บทที่ 8
นางร้ายไม่ใช่เหยื่อของพวกแกอีกต่อไป! [1/2]
พระอาทิตย์เริ่มตกดินเป็นเวลาเดียวกับที่ฮวาซือเล่อเพิ่งกลับมาถึงจวน เพราะนางมัวแต่วุ่นวายเรื่องการตรวจสอบบัญชีร้านค้าที่กองเป็นภูเขาทำให้วันนี้นางกลับมาที่จวนช้ากว่าที่คาดไว้
“ฮูหยินท่านกลับมาแล้ว รีบไปเถอะขอรับนายท่านกำลังรอท่านอยู่ที่ห้องหนังสือ”
ใบหน้าที่เคยเปื้อนรอยยิ้มของฮวาซือเล่อก็แปรเปลี่ยนเป็นเรียบเฉยเมื่อได้ฟังคำพูดของพ่อบ้านซุน หญิงสาวถอนหายใจออกมาแสดงท่าทางเหนื่อยล้า
ไม่คิดจะให้นางพักบ้างเลยหรือ
“พ่อบ้านซุนเกิดอะไรขึ้นอีก”
“เมื่อช่วงเช้าหลังจากที่ฮูหยินขึ้นรถม้าออกไปจากจวนแล้ว แม่นางหรูเหม่ยก็ร้องไห้เสียใจทั้งยังตัดพ้อว่าตนเองเป็นเพียงหญิงชู้รักที่มีสถานะต่ำต้อยนายท่านก็เลย.....”
ก็เลยจะให้นางรับน้ำชาเพื่อยกสถานะชู้รักสินะ
เอาเถอะทำให้มันจบ ๆ จากนี้จะได้ไม่ต้องมาเจอกันอีก
ไม่ใช่ว่านางหวาดกลัวแต่แค่ไม่อยากเจอ นางรู้สึกว
