LENARD’S POV
MAAGA SILANG GUMISING KINABUKASAN. Muling pinagmasdan ang ganda ng kapaligiran na tiyak na hahanap-hanapin nila agad sa oras na makababa na sila ng bundok. Magkahawak sila ng kamay na sinalubong ang pagsikat ng araw. Maya-maya pa ay napalingon siya rito ng mahinang kumanta ito.
Sa paningin pag ikaw ay wala
Sa isip laging nag-aalala
Labis ang tuwa,pag narito ka
Ikaw na nga, ikaw na nga
Sinapo nito ang mukha niya saka ipinagpatuloy ang pag-awit. Nagmistula siyang isang singer sa kanyang ginawa. Mataman lang na nakatitig sa kanya si Zeny. Waring aliw na aliw ito sa kanyang pagkanta.
Sa’yong tabi ang puso’y di mapakali
Ngunit di mapaliwanag, di mapaliwanag
Pag-ibig sa iyo’y tumitindi
Ngunit di mapaliwanag, di mapaliwanag
“Alam mo na agad ang kantang iyon?” tanong niya
