"คืออะไร?"โทนเสียงปกติไม่ได้เข้มดุ
"ก็..ก็ถ้าตอนนั้นฉันพูดออกไป เดี๋ยวคุณก็หาว่าฉันสร้างเรื่องโกหกเพื่ออยากจะจับคุณหรือว่าไม่จริง" เธอไม่ได้อยากจะจับเขาเลยสักนิดแค่คิดก็ไม่เคย..
"เฮ้ออ.." คนหล่อถอนหายใจเมื่อได้ฟังคำตอบ "คิดอะไรเป็นเด็ก แล้วเห็นผลของมันหรือยังว่าการไม่พูดมันส่งผลยังไง" เขาไม่ใช่คนไร้เหตุผล แต่ก็ไม่แน่ในตอนนั้นถ้าเธอมาบอกตรงๆเขาก็อาจจะมีคิดว่าเธอสร้างเรื่องโกหก แค่คิดก็ปวดกบาล
"คะคือ ฉันขอโทษ" เงยหน้าขึ้นมองสบตาก็เห็นว่าเขาค่อนข้างเครียด ก็คงจะเครียดอยู่หรอก จากเรื่องเล็กๆกลายเป็นว่าเราต้องมาแต่งงานแล้วอยู่ด้วยกันแบบนี้ แต่เธอก็ไม่ได้อยากจะแต่ง ไม่ได้อยากให้เขามารับผิดชอบเลยนะ ลูกของเธอ เธอเลี้ยงเองได้
"คำขอโทษมันย้อนเวลากลับไปไม่ได้หรอก แต่ช่างเถอะ เราสองคนต่างก็ผิดกันทั้งคู่ ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้วก็ต้องยอมรับผลของมัน" ชีวิตที่สงบสุขในเวลาสองปีตามที่ต้องการ ตอนนี้พังทลา
