“พี่ลูคัส”ฉันพึมพำขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในห้องนอนที่อยู่ด้านในถัดจากห้องนั่งเล่นนั้น ก็พบกับเตียงนอนขนาดใหญ่สีดำตั้งตระหง่านอยู่กลางห้อง ห้องนี้มองเห็นวิวทิวทัศน์ด้านนอกยามค่ำคืนแสงสีของเมืองกรุงได้อย่างชัดเจนที่นี้สวยจัง ฉันมองรูปถ่ายกรอบใหญ่ที่ตั้งอยู่ใจกลางของห้องมันคือรูปของพี่ลูคัสที่กำลังพ้นควันสีขาวลอยขึ้นฟ้าอยู่ ใบหน้าที่จิตหน่อยๆของเขาไม่ได้ทำให้เขาดูแย่หรือดูน่าเกลียดอะไรเลย มันกลับทำให้ความหล่อของเขาเพิ่มทวีคูณขึ้นเป็นหล่อแบบแบดบอยขึ้นไปอีกออกแนวหล่อเลวอะไรทำนองนั้นเลย
“เจแปน”เสียงเรียกฉันแผ่วเบาหวิวทำให้ฉันเลิกสนใจรูปของพี่ลูคัสและหันไปมองตัวเป็นๆของเขาแทนที่ตอนนี้พี่ลูคัสได้เดินเข้ามาในห้องนี้แล้ว วันนี้ฉันจะเสียตัวให้ผู้ชายที่ฉันรักแล้วใช่ไหม สิ่งที่ฉันเฝ้าทะนุถนอมมันมายี่สิบกว่าปีเพื่อเขาคนนี้ผู้ชายที่ฉันรักเขาจนหมดหัวใจวันนี้คือวันที่ฉันรอคอย
“ห้ามใช้สิทธิ์เคยเป็นคู่นอนกันมา
