ขอโทษแต่มันไม่ไหวแล้ว NC+
1143 Words
“ห้องน้ำหญิง?” ร่างสูงมองป้ายห้องน้ำเพียงเสี้ยววิก่อนที่ตัวของเขาจะถูกคนตัวเล็กลากเข้าไปในห้องน้ำและล็อกกลอน
“จะทำอะไร” เขาเอ่ยถามด้วยความกังวลมองอีกฝ่ายที่หอบแห่กๆ อยู่ตรงหน้า
“ชู่วๆๆ” มือเล็กๆ ทาบไปที่ปากของคีรีใบหน้าของเธอมีความตื่นกลัวจนเขาเริ่มสงสัย
“คีรีจ๋าา..อยู่ในนี้รึเปล่าน้าา~” ดวงตาคมเบิกโตให้กับเสียงที่คุ้นเคยอีกครั้งหัวใจเขาของเต้นถี่รัวเพราะกลัวจะโดนจับได้ร่างบางหันมามองอีกฝ่ายที่ดูตื่นกลัวเธอมองใบหน้าหล่อก่อนจะเอ่ยขึ้น
“เดี๋ยวฉันจะออกไปเองคุณอยู่ในนี้เงียบๆ นะคะ” คีรีมองร่างเล็กที่ใบหน้าฉายชัดไปด้วยความกล้าแต่เขาในตอนนี้มีแต่ความกลัวในจังหวะที่อีกฝ่ายกำลังจะออกไปเขาก็คว้าเอวของเธอมากอดเอาไว้แน่น
“คุณคีรี?” คนตัวเล็กเรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงเบาด้วยความตกใจที่จู่ๆ ก็โดนกอดรัดอย่างแนบแน่นแบบนี้
“อย่าไป..อย่าออกไป..อันตราย” คำพูดของคีรีทำเอาตัวเธอเริ่มใจไม่ดีในหัวมีแผนแค่ว่าก็แค่ออกไปกรีดร้องให้อีกฝ่ายตกใจว่าเข้ามาในห้องน้ำหญิงทำไมและหวังว่าผู้ชายคนนั้นจะรีบออกไปแต่ถ้าเขามั่นใจว่าร่างสูงอยู่ที่นี่และทำร้ายเธอขึ้นมามันคงแย่มากแน่ๆ
“แต่ว่าอื้ออ!” ร่างบางรีบเอามือปิดปากตัวเองที่เผลอส่งเสียงครางออกไปเมื่อคนตัวสูงที่กอดรัดเธอตอนนี้กำลังจู่โจมที่ซอกคอของเธออารมณ์วูบวาบที่เคยเกิดขึ้นก็กลับมาอีกครั้ง
“คะ..คุณคีรี” คนตัวเล็กหลับตาแน่นมือและเท้าจิกจนเกร็งริมฝีปากร้อนๆ กำลังไล้ไปมาแถมยังดูดดึงเนื้อหนังของเธอจนรู้สึกเจ็บ
“อ๊ะ..”
“หืมคีรี? ..คีรีรึเปล่าจ้ะ^^” ดวงตาสวยเบิกโตมองมือหนาที่สอดเข้ามาภายใต้เสื้อของเธอมือที่ทั้งใหญ่และร้อนทำเอาร่างกายเธอสั่นสะท้านไปหมดเธอมองเงาพื้นด้านล่างก็เห็นว่าคนข้างนอกเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้งแล้ว
“คีรีออกมาเถอะหน่า..โดนยาปลุกเซ็กส์เข้าไปขนาดนั้นให้เจ๊ช่วยถอนพิษม๊วบๆ ดีกว่านะจ้ะ” สิ่งที่ได้ยินทำเอาร่างบางชะงักไปทันทีและตอนนี้เธอก็รู้แล้วว่าอาการแปลกๆ ที่เกิดขึ้นกับร่างสูงมันคือผลของยาปลุกเซ็กส์นั่นเอง
“อยากเล่นซ่อนแอบกับเจ๊เหรอคิกๆ” เสียงหัวเราะน่ากลัวดังขึ้นในขณะที่เงาดำก็ยิ่งใกล้เข้ามาที่ห้องที่เธออยู่แต่ตอนนี้ตัวเธอไม่สามารถขยับได้เลยสักนิดเพราะโดนร่างสูงกอดรัดและจับไปทั่วร่างกายของเธออย่างหยาบโลน
จุ้บ.. จ๊วบ..
“อึกอื้ออ!!” มือบางยันประตูห้องน้ำด้วยใบหน้าเหเกทั้งมือและริมฝีปากของคีรีเริ่มจู่โจมเธอหนักขึ้นจนขาสั่นไปหมด
“คีรี..เจ๊รู้นะว่าเราอยู่ในนั้น” เสียงของชายคนนั้นใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ตอนนี้ในหัวของเธอนั้นตื้อไปหมดไม่รู้เลยควรจะทำอย่างไรดีและเหมือนว่าร่างสูงข้างหลังสติก็หลุดจนไม่สนใจอะไรแล้วด้วย
“กรี๊ดดผู้ชาย!..ช่วยด้วยค่ะ!มีผู้ชายอยู่ในห้องน้ำหญิง!”
“อะไรย๊ะหล่อน!แหกตาดูก่อนผู้ชายตรงไหน!?”
“กรี๊ดดช่วยด้วยค่ะ!โรคจิตค่ะ!มีโรคจิตอยู่ตรงนี้!”
“ว้ายปากเสีย!” ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นทำเอาหัวใจของร่างบางสั่นระรัวไม่นานเสียงทุกอย่างก็เงียบลงบ่งบอกว่าเรื่องทุกอย่างนั้นถูกคลี่คลายแล้ว
“คุณคีรีปล่อยก่อนค่ะ” ร่างบางกลับมาตั้งสติอีกครั้งเธอจับมือหนาที่กำลังบีบหน้าอกของเธอออกก่อนจะหันไปมองร่างสูงที่สภาพตอนนี้ดูแทบไม่ได้
“ไม่ไหวแล้ว..ปวด..แฮ่ก!” คีรีเอ่ยขึ้นอย่าเลื่อนลอยเขาใช้มือปลดกางเกงออกและหันไปทางโถชักโครกร่างบางที่เห็นแบบนั้นก็เบิกตากว้างทันทีก่อนจะรีบปลดกลอนห้องน้ำและออกไปปล่อยให้คนตัวสูงได้ทำธุระท่ามกลางเสียงครวนครางของเขาที่ดังก้องไปทั่วห้องน้ำ
“คุณคีรี?” หลังจากเสียงครวนครางจบลงเธอเอ่ยเรียกร่างสูงอีกครั้งแต่ก็ได้รับความเงียบเป็นคำตอบจนเริ่มใจไม่ดีร่างบางมองไปยังหน้าห้องน้ำก่อนจะตัดสินใจหยิบป้ายชำรุดที่แขวนอยู่ห้องน้ำห้องแรกมาแขวนไว้หน้าประตูทางเข้าแทนก่อนจะปลดล็อคประตูและรีบเข้ามาดูอีกฝ่าย
“คุณคีรี..คุณโอเคดีมะ..ว้าย!” ร่างบางปลิวไปตามแรงดึงของคีรีก่อนที่หลังของเธอจะกระทบเข้ากับผนังห้องน้ำอย่างแรงจนเจ็บแต่ยังไม่ทันที่จะได้โวยวายออกมาใบหน้าหล่อของคีรีก็เข้ามาใกล้เธอจนจมูกชนกัน
“ขอโทษนะ”
“คะ? ..ขอทะอื้ออ!!” ดวงตาสวยเบิกกว้างเมื่อคีรีประกบจูบเธออย่างเร่าร้อนพร้อมกับมือหนาที่ทำการปลดกางเกงของเธอออกอย่างรวดเร็ว
“ดะเดี๋ยวอื้ออ!” คีรีจับคนตัวเล็กให้หันหน้าเข้ากับผนังจับช่วงล่างของเธอให้โด่งรับกับลำเอ็นที่เปียกฉุ่มของเขา
“คุณคีรีอย่านะคะ”
“ขอโทษแต่มันไม่ไหวแล้ว”
สวบ!
“อ๊าาาาาา!!” ร่างบางร้องลั่นให้กับความเจ็บที่เกิดขึ้นร่างกายของเธอสั่นเทารับรู้ได้ถึงตัวตนของคีรีที่เข้ามาภายในตัวเธอ
“ฮึก..เจ็บ..ฮื่ออ”
“ชู่วว..ขอโทษนะ” คีรีได้แต่เอ่ยคำขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่ามองแก่นกายของตัวเองที่มุดหายเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มของอีกฝ่ายร่างบางเม้มปากแน่นหายใจหอบถี่ให้กับความเจ็บปวดและคิดว่าเธอน่าจะเชื่อคำพูดของเขาที่บอกว่าอย่าตามมาตั้งแต่แรก
ดวงตาสวยปิดลงก่อนจะยอมรับความเจ็บปวดปนความเสียวซ่านที่ตัวเองไม่เคยได้รับมันมาก่อนและไม่คิดเลยว่าเซ็กส์ในครั้งนั้นจะทำให้เธอและคีรีกลายมาเป็นคนสนิทกันจนถึงปัจจุบัน
“และนี่คือเรื่องราวจุดเริ่มต้นของฉันกับพี่คีรีตลอด3ปีที่ผ่านมา^^” ใบหน้าสวยมองใบหน้าเพื่อนคนสนิทที่อ้าปากค้างกับสิ่งที่เธอเล่าให้ฟังตั้งแต่ต้นยันจบ
อย่าพึ่งคิดว่าพระเอกแย่เลยน้าาพึ่ง2ตอนแรกเองอยากจะบอกตรงนี้เลยว่าพระเอกรับผิดชอบนางเอกทุกอย่างค่ะสบายใจได้แม้ว่าการเริ่มเต้นจะไม่ดีก็ตาม
อย่าลืมคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ แค่1คอมเม้นไรท์ก็นั่งยิ้มทั้งวันแล้วมีกำลังใจในการลงงานสุดๆ
- Writer
