เช้าวันต่อมา
จังหวัด ภูเก็ต
13:30น.
บ้านพักของเจแปน
“เจแปน”
“คะ?”ฉันหันขวับกลับไปหาต้นเสียงทันทีก็เจอเข้ากับพี่ลูคัสที่เขาสวมเสื้อเชิ้ตลายดอกไม้สีส้มกับกางเกงขาสั้นเหนือเข่าสีขาวรองเท้าผ้าใบเดินเข้ามาหาฉันยังในห้องพักของฉันที่ทางพี่ลูคัสจัดเตรียมไว้ให้
“เดี๋ยวน้องเจเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยเนอะ….อีกยี่สิบนาทีพี่จะมารับไปกองถ่าย”
“ค่ะ”ฉันพยักหน้ารับคำของพี่ลูคัส เขาก็เดินเข้ามาหาฉันและคว้าเอวของฉันเข้าไปกอดอย่างรวดเร็วทำให้ใบหน้าของฉันเกือบกระแทกเข้ากับหน้าอกแกร่งของเขาแต่โชคดีที่เขาไม่ได้ดึงฉันเข้าไปแรงขนาดนั้นเลยทำให้ใบหน้าของฉันอยู่ใกล้ใบหน้าเขาแทนเราสองคนสบตากันและกัน แววตาที่ฉันใช้มองเขามันเต็มไปด้วยความรักทั้งหมดหัวใจที่ฉันมีให้เขาแต่แววตาที่เขามองฉัน ช่างไม่รู้เลยว่ามันคือแววตาแสดงความรู้สึกอะไร? แววตาที่ยากจะคาดเดาของเขาและความรู้สึกจริงๆที่เขามีให้ฉัน ฉันมองไม่ออกจริงๆ
พรึบ
“จุ๊บ
