All Over Again

CHAPTER 42: Stuck Inside

Venice's POV

The next day, after school, instead of Jerwin picking me up and starting to become a ritual of taking the jeep home, sinundo ako ni Manong Ponce. Today is D-Day: The Moving Day--and today rin ang flight ni mother. Although mamaya pang 11 PM ang airplane niya. Sinundo ako ni Manong Ponce from school, and from there, pumunta kami sa bahay para naman sunduin si mother at ang mga last-minute gamit ko. As soon as I stepped inside the house, napatingin kagad ako sa paligid. Lahat ng furnitures namin, either na-donate na sa kung saang shelter or nahingi na ng mga kapitbahay. Malinis na yung mga sahig at bintana. I suddenly feel sad leaving this home.. T-T

Mom: Hoy. Anong tinatayo-tayo mo dyan?

Ako: Bakit ba? Illegal na bang mag-emote ngayon??

Mom: Sira. Tulungan mo na nga lang ako dito.

Panira naman ng moment. -__- Pero dahil masunurin akong anak, kinuha ko na yung mga maleta na kaya kong dalhin. Inisa-isa namin yung mga gamit and tinambak dun sa van until finally, wala na. Wala na talagang laman yung bahay.. waahhhh!!! ToT Ni-lock na namin yung gate and pumasok na sa van. I looked back at the house na siguro eh never ko na ulit mapapasok. Bahala na ang real estate agent syo.. T-T

Mom: Manong Ponce, mag-right ka dyan...

Eh??

Ako: San tayo pupunta?

Mom: Ay, sa mga Tita Laura mo muna ako tatambay hanggang mamayang gabi..

Ako: EH?! At bakit?!?

Mom: Eh kasi naman, anak.. Matagal nanaman bago kami magkita ulit.. Gusto ko nang lubus-lubusin.. And siya na rin daw maghahatid sa'kin sa airport.

Ako: Eh pano ako?!? Ako ang anak mo, 'di mo man lang i-sspend ang final hours mo with me!?

Mom: Hoy. Anong "final hours"?!? Mamatay na ba ko ha?!?

Ako: You know what I mean. And besides, we're not even related to Tita Laura, tapos i-bburden pa natin siya sa paghatid sayo??

Mom: Ano ba? Tight kami ng tita mo noh.. TIGHT!

-___-

"TIGHT" raw sila.. TIGHT! Ai josko! Ang mga teenage slang na ginagamit ng nanay ko! O_O

Ako: But what about me?!

Mom: Eh ayusin mo na lang yung bahay niyo ni Jerwin.. Magkita na lang tayo sa airport. And besides, ikaw, pwedeng-pwede ka naman lumipad sa US kahit kelan... Ikaw lang 'tong may ayaw eh. Kaya pagbigyan mo na kami ni Tita Laura mo, ok?

Ako: Fine...

Hinayaan kong ituro ni mom kay Manong Ponce yung daan papunta sa bahay ni Tita Laura. Ano pa nga bang magagawa ko, eh sa eto ang gusto ng nanay ko? Pinagpalit ako sa "tight-ness" nila? Tama ba un!? -_-

When we reached Tita Laura's house, tinulungan na namin si mommy na ibaba lahat ng gamit nya.. Pati ung asawa ni Tita, lumabas na para maki-haul ng mga maleta at boxes. Nung napasok na lahat, nag-bye bye na ko kay mom para naman pumunta dun sa bahay namin ni Jerwin....

Oh well..

The house was dead quiet nung pumasok kami ni Manong Ponce. Pero, syempre, what did I expect nga naman? Eh nasa work pa si Jerwin. Mabilisan naming inakyat sa kwarto ko ung mga gamit ko, kasi malapit na mag-uwian si Jean, which means, malapit na rin manundo si Manong Ponce..

After half an hour ng pag-akyat, nag-bye bye na rin si Manong Ponce. Siguraduhin ko raw na naka-lock ung pinto and then he left. At naiwan na kong mag-isa sa bahay...

Ang tahimik... amazingly tahimik... -___- Okay! Let's get busy! Sinimulan ko na yung paglabas nung mga gamit ko. Clothes and shoes sa walk-in closet Kalandian things.. sa vanity table School props.. sa study table.. My last picture with Gerard... sa night stand..

I smiled as I surveyed what I've accomplished.. Oh di vah? Eh di organized na! I wonder kung ilang araw bago magkagulo ang lahat? 5:00 na.. Jerwin should be coming home soon.

Tinambak ko ung mga empty luggages sa sulok nung closet, and then I took my phone to call Jerwin pero as usual, hindi nanaman sya sumasagot. -__-

Talaga naman! Gagawan ko nga ng paraan yung taong yun para pag tumawag ako, wala siyang choice kung hindi sagutin!

I went downstairs para magluto ng dinner namin.. Oh yes, may fruition na ang mga afternoon cooking lessons ko with Aling Ligaya. Nakakapagluto na ko ng mga simpleng dishes! Wahaha be proud!

Jerwin made sure na may fully loaded ang aming ref today.. Kaya it wasn't hard to look for meat at ingredients. I turned on the TV para 'di ako mabingi sa katahimikan and I started cooking..

Sabi ni Aling Ligaya, dapat raw, tama lang ang lahat, wag masyadong maasim, pero wag rin masyadong walang lasa. Ganyan ang sikreto ng sinigang.. NYAHAHAHAHA

After a while, natapos na ko sa cooking project ko.. As soon as pinatay ko yung stove, biglang nag-ring ang cellphone kong nakapatong sa counter.

Si Jerwin. Sa wakas.

Ako: Halllerrr?!?

Jerwin: Hey.. Pauwi na ko. Naligo ka na ba?

-____-

Ako: Ano naman tingin mo sa'kin!? Mabango pa ko noh! At di man ako maligo, mabango pa rin ako!

Jerwin: Oh??

Ako: Bakit ikaw, naligo ka na ba?

Jerwin: Mabango din ako!

Ako: Ang labo mong kausap.. High ka ba? -___-

Jerwin: Ay basta.. I'll be home in an hour.

Ako: Okay. ......

Jerwin: Bye?

Ako: Ano? Wala man lang, "I love you, honey" dyan?

Jerwin: Ahh.. Just because you admitted to loving me doesn't mean I have to say it back.

OoO

I felt my blood rush up to my head and I'm so glad na nasa telepono lang si Jerwin, dahil kung hindi, nakooo lalo akong mapapahiya sa kung gano ka-pula ang mukha ko ngayon! Tama bang i-bring up yung--- yung-- yung MISTAKE na yun!?!?!?

Ako: Che! Umuwi ka na nga! =__=

Jerwin: Ohh, now you sound like a wife---

I didn't let him finish. Binabaan ko na sya, sabay tapon nung cellphone sa kabilang ibayo nung couch. Josko. It's almost 6:40. He's right, though. Dapat nga maligo na ko.. nyahaha

I turned off the TV and stood up from the couch.. Naglalakad na ko papunta sa stairs nang napatingin ako dun sa door kaharap nung 1/2 bathroom. Ano nga ba 'tong pinto na 'to?? Syempre, dahil ako ang type ng tao na kailangan na mabilisang curiosity satisfaction, binuksan ko yung pinto..

Ako: Ahhh.. closet? coat closet??

It doesn't look that big para maging storage closet. Kumbaga sa sizes ng lata ng sardinas, sya ung small can ng Ligo Sardines..

Ako: I wonder kung kasya ako dito...

I stepped inside the cramped closet to try it out..

Ako: Waahhh kasya nga ako!

Nag-rotate pa ko 360-degrees. Ganito pala ang feeling ng mga sardinas ng Ligo. I wonder if I can close the door. I reached for the doorknob and shut the closet door..

Madilim..... Pero waaahhh... kasya pa rin ako! I'm so slim.. nyahahaha

Ako: I am now a sardine. bam!

Tumingin-tingin ako sa paligid ko baka sakaling may makita akong kapwa sardinas..

Ako: Aish.. Ano ba 'tong ginagawa ko? Maliligo pa nga pala ako..

I turned the doorknob to get out--

Ako: Eh?! O_O

THE DOORKNOB WON'T TURN!

Ako: W-What is this?!?! O.O

I tried to rattle it to see kung may na-stuck bang kung ano dun sa loob. Nung wa-epek ang pag-rattle, I tried pushing the door..

Ako: Uh. O_O

It won't budge... Napaupo ako in surprise. I'm stuck. Sa loob ng closet. Dahil gusto kong maging sardinas. And isang oras pa bago umuwi si Jerwin.

Ako: WAAAHHHHH!!!!!