapat siya ang magalit at mainis rito, pero bakit siya ang umiiwas sa kaniya? ”Wow, this is so yummy, hindi malansa.” Sabi ni Amanda habang nginunguya ang pusit, ngumiti naman siya. “Bukas, kare-kare naman.” Sabi niya. “Thats my fave, damihan mo ha.” Si Roberta. “Okay, dadamihan ko para maiuwi mo rin” sabi niya. “Favorite din ni Seb iyon pati iyong Goto.” Sabi niya, napatingin naman sa kaniya si Seb, nagtataka sa mga sinasabi niya “Really?” Tanong ni Roberta kay Seb. “Yeah, gustong gusto ko iyon kapag umuulan, mas masrap kapag may sibuyas at maanghang na patis.” Sagot nito, nakita niya kung paano nanlaki ang mata ni Roberta sa sinabi ni Seb. “I like you Seb, magkakasundo tayo diyan. Minsan ikaw ang isasama ko sa Batangas para mag goto.” Sabi ito. “Speaking of pagkain, A bakit hindi man lang nabawasan iyang kanin mo?” Si Amanda. “Here eat this.” Agad niyang sinubo ang ulam na nilagay ni Seb, parang natuklaw siya ng malasahan niya ang ulam na iyon, hindi karne, iba ang texture nito. Nagdadalwang isip siya kung lulunukin niya iyon, pero nakatingin si Seb, ayaw niyang isipin nito na nag iinarte siya, kaya nilunok niya iyon. ”Pwede na talaga akong mag-asawa.” Joke niya, tumawa naman si Roberta. “Then gusto mo ibigay ko na sayo si Richard? He is your type.” Sabi nito. “Okay, bigay mo sakin number niya later, lalandiin ko siya.” Kunwaring kinikilig na sabi niya, pero ang totoo nahihirapan na siyang huminga, nag excuse siya sa mga ito. Naghilamos siya para magising siya, nahihilo na siya, muntik na siyang mawalan ng balance habang naglalakad siya sa hallway, kung hindi lang siya inalalayan ng tao sa likuran niya, baka natumba na siya. “Lia okay ka lang?” Na bosesan niya si K, kaya hinarap niya ito. “K.” Mahinang banggit niya, kumapit siya sa braso nito. “I-I n-need to go...sa h-hospital.” Sabi niya, nahihirapan na siyang huminga. Kita niya kung paano nag-aalala si K. Bago siya mawalan ng malay ay narinig pa niya ang pagsigaw nito. ISABEL She is pumping her chest, tinawagan na niya ang 911, all she can do is to do CPR while waiting to the rescuer. “What happened Isa?” Tanong ng half sister niyangsi Roberta. “Hindi ko alam, but based to her bluish lips, and her erratic breath, baka Anaphylaxis.” Sabi niya, nakahinga siya ng maluwag nang bumalik paghinga nito. ”What? May allergy ba siya? Diba sa seafood lang siya may allergy— tama may adobong pusit siyang baon, pero hindi naman siya kumain noon.” Sabi nito. “Maybe she accidentally eat that.” Bulong niya. Napansin niya si Jas na hindi mapakali sa likuran ni Roberta, nang mapansin niya na may pinipindot ito sa cellphone nito ay tinawag niya ito. “Its okay Jas, on the way na ang rescuer, stable na ang breathing ni Lia.” “Are you sure?” Paninigurado nito, tumango siya. “Ako ang nurse dito, so I know, salamat kay Krizzy, kung hindi niya agad nasalo si K, baka may concussion na siya ngayon. Thank you Krizzy.” Pasasalamat niya kay Krizzy na mahigpit na nakahawak sa kamay ni Lia. ’Anaphylaxis’ tama ng siya, but how? Paano? Hindi naman siguro binalak ni Davika na patayin ang sarili niya. Magaling na ang PTSD niya, last time na sinamahan niya ito sa Psychologist ay clear na siya. Si Jas. ”No one can enter this room, ng walang permission ko.” Sabi niya ng makitang pilit na sinisiksik ni Jas ang katawan niya sa pintuan ng kwarto ni Davika. “But I need to see her.” Sabi nito, natawa siya. “Lock the door.” Utos niya sa nurse, agad naman na nagclick ang lock noon. “You dont need to see her, okay na siya. Pwede ka ng umalis.” Agad din siyang pumasok ng private room ni Davika nang makita niyangb umalis na si Jas. “Iwanan mo muna kami Nurse Joy.” Utos niya sa batang Nurse. ”Tomorrow, pwede ka ng umuwi.” Sabi niya, umupo siya sa mahabang sofa na nasa loob ng kwarto. “She is going home next week, so you better prepare your things, and I want to inform you na, you dont need to go sa office starting tomorrow.” After what she said that ay umalis na rin siya, agad na sinarado niya ang pinto ng makita niya si Jas na nasa pintuan. Nasa loob siya ng coffee shop kasama si Jas, nakaupo sa tapat niya, seryoso ang mukha nito, wala ang mapaglarong ngiti sa mukha nito. “So?” Umpisa niya, binigyan siya ng matalim na tingin ng lalaki, natawa lang siya rito. “Okay, what do you want?” Straight forward niyang tanong rito, kung ano man ang alam nito. ”Anong drama ang ginagawa niyong dalawa?” Tanong nito. “Wala akong alam, Im just helping her, wala akong alam sa drama nila.” Sabi niya, wala naman talaga siyang idea, ang alam niya lang ay may kamukha si Lia, and based sa DNA result na pinatest nila ay 99% ang result at magkapatid nga ang dalawa. ”Im just a third party, Im helping my bestfriend, kung gusto mo malaman ang buong sory, ask her. Siya lang ang makakasagot sa mga tanong mo. But I want to warn you na dont push her too much, you might trigger her, so you better watch your mouth.” Warning niya rito, napabuntong hininga siya, pagpasok ng sasakyan ng asawa niya. “It will be okay hon, you already done your part.” Philip said and he pat her shoulder. Tumango lang siya, she is worried about Davika, marami ng masamang nangyari sa babaeng iyon, and she dont know kung mgaging okay lang ba ito after nitong lahat, kung bakit naman kasi pumayag siya sa kalokohan ng kapatid niya.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD