เจ้าของใบหน้าสวยหวานยิ้มเจื่อนแล้วหัวเราะแหะ ๆ ในลำคอ มือก็จับหลอดคนน้ำแข็งในแก้วไปมา พลางหลบสายตาคนตรงหน้ามองไปทางอื่น
ไม่รู้จะเริ่มอธิบายยังไงดีเลย..
เสียงลอบถอนหายใจจากคนตรงหน้าดังขึ้น ยิ่งทำให้ขนหลังคอจันจ้าวลุกเกรียวกราว รีบปั้นหน้ายิ้มอ้อนในแบบฉบับที่เธอถนัดทันที
“ตกลงเรื่องของแกกับพี่ชานคือยังไงกันแน่จ้าว”
“คือ..”
“เล่ามาโดยละเอียดเดี๋ยวนี้เลย”
พูดจบน้ำอิงก็นั่งกอดอกทอดสายตามองเพื่อนรักเพื่อรอคำตอบ หลังถูกดึงเข้าไปเป็นพยานคอยรายงานที่อยู่ของจันจ้าวให้กับอาทิตย์
ครั้งนี้เองก็เหมือนกัน
น้ำอิงเป็นคนถ่ายภาพยืนยันว่ามาเที่ยวคาเฟ่ด้วยกันส่งให้พี่ชายเธอ เหตุผลมาจากที่จันจ้าวขออาทิตย์กลับไทยหลังอดทนอยู่นิวยอร์กต่อได้ราวสองสัปดาห์
เธอให้เหตุผลว่าเหงาแล้วก็ไม่มีเพื่อน อยากรีบบินกลับมาเที่ยวเล่นกับน้ำอิงก่อนเปิดภาคเรียนมากกว่า ใช้สารพัดข้ออ้างมาโน้มน้าวใจอีกฝ่าย
แน่นอนว่ามันคือคำโกหก
