Every Single Bite

One

THIANA

TODAY is my long awaited vacation. It's been almost 2 years simula nung huli akong mag vacation kaya naman naisipan kong sulitin ito.

Nandito ako ngayon sa isang beach. May villa ang isa sa mga close friend ko at sabay kaming nagvacation.

Buong maghapon ay wala akong ginawa kundi ang mag enjoy. I have to show my friends that I'm enjoying myself.

When the night came, finally I was able to take off my mask.

Pagod na napaupo ako sa kama. Walang emosyon ang mababakas saaking mukha. My eyes were lifeless.

It was midnight nang mapag desisyunan kong maglakad lakad sa dalampasigan. The cold air brushed my skin. Dama ko ang buhangin sa mga paa kong walang sapin.

Tonight was a full moon. It's so bright and beautiful. Wala akong makitang bituin sa langit na para bang binibigyang daan nito ang ganda ng buwan.

He also love the moon, especially when it's in its full glory. He told me once that the moon reminds him of me which I don't quite understand.

My sweet sweet brother. I miss him. It's been years since he went missing. Hindi ko alam kung saan siya napunta o kung okay lang ba siya, pero ni minsan ay hindi sumagi sa isip ko na patay na siya.

I know somewhere in this world ay naroroon siya.

Nagpatuloy ako sa paglalakad. Natigilan ako nang maramdaman kong parang may nakamasid saakin.

Lumingon ako sa likod pero wala akong makita. Inilibot ko ang paningin ko sa may kadilimang paligid dahil bahagyang natakpan ng mga ulam ang buwan.

Wala akong makitang kahit sino o ano. Kunot noong bumaling sa aking harapan nang mapasigaw ako sa gulat.

In front of me was a silhouette of a huge man. Siguro ay nasa 6 feet ang tangkad nito. Napaatras ako. Masama ang kutob ko.

Something bad was about to happen.

Naghanda ako sa pagtalikod at pag takbo nang walang ano ano ay tinakpan ng lalaki ang akong bibig at ipinalibot sa bewang ko ang isang braso niya.

Bigla akong nahilo. I closed my eyes when everything around me seemed to move in fast forward.

Pagdilat ko at nanlaki ang mga mata ko nang wala na kami sa dalampasigan. Instead ay nasa loob kami ng gubat, surrounded by tall trees.

Hindi ko makita ang mukha ng lalaki dahil hindi parin lumilitaw ang buwan.

Nakasandal na ako ngayon sa isang puno.

His one hand is still on my mouth while the other was pinning my two hands above my head. Nagpumiglas ako pero ginamit niya ang katawan niya para hindi ako makakilos.

"Hmmp!"

I was trying to scream but to no avail.

Masyadong malakas ang lalaki. Hindi manlang siya natitinag kahit buong lakas na ang ginagamit ko.

Nag simulang sumilip mula sa makapal na ulap ang buwan.

Sa wakas ay nakikita ko narin ang mukha ng lalaki.

Lalong nanlaki ang mga mata ko nang makita ang mukha nito.

Hindi, nang makita ko ang mga mata nito.

Nanlamig ang buo kong katawan sa takot at kaba. Bumilis ang t***k ng puso ko.

His crimson red eyes, his eyes that are as red as blood was glaring at me. It seems mad at me for some reasons.

My eyes traveled down his lips. There I saw a pair of fangs sticking out of his red lips.

Vampires.

Yun ang unang pumasok sa isip ko.

But vampires are not true. They only exists as a myth. They cannot exist!

I was indenial. Sino bang maniniwala? Baka nag cocosplay lang to. Or baka baliw---

But how can I explain what happened? Paano kami napunta agad dito? It took him seconds to travel from the beach to this forest.

Hindi ko na napigilan pa ang pagpatak ng luha sa mga mata ko. Natatakot ako.

Lalo akong naiyak nang bumaba ang ulo ng lalaki sa bandang leeg ko. I felt his breath.

Nahigit ko ang hininga ko nang maramdaman ko ang dalawang matulis na parang karayon na tumusok sa leeg ko.

No. No. Please.

Napapikit ako sa sakit at hapdi. Maya maya ay nakaramdam ako ng panghihina. Parang hinihigop ang lakas ko mula sa leeg.

Unti unting bumigat ang mga talukap ng mata ko. I felt weak and numb. Mainit ang leeg ko at wala nang lakas ang mga binti ko.

Itinaas ng lalaki ang kanyang ulo mula sa leeg ko. My eyes were half closed but I can still see him. His lips were dripping blood, my blood.

Nakatingin parin siya saakin ng masama. I don't know what to do. All I did was cry my eyes out. Then soon, everything went black.

NANGHIHINANG bumangon ako. Umaga na pala.

"A-ahh!" Napadaing ako nang iunat ko ang mga mata ko.

My neck is painful and my whole body is aching. Wala rin akong lakas na maramdaman kahit na kagigising ko lang.

Bumaba ang mata ko sa katawan ko. Wait, bakit nakahubad ako?! Tanging di gray na kumot lang nakabalot sa katawan ko.

I scanned the room I'm in. This is not my room. Hindi ko napansin kanina dahil nakapikit ako nang bumangon ako.

I was taken aback when I saw blood stain, not only on the sheet where I am lying but also on the pillow I woke up in.

Then it hit me.

A memory flashed through my mind. The memory of what really happened last night.

AFTER fainting, I woke up in an unfamiliar room. Madilim ang paligid at tanging ang isang kandila sa lamesa sa gilid ng kama ang nagbibigay liwanag sa paligid.

Nasaan ako?

Hawak ang ulo ay dahan dahan akong umupo. Walang lakas ang mga binti ko, maging ang buo kong katawan.

My phone isn't with me when I went out kaya hindi ako makakatawag ng tulong.

Dinala ba ako ng bampirang yun? But where am I? Sa bahay niya?

The room I am in don't have much furniture. Tanging ang kinahihigaan ko, isang bedside table, isang upuan, isang kabinet at dalawang bookselves.

May malaking bintana sa kaliwa ng kwarto at ang pinto ay nasa kanan naman.

*Click*

Napatalon ako sa gulat nang bumukas ang pinto. Pumasok mula roon ang lalaking bampira.

Napatitig ako sa mga mata niya. Para itong nagliliwanag sa gitna ng dim na paligid.

I clenched my fist. Natatakot ako sakanya pero hindi ko iniwas ang mga mata ko.

Napaatras ako dahil nagsimula siyang lumapit saakin. Hindi niya pinuputol ang titigan namin at ganoon din ako.

Umupo siya sa kama, sa tabi ko. Hindi na ako makaatras ulit dahil mahuhulog na ako sa kama. Wala paring lakas ang binti ko kaya hindi ako makakilos ng maayos.

Itinaas niya ang kanang kamay patungo saakin, napapikit at napayuko ako dahil sa takot sa gagawin niya.

Tumabing sa mukha ko ang mahaba kong buhok dahil sa pagkakayuko ko.

I flinched when he brush off the hair out of my face. Inilagay niya ito sa likod ng aking tainga at hinawakan ang aking pisngi.

Weird. Kanina ay sobrang aggressive niya. Nung pilit niya akong isinasandal sa puno at nung kagatin niya ang leeg ko pero ngayon ....

His touch was gentle. Also his eyes, it wasn't glaring at me this time. He's softly looking at me.

Baliw nga ba talaga ang lalaking ito? A psychopath vampire?

Bumaba ang kamay palad niya patungo sa leeg ko. Hindi ko siya hinaharap. Tahimik lang akong nakayuko.

I once again flinched when his hand touched my wounded neck.

"....rry..." mahinang bulong niya.

Napakunot noo ako dahil hindi ko naintindihan ang sinabi niya.

Akmang titingalain ko siya when he suddenly withdrew his hand. Mabilis itong tumayo at lumayo saakin.

I looked at him.

Wha-what is his problem?

He's gritting his teeth and glaring at me. His crimson eyes seemed to become redder, if that is even possible.

Kanina lang ay malumanay niyang hinahaplos ang pisngi at sugat ko but in a matter of minutes, biglang nagiba ang ekspresyon niya. It's like he's a different person.

Mas nakakatakot ang itsura niya.

"Ugh..." Napadaing ako sa sakit dahil bigla niya akong sinakal.

"D-dont kill me...ple-please.." Yun lang ang nasabi ko habang umiiyak. That's all I can say, beg him to not kill me.

"You don't want to die?" Malamig na saad ng lalaki. Mabilis akong umiling. "Don't worry, I'm not gonna kill you."

Lalong lumakas ang iyak ko dahil sa sunod na ginawa ng lalaki.

Pinunit at itinapon niya sa sahig ang floral dress na suot ko, maging ang undergarments ko ay hinubad niya saakin.

"Since I need you to give birth..." he trailed off. His grip on my neck loosened. He leaned forward and whispered to my ear. "...to my child, Tia."