All Over Again

Chapter 11: Fever

Venice's POV

"SOOO... may tweet-tweet akong narinig kanina tungkol sa most awaited announcement kagabi ah."

I slowly looked up from my Psychology assigned reading, half-dreading kung sinong makikita ko, pero half-knowing na si Sheena lang naman un..

The day after the major concert is a school day.. Himala nga na kahit anong late ko na natulog, nagising pa rin ako nang maaga.. At lalo pang himala dahel after kong mag-ready, imbis na ung truck ni Jerwin ang nasa harap ng bahay, ung family van nila at si Manong Ponce ang naghatid sa'kin sa school.. Tulog pa raw kasi si Jerwin..

The whole day had been a buzz.. Papers are printing out Jerwin's public announcement of our "Engagement".. The little duet clip is played by various TV talk shows.. In other words, nawindang sila.. Just like Mr. Santos hoped they would be.. Jerwin's popularity is rising through the roof..

Anyway, back to the current time, nagtatago ako sa library to avoid the people who seem to suddenly "Appear" out of nowhere to ask for pictures o kaya naman makipagchikkahan -- kahit di ko naman sila kilala.. As usual, kahit anong tago ko, nakita pa rin ako ni Sheena..

Ako: And ano naman sinabi ng tweet-tweet mo?

Sheena: (sits next to me) Shosyal ka na..

Ako: Loka.

Sheena: (natawa) So anong reaction ni fafa Jerwin?

Biglang nag-flash sa utak ko ung events after the concert with all the rain and the puddles and the habulan.... ang landi.. And mukha naman masaya si Jerwin..

Sheena: Ay.. ay.. ang smile??! Anong meron?

Biglang napalipad ung kamay ko sa face ko to hide the blush na nag-ccreep papunta sa cheeks ko.. O_O

Anoh ba namang kalandian itoh?? Kung anu-ano kaseng iniisip!

Sheena: (pressed herself closer to me) Uyyyy...... may tinatago.. Ano yan?? May happening ba kagabi? Ay, can this be love?!?

Ako: Anong "love" ka dyan?!?! Sino naman ma-iinlove dun sa taong un noh?! Haller!? Ka-love-love ba un?! Hahaha!

Sheena: Defensive much?

Napa-shrink ako sa upuan ko, my mind racing to find a neutral answer na walang kahit anong bahid ng chikka..

Just then biglang nagskandalo ung cellphone sa bulsa nung uniform ko.. And you know naman ang nangyayari pag biglang may nag-vvibrate-vibrate sa pocket mo.. Napatalon akong bigla at madaliang inisda ng cellphone..

Si Jean?

Tumingin muna ako sa paligid to make sure na hinde malapit ung librarian, then I buried my face sa libro to somehow muffle the sound..

Ako: Hello?

Jean: ATEEEEE!!!!!

O_O

Ai josko! Sigawan ang cellphone!?!??!

Ako: Jean, ano ba? Wag kang sumigaw..

Jean: Ay, sorry.. Bakit ka bumubulong?

Ako: Nasa library ako.. Bakit ka tumawag?

Jean: Ay, oo nga pala! Kasi, ate, ganito yan eh.. May pupuntahan kami ni mommy mamaya after school na social gathering.. Baka bukas na ng umaga kami makabalik.. Si dad naman, hay naku, lagi namang early morning na kung umuwi un..

Ako: Uh-huh?

Jean: Ate, baka naman gusto mo dumaan sa bahay after ng school mo? Bantayan mo lang si kuya..

Ako: Bantayan?

Watchdog na ko ngayon??! -_-

Jean: Oo, ate.. Ewan ko ba dun.. Gumising kaninang umaga, masama ang pakiramdam.. Na-cancel tuloy ung mga lakad nya today.. Ehhh walang mag-aalaga.. Baka pag-uwi namin malamig na corpse na sya.. Eh di ba mabuti nang nandun ka, at least matatawagan mo kami pag hindi na sya humihinga?

Ako: Iha, kapatid mo 'tong pinag-uusapan natin di ba?

-___-

Patayin ba?!?

Jean: Yes, ate. Relax ka lang, kasi sabihin ko man un, I doubt naman na talagang ma-ddead si kuya.. Di ba nga, matagal mamatay ang masamang d**o? So dadaan ka mamaya ha! Papasundo kita kay Manong Ponce! Ok? Byeeee!!!

Ako: What?! Wait--!

Binabaan ako.... -___-

Pano ka ba naman makakakontra sa bilis ng bibig nung batang un?!? Tumutungga yata ng isang litro ng kape sa sobrang pagkahyper!

Sheena: Ano un?

Ako: Kapatid ni Jerwin.. Apparently, magiging asong bantay ako mamaya.

After school, umuwi kagad ako.

Charing! Inuwi muna ako ni Manong Ponce para naman makapagbihis ako into something more comfortable than my school uniform noh.. Kaya ayun, naka-cotton shorts ako, at red t-shirt.. at flip-flops.. di vah.. casual na casual..

Mom: Oh, san ka pupunta?

Ako: Sisilipin ung son-in-law mo kung humihinga pa.

Mom: Awww.. ang sweet nyo namang dalawa, nagsisilipan na kayo.. Napagod ba sya dahil dun sa concert kagabi?

Ako: (shrugs) Siguro.. And apparently, his family is too busy to take care of him just for one night.

Mom: Walang tao sa bahay nila?

Ako: Late na raw umuuwi si Tito Ray.. So until then, walang tao sa bahay nila kundi siya at ako.

Natahimik sandali si mommy, then she slowly walked up to me and grabbed my shoulders gently, but firmly. O_O

Mom: Remember, Venice, I trust you.

Ako: Eh??

Mom: I know you're still somewhat of a teenager and I know may mga natural hormones na mahirap ma-control. But just remember, I trust you.

..

....

Ayy my golay.. -___-

Ako: Ano ba naman yang mga pinag-iisip mo, mommy?! Magpapaka-watchdog lang ako dun noh! Geez!

I wriggled out of her grasp and started to walk out of the house.. Pero dahil may pagka-stubborn ang nanay ko, talagang hinabol nya pa ko hanggang sa pinto, at talagang pinahabulan pa ng isang nakakawindang na paalala:

Mom: I trust you, okay, Venice?!

Nanay ko talaga.. Pinasok-pasok ako sa ganitong sitwasyon, tapos magugulantang bigla..

Sumakay na ko dun sa family van ng mga Santos, and Manong Ponce drove me to the Santos' residence.. Pinapaliwanag nya na nakaalis na nga raw sina Tita Merryl at si Jean papuntang Subic for a social party chuchu.. Si Tito Ray daw, late at night pa dadating dahil na rin sa work.. Ung housekeeper daw, nasa bahay, pero hanggang 8:00 PM lang..Di ko nga alam kung parang gusto nya ring sabihin na: "I trust you, Venice! I trust you!"

When we reached the house, totoo nga. Wala nang tao. Well si Aling Ligaya, ung housekeeper, nandun sa kitchen, as usual. Pero other than her, wala na nga talaga ung maingay na si Jean.. Binati ko lang si Aling Ligaya sandali, para naman malaman nya bago sya magluto ng dinner na nandito ako at malamang eh dito ako kakain..

Then I took the stairs up to Jerwin's room..

Ako: (gently katok sa door) Knock knock knock.. I'm coming in~

Dahan-dahan kong binuksan ung pinto.. It's dark.. nakasarado ung curtains nung bintana kaya hindi makapasok ang afternoon sun at ni isang lampshade o ilaw, walang nakabukas..

I tiptoed over to the bed where I can hear ragged breathing, and then sinilip ko ung supposedly sleeping Jerwin, who has his back turned from me...

Ganito ba sya huminga nung last time na natutulog sya?

Binuksan ko ung lampshade na nandun sa bedside table nya (let there be light!), and then umupo ako dun sa kama and gently tugged the blanket off of his face..

I guess may pagka-light sleeper si kuya, kaseh bigla syang nagising.. O_O

Jerwin: What? Venice?

Ako: Hi.. Binibisita lang kita.. Ok ka lang ba?

Now na nakaharap sya sa'kin, I suddenly noticed how pale he looks, and well, ang lamig-lamig dun sa kwarto, pinagpapawisan si kuya..?

Jerwin: Yea.. I'm okay.. Don't you have class?

Ako: I'm done for the day.

Jerwin: Oh. Sorry I couldn't pick you up..

Ako: Ai suz naman, ok lang un noh.. Teka nga..

Sa sobrang pagka-bother ko dahel sa unusual appearance nya, I cautiously reached out my hand, and then hinawakan ko ung noo nya...

O___O

Ako: Oh my gosh, Jerwin! You're burning up!

Jerwin: Weird.. I actually feel kinda cold.

Ayy josko! Ang taas ng lagnat ni kuya!!!

Napatayo akong bigla.. di ko alam kung anong uunahin ko: kukuha ba muna ako ng face towel at tubig, o dapat ko bang i-adjust ung room temperature, o--

Jerwin: (smiled weakly) Hey, don't panic.. Nobody dies from a slight fever..

-___-

Ako: Stupid... You never know when somebody could die.

I turned around and went out of the room. Bumaba ako nung hagdan to ask Aling Ligaya for a face towel to mop up Jerwin's sweat and another one to cool down his forehead at isa na ring maliit na basin ng tubig..

It seems like hindi pala ako asong bantay tonight, instant nurse pala.