Their Secrets (Tagalog)

Chapter Sixteen: Their Secrets

(Lyn's POV)

Tiningnan ako ni Sherg. Iba na ang aura niya ngayon at yun ang ayaw ko.

"Lumaban ka ngayon."

Kalmang sabi ni Des. Hindi ko kaya ang ganitong eksena. Napakaraming tao.

"No need."

Sabi ko sa kanya. Inirapan lang niya ako.

"You'll fight? Or I'll fight?"

Seryosong tanong ni Sherg. Nagulat ako sa sinabi niya. Iba na kasi siya ngayon kaya wala na akong magawa kundi sundin siya. Ayaw kong si Sherg ang gumanti. Baka mas grabe pa ang gawin niya kay Dorothy.

Hinarap ko si Dorothy at tumayo naman siya. Pinapanood lang kami ng mga students.

"Patay"

Rinig kong sabi ng isang student.

"Ka-batch ng kuya ko 'yang mga 'yan. Their Secrets daw ang tawag sa kanila."

"Ka-batch ng kuya mo? Edi dapat, meron na silang work? Bakit nandito pa rin sila?"

"Baka delinquent 'yang mga 'yan."

Imbes na magbubulung-bulongan sila, bakit di kaya nila subukang awatin kami? Oh well, it's futile anyway. Dahil hindi ako magpapaawat.

Sinubukan akong sampalin ni Dorothy pero agad ko namang hinawakan ang kamay niya at yun ang ikinagulat niya. Napangiti naman ako sa reaction niya. Nice.

Sinuntok ko siya sa mukha kaya napahiga siya agad. Ang OA naman. Di naman yun malakas ah.

Tumayo ulit siya. Ang persistent. Hindi pa ba siya nadala sa suntok ko?

Sasabunutan na naman niya sana ako pero agad akong nakaiwas. Too girly. Sinuntok ko ang tiyan niya kaya napahiga siya at hinahabol ang hininga. So, knock down na? Ganun lang? Teka, last na lang 'to. Sisipain ko sana siya pero...

"Stop"

Rinig kong sabi ni Sherg. Sinunod ko na lang siya.

Lumayo ako ng konti kay Dorothy. Pasalamat siya hindi ko sinira ang mukha niya. Kundi naku! Masasayang ang ganda niya.

Lumapit ako sa kanya at bumulong.

"Poor girl. Mali ka ng kinalaban. Next time, you better back off or else, you'll die."

Tumayo na ako at umalis na. Baka matakot ang mga students sakin dahil dito.

(Sherg's POV)

Naglakad na kami papunta sa room namin.

"Their Secrets."

They called us so we stopped. After a long time, I heard the name of our group again. We're about to face them when they gather in front of us.

"Why did you do that?"

Ty asked Lyn. Can't he see that Lyn is not in the mood to answer his question?

"Tell me, Janlyn. Why?"

Pangungulit ni Ty at hinawakan ang braso ni Lyn. Wow. So, what are we here? An audience watching their movie? Nice! Note the sarcasm.

"Ano ba? Nasasaktan ako."

Lyn exclaimed and escaped from his grasp.

"Why, Lyn?"

Ty asked seriously. So, another scene for today?

"Gosh Ty! Can't you see? Ako ang unang nasaktan. Gumanti lang ako."

Lyn defended to herself. I looked at Rand and he looks worried. Too dramatic.

"Pero bakit yun ang ginawa mo? Masasaktan din siya."

Kunot noong sabi ni Ty.

"Mas masasaktan siya kung hindi ako nanlaban."

Lyn said and looked at me. She averted her gaze and walked away. We followed her.

"But why?!"

Ty shouted. Naiirita na ako. I approached him and gave him a punch.

"Oh my gosh! Sherg!"

Gulat na sabi ni Lyn at lumapit sa akin. Napalakas yata ang suntok ko. Pumutok ang labi eh.

Suk and Rand helped him to stand up.

"Because of me."

I said profoundly.

"Bakit? Sino ka ba talaga? Ano ka ba talaga nila?"

Ty asked angrily. Ito ang tanong na ayaw kong sagutin. Pinakaayaw ko sa lahat.

Tumalikod ako. Di ako makasagot.

"Ano? Sumagot ka!"

Ty shouted again. I sighed.

"You wouldn't like to know me."

My final words before walking out of the scene.

(Des' POV)

Tapos na ang aming klase pero hindi kami nakapasok dahil galing kami sa opisina ng aming punong guro. Matapos kasi ng nangyari, kami ay pinatawag. Sinabihan pa kami na babawian kami ng i.d. kaya nakipagsundo na lang kami kay Dorothy kahit ayaw namin. Siya naman iyong nauna. Nandito na ako ngayon sa aking tambayan habang sila pumunta na sa silid-aralan. Mabuti pa dito. Tahimik. Payapa. Wala ring estudyante.

Meron pala pero konti lang.

Bumuntong ako ng hininga. Bakit ba di ko siya kayang kalimutan? Dahil ba sa mahal ko pa rin siya? O dahil sa mga walang hiyang ginawa niya?

"Hoy!"

Multo! Lumingon ako sa likod ko.

"Bakit ka ba nanggugulat ha?"

Iritang tanong ko kay Rand.

"Bakit? Nagulat ka ba?"

Tanong niya at umupo sa tabi ko.

"Malamang! Ginulat mo ako eh. Huwag ka ngang shunga."

Irita kong sabi sa kanya. Sino namang hindi maiirita diba? Nanggulat siya tapos tatanungin niya ako kung nagulat ba ako?

"What's shunga?"

Taas kilay niyang tanong. Painosente masyado.

"Ewan ko sa iyo."

Sabi ko. Tatayo na sana ako nang bigla niya akong hinila kaya nawalan ako ng balanse at napahiga ako sa kanya.

Nagkatitigan kami ng ilang segundo. Napalunok ako.

Ang gwapo niya pala talaga. Kakaiba ang kapogian niya dahil mukha siyang bata.

Natauhan lang ako nang nginisian niya ako kaya umayos ako sa pag-upo.

"Anong kailangan mo?"

Tanong ko sa kanya. Di ko na lang siya tiningnan. Ewan ko ba pero dahil siguro sa nahihiya ako.

"I just want to talk to you."

Napatingin ako sa kanya. Pero agad ko namang iniwas ito nang nakita kong nakatingin rin siya sa akin.

"About kanina."

Dagdag niya. Umirap ako. Ano na naman iyon?

"Tapos?"

Walang gana kong tanong sa kanya.

"Bakit tinatawag kayong Their Secrets?"

Tanong niya.

"Simple, dahil masikreto kami."

Pilosopo kong sagot. Totoo naman eh. Masikreto kami.

"Like what?"

Kuryosong tanong niya. Kinabahan ako bigla sa tanong niya.

"Bakit mo ba tinatanong? Sikreto nga diba?"

Sabi ko habang nakatingin sa unahan.

"Umiiwas ka ba?"

Iyon yun eh. Tama siya. Umiiwas ako kasi hindi niya dapat malaman.

"Ang fc mo rin eh, no?"

Irita kong sabi para makaiwas sa tanong niya.

Tiningnan ko siya at nakatingin din siya sa akin nang nakangiti.

"Anong fc? Hindi kaya. Nagtatanong lang eh."

Sabi niya at ngumuso. Pangalawa kay Janlyn.

"Huwag ka na ulit magtanong."

Sipat ko sa kanya.

"Bakit hindi pwede?"

Mapang-asar niyang tanong.

"Dahil hindi tayo malapit sa isa't isa at hinding hindi mangyayari iyon!"

Sigaw ko. Eh sa nakakaasar siya.

"Di lang tayo magiging close dahil magiging magsyota tayo!"

Sigaw niya rin. Ano daw? Hindi ba siya nahihiya sa mga pinagsasabi niya?

Tumayo na ako at naglakad na.

"Uyy! Hintayin mo naman ang puso ko--este ako."

Umirap na lang ako sa kawalan.

Hindi ko gawain ang maghintay. Kung may gusto siya sa akin, maghabol siya.

(Sherg's POV)

When I opened my eyes, Suk's face greeted me. He's also sleeping peacefully.

He has narrow nose and thick brows.

Thick eyebrows.

I don't know why but I'm attracted to it especially guys who have that asset. Pero hmp! Pogi nga, masungit naman at masyadong... misteryoso. Mukhang may sikretong tinatago. Ano kaya yun? Gusto kong malaman.

"Don't give me that look."

I wrinkled my forehead. I thought he was sleeping. But wait, maybe he's still sleeping.

"Are you still asleep?"

I asked. I know I look like stupid here but I want to make sure.

"Hindi"

He answered and opened his eyes but I covered it with my palm.

"Just close your eyes."

Utos ko na sinunod niya naman. Wow, goodboy.

"Bakit ba?"

Kunot noo niyang tanong pero nakapikit pa rin.

"Para hindi awkward at para komportable ako sa 'yo."

I answered and removed my palm from his eyes.

"Ano bang meron kapag nakabukas ang mata ko?"

He kept on asking in a creased brows.

"Ang sungit mo kasi. Para kang mangangain ng tao."

I answered once again. I leaned my head on the arm of my chair and closed my eyes.

"Grabe ka naman."

I smiled at his statement. I didn't know that he has this kind of attitude.

--------------------