ZENY’S POV
ANG SAKIT NA NARARAMDAMAN AY MABILIS NA NAWAGLIT SA KANYANG ISIPAN. Nakapag-adjust agad ang kanyang katawan sa walang-patid na paghalik ni Lenard sa buo niyang mukha. Naroon ang pag-iingat at wala sawa nitong pagsuyo. Hindi nagmamadali. Hinihintay siyang maging handa sa pagtanggap ng kabuuan nito. Sa pagkawala ng sakit ay ang unti-unting pagpasok nito. Sabay silang napasinghap ng malakas.
“Please go on,” sabi niya ng muli na naman itong tumigil at tinitigan siya. Sa pawisan nitong mukha ay sumilay ang napakagandang ngiti at nagpatuloy na sa pag-ulos upang ma-angkin siya ng lubos. Sa una ay dahan-dahan at habang tumatagal ay pareho silang parang may hinahabol sa kung saan. “Ah…Ah!” bigla siyang napaungol.
“Just let it out babe,” sabi nito sa kanya habang patuloy sa pag-ulos.
