วันต่อมา
10:30น.
มหาลัยDH
ตึกคณะ นิเทศศาสตร์…
ห้องเรียน….
เจแปน เจติมา…
“แกเป็นอะไรว่ะ….เห็นเดินแปลกๆ?”ฉันนั่งลงข้างแคร์และหันหน้าไปย่นจมูกใส่มันพร้อมกับขยับใบหน้าเข้าไปแนบกับหูของมันเพื่อจะบอกถึงเหตุผลที่ฉันเดินเก้ๆกังๆอย่างทุลักทุเลจนทำให้ผู้คนที่พบเห็นต้องสงสัยและสงสารกับท่าเดินของฉันที่ยังไม่หายเจ็บความเป็นสาวที่ระบม
“โดนเปิดซิงมา”
“ใคร!!”แคร์หันขวับมองฉันดวงตาเบิกโพรงด้วยความตกใจ
“ชู่ๆๆ”ฉันเอานิ้วชี้ขึ้นมาแนบริมฝีปากพลางเอ่ยบอกมันให้เงียบๆหน่อยเพราะปกติฉันก็เป็นที่สนใจของคนทั้งมหาลัยอยู่แล้วจึงทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องเรียนนี้ต่างพากันมองมาที่ฉันกับแคร์เป็นจุดเดียวสายตาอยากรู้อยากเห็นของพวกผู้หญิงที่ไม่ค่อยชอบหน้าฉันเพราะฉันสวยกว่าและสายตาละมุนและหลงใหลชื่นชมจากหนุ่มๆรุ่นพี่รุ่นน้องรุ่นเดียวกันก็ต่างพากันมองมาที่ฉันจนถ้าฉันเป็นปลากัดคงตั้งท้องไปแล้วและอาจจะมีลูกหลายคนไปแล้วก็ได
