Bewitching The Daddy (Cougar Series #3) -SPG

Chapter 2

BENEDICT

"Ready to go, 'nak." I extend my hand for him to hold it. Hawak-kamay kaming bumaba sa hagdanan patungong sala. Naroon na si Nanay Ising naghihintay sa amin, hawak-hawak ang mug na may lamang kape ko at small bag of sandwiches na hinanda n'ya para sa akin. Ibinigay din nito ang lunch pack ni Bernard sa kanya.

Kabisado na nito ang routine namin sa bahay. S'ya ba naman ang tumatayong pangalawang ina ko at lola ng anak ko, katuwang ko sa pagpalaki dito.

"Mag-ingat kayo mga anak. Benedict huwag makalimutan ang parents and teacher meeting sa homeroom ng anak mo mamaya," bilin nito sa akin at matiim ako na tinitigan.

Hinalikan ko s'ya sa pisngi at tumango. "Opo nay. Hindi ko ito makakalimutan."

Humalik din sa pisngi n'ya ang anak ko at nauna ng lumabas sa bahay.

Matiim pa rin itong nakatingin sa akin na nagdududa sa salita ko. Mula kasi nang mag-aral ang anak ko, s'ya ang uma-attend ng mga meeting at activities nito ngunit hindi na mula ngayong taon. Madali na kasi itong mapagod at may rayuma na. Saka dati wala din pakialam si Bernard kung hindi ako makapag-attend, pero ngayon nagdedemand na ito ng atensyon ko, lalo na at nakaintindi na s'ya ng mga bagay-bagay sa buhay namin. I'm still grateful though that until now, he did not ask about his mother. Ano man ang sinabi ni Nanay Ising sa kanya, sapat na at maintindihan ang sitwasyon namin.

"Do I really have to attend your parent and teacher meeting, son?" pakunwari kong tanong. Napatango ito ng ilang beses at malapad ang ngiti sa labi.

"Yes po, Papa. I want you to meet my teacher," my son uttered excitedly. "Magtatampo po talaga ako sayo kapag wala ka mamaya."

Ako lang ba or may double meaning ang sinabi ng anak ko? Aba! At nanakot pa.

"Promise 'nak. I will be there this time."

Pangako ko sa kanya habang patuloy na tinutulungan s'ya sa pagkabit ng kanyang seatbelt. Hinalikan ko s'ya sa noo bago sinarado ang pinto. Kumaway ito kay Nanay Ising at nagbigay ng flying kiss bago tuluyang umayos sa pagka-upo. I did the same to her at pumunta sa driver seat para makaalis na kami.

Pinatakbo ang kotse palabas ng gate namin and glance in the side mirror when it was automatically close by my son. Binalik nito sa compartment ang remote, at excited na ibinahagi sa akin ang kanyang excitement sa pagbalik ng school.

I mentally smile and shake my head. He saw all his friends three times a week this summer dahil may activities ang school, pero kung makapagkwento ang anak parang hindi sila nagkasama noong friday.

His enthusiasm is contagious and brought positive vibes to me too.

We exit the Angel's Haven Subdivision, and from here, St. Nicholas Academy is only 20 minutes away and 10 minutes from my work. Sinadya ko na doon s'ya aaralin para ang company driver na ang susundo sa kanya, at dalhin s'ya sa opisina upang sabay na kami umuwi kapag oras ng uwian ko, at maganda ang standard education ng paaralan. Also the director of the school is my mother's best friend. Isa pa hindi gaanong matraffic sa kalye papunta sa school kaya hindi hassle para sa aming mga magulang.

I nod to the guards when we enter the school ground since I have the school logo in my car, I can drop and take my son anytime. If the company driver ang susundo kay Bernard, either me or my secretary will call the receptionist for the information. Strict ang school sa mga papasok dahil maraming anak ng mayayaman at prominenting tao ang nag-aaral dito.

I help him unlock his seatbelt at kinuha ang school backpack at lunchbox n'ya sa likuran, at ibinigay sa kanya. He tried ko open the door immediately ngunit naka-child lock ito.

"PAPA!!!" he whined. I tap my cheek with my finger, telling him to kiss it. Napalinga pa ito sa paligid, checking kung may nakatingin at reluctantly kiss my cheek. I press the lock and he hurriedly opens the door, excited for his first day in school as a Grade-2 pupil.

"Be good, okay? Enjoy your first day and no trouble," pahabol ko na bilin sa kanya. "I love you."

"I will, Papa. I love you too," nagmamadali nitong tugon at sinarado ang pintuan ng kotse. Hinabol ko s'ya ng tingin upang masigurong safe s'ya. Napailing lang ako nang makita s'yang tumatakbo sa pwesto ng isang batang babae, at sabay na silang pumasok sa loob ng building.

One of St. Nicholas Academy rules is to teach the children to be independent once they start in Grade-1. Bawal dito ang ihatid talaga sa loob ng classroom ang mga bata. Hanggang lobby lang ng school or like me, hanggang makahinto ang sasakyan ko sa harap ng building. Bernard loves the idea since he's a big boy now. Kaya may parents and teacher meeting after school hours ng first day upang makilala namin ang teacher nila.

I nod to the guards again when I passed the gate and head to my office. 10 minutes later, I park my car in my designated parking space at dumeretso sa elevator, papuntang 16th-floor kung saan ang Engineering Department nakabase at ako ang Head Engineer dito.

My employees greeted me when I passed them. I simply nod and let them continue working. I'm not a very strict boss, I just want them to do their jobs perfectly and we won't have a problem.

"Good morning, Mr. Ferranco," magalang ngunit may halong pang-aakit ang tuno ng boses ni Sonia. My secretary is already waiting in front of her disk when I enter the room.

This area separates me and my secretary from the rest of the employess here. My secretary table with receiving area and mini kitchen ang bubungad pagkapasok, isang pintuan uli sa kaliwa... the conference room na adjoining sa opisina ko na nasa gitna.

"Good morning Ms. Sonia," simpling sagot ko at ibinaba sa mesa n'ya ang walang laman ko na mug, saka kinuha sa kanya ang umuusok na kape at pinggan na paglalagyan ko mamaya ng sandwich na ginawa ni Nanay Ising. Pumasok ako sa opisina ko at nakasunod s'ya sa akin. Inilapag ko sa mesa ang aking mga dala at pinagtuonan ng pansin ang sandwich habang nakikinig sa sinabi ng secretary ko tungkol sa schedule ko ngayong araw.

Damn! Sabi ko na nga ba at puno ang schedule ko ngayon.

"Add my meeting in Bernard's school at 4 o'clock, Sonia. Kung sa site ako, inform me at 3 pm upang makabalik ako rito. Kapag dito lang ako sa opisina mamaya, just remind me 20 minutes before 4," utos ko.

I watch her type my appointment on her tablet. "Oohh, Grade-2 na pala ngayon si Bernard."

Tumango lang ako. Wala akong balak pahabain ang usapan, at lalong hindi ko s'ya bibigyan ng rason para lalo lumalim ang nararamdaman n'ya sa akin.

"Anything else, Mr. Ferranco?"

"That's all for now, Ms. Sonia. Thank you." I dismissed her sabay bukas ng laptop ko para simulan ang aking trabaho. I heard her leave the room but I choose to focus on the document I'm reading.

Don't get me wrong, Sonia is a beautiful, intelligent woman and 3 years younger than me. But I don't feel anything special about her ever since she becomes my secretary 2 years ago; when I was promoted to Head of Engineering Department.

I'm not keen on office love affair either. It was something I don't want to mix in the position that I work hard to take. I rather focus my attention on my son and my work than indulging in a non-sense relationship.

I heard gossips that she is interested on me, but she can't move past into civil conversation with me dahil binabaliwala ko ang mga pagpalipad-hangin n'ya, tulad ng ibang kababaihan na humahanga sa akin dito sa kompanya.

She even tried to be friendly with my son para lang makuha ang approval nito pero civil din ang pakitungo ng anak ko sa kanya. Bernard bluntly told me that he doesn't like her more than a secretary in my life.

Mas pihikan pa naman sa babae ang anak ko.

Between signing documents, writing reports, lunch meetings, and site check-ups, hindi ko namalayan na hapon na pala. Sonia called me at 3 pm para i-paalala sa'kin ang meeting ko sa school ni Bernard. Mabilis akong bumalik sa office at maagang pinauwi si Sonia, habang tuloy tuloy ako sa aking banyo para magpalit ng damit at magfreshen up. Good thing, nakasanayan kong mag-iwan ng mga extra na damit at iba pang necessities ko dito sa aking office.

Seeing I only have 20 minutes before 4, agad ako umalis sa opisina ko at mabilis na nagdrive patungo sa paaralan ni Bernard. I immediately parked my car in a vacant space at dumeretso sa school building kung saan ang room ni Bernard naroon.

I ignore the stares coming from other parents, especially coming from married women when I pass them and continue looking for my son's room.

I found his room's door and windows are closed indicating they are still in lecture, so I knock. I glance at my watch to check the time. I still have few minutes to spare before 4. Mukhang napabilis talaga ang takbo ko ng sasakyan papunta dito ah.

"Wet...ohhh! I mean...wet...este we-welcome, Sir."