Sevdiğim adam bugün evleniyordu ve ben hissizdim. Ağlamaktan şişen gözlerim kızarmıştı ve ben artık ağlamıyordum. Çünkü küsmüştüm. Herkese ve her şeye. Ölmek istiyordum ve bu saçmalığa daha fazla nasıl dayanabilirdim onu düşünüyordum. Bu akşam evlenecekti ve benim ölüm fermanımı imzalayacaktı. Ne bok yiyeceğimi gerçekten bilmiyordum ve kendi kendime gülüp duruyordum... Yanacak bir canım kalmamıştı ve artık çok soğuk birisiydim. Saçmalamayın tabii ki de kendimi öldürmeyi düşündüm. Bileklerimi kesmek istedim mesela ve de kendimi asmak. Ama düşündüm ki hiç birisi Rüzgar'ın bugün o kadına evet demesi kadar acıtmayacaktı. Bu yüzden sırf bu işkencenin bitmesi için bugün o nikaha gitmeye karar verdim. Bu hayatımda verdiğim en acımasız karardı. Giyeceğim kıyafeti bile ayarlamıştım. İnanabiliyor mu
