เติ้งอี้เทียนรินเหล้าใส่จอกของตัวเอง แล้วรินชาบ๊วยให้ภรรยา
“ฮูหยินของข้าดื่มเหล้าไม่เป็น ให้นางดื่มน้ำชาแทนก็แล้วกัน”
ใบหน้างดงามราวเทพธิดาคลี่ยิ้มหวาน “ข้าไม่ยอม เช่นนั้นท่านก็ต้องดื่มแทนนาง”
“ยินดี”
“แม่นางหมี่ เหล้านี้แรงมากนะ ท่านควรดื่มอย่างระวัง”
หมี่มี่ยิ้มละมุน “เหล้าแค่ไม่กี่จอกทำอะไรข้าไม่ได้หรอก ฮูหยินก็ควรหัดดื่มเอาไว้บ้าง ท่านสองจะได้มีเพื่อนดื่มแก้เหงา”
“ดื่ม” อี้เทียนดื่มเหล้าจอกที่หนึ่งแล้วตามด้วยจอกที่สองแทนภรรยา
“กินเนื้อปลาแกล้มสักหน่อย” ซินซินรีบคีบเนื้อปลาป้อนให้สามีถึงปาก “อร่อยหรือไม่”
“อร่อยเพราะเจ้าป้อนนี่แหละ”
หมี่มี่อยากชักสีหน้าใส่พวกเขาด้วยความริษยา แต่ก็ทำไม่ได้ จึงได้แต่ดื่มเหล้าจอกแล้วจอกเล่าดับอารมณ์
“แม่นางหมี่ ท่านดื่มมากไปแล้ว”
คนถูกทักเลิกคิ้วเล็กน้อย “ไม่มากหรอก ท่านสอง ขอดื่มให้ท่านอีกจอก”
“ดื่ม” เขายกจอกเหล้าขึ้นดื่มอย่างยินดี
“เหล่ากง ท
