บทที่ 14
หย่ากับพระเอกสวะเสียที !
“หวังเพ่ยอิง ข้าจะหย่ากับเจ้า”
สิ้นคำพูดของฮวาซือเล่อบรรยากาศรอบกายก็ปกคลุมไปด้วยความเงียบ บ่าวรับใช้ในจวนต่างแทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่
ฮูหยินที่รักและเทิดทูนนายท่านมาตลอดกำลังขอหย่าหรือ!
“ฮวาซือเล่อนี่เจ้า….เป็นบ้าไปแล้วหรือ”
“ข้าเป็นบ้า?” นางถอนหายใจแล้วเลิกคิ้ว “ข้าไม่ได้เป็นบ้าแต่ข้าเพียงตาสว่างแล้วเท่านั้น ตลอดห้าปีที่ข้าแต่งงานกับท่านข้าเฝ้าทุ่มเทความรัก ข้าดูแลเอาใจใส่ทำหน้าที่ฮูหยินสกุลหวังโดยไร้ข้อบกพร่อง แล้วดูสิ่งที่ท่านตอบแทนข้าสิ วันแรกที่พบหน้าท่านพาสตรีแปลกหน้าเข้ามาในจวนไม่แม้แต่จะคิดอธิบายสถานะของนางกับข้า ต่อมาท่านทำลายกฎธรรมเนียมทอดทิ้งข้าให้รอท่านตลอดทั้งคืน แล้วครั้งนี้เพื่อนางท่านไม่สนถูกผิดไม่คิดสืบสวนเรื่องราวสั่งโบยคนของข้า”
“หวังเพ่ยอิงข้าถามท่านหน่อยสามีที่ลุ่มหลงอนุจนทำร้ายภรรยาเอกไม่สมควรถูกขอหย่าหรือ!”
ฮว
