จังหวัด ภูเก็ต
18:00น.
บ้านพักของเจแปน…..
“พี่ลูคัสกลับไปแล้วเหรอคะ?”ฉันเอ่ยถามชายชุดดำที่มาคอยดูแลฉัน เขาที่ยืนเอามือแนบกันไว้ข้างหน้าไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉัน
“ครับ”
“ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“เมื่อบ่ายนี้ครับ”
“แล้วฉันจะกลับได้เมื่อไหร่?”
“แล้วแต่คุณครับ”
“งั้นวันนี้เลยได้ไหม?”
“ได้ครับ”คำตอบของเขาทำให้ฉันยิ้มและค่อยๆยันตัวลุกขึ้นจากที่นอน ฉันเผลอหลับไปนานหลายชั่วโมงแต่ทำไมพี่ลูคัสถึงไม่ปลุกฉันให้กลับไปกับเขาด้วยล่ะ
“งั้นผมออกไปรอข้างนอกนะครับ”
“ค่ะ”ฉันพยักหน้าตอบเขา เขาก็โค้งตัวให้ฉันหนึ่งทีและเดินออกจากห้องพักนี้ไป ฉันก็ลุกขึ้นพาร่างกายที่บอบช้ำอย่างกับคนเพิ่งผ่านการถูกรุมโทรมมานับสิบคนแต่ที่จริงแล้วแค่คนเดียว
“โห้…รอยขนาดนี้เหรอเนี่ย?”ฉันพูดขึ้นหลังจากที่เปิดเสื้อคลุมอาบน้ำออกจากร่างของฉันจนเปลือยเปล่าและส่องกระจกหน้าห้องอาบน้ำอย่างตกใจกับรอยช้ำแดงจ้ำๆเป็นจุดและรอยมือเป็นร
