Nur Melek sabah uyandığında beline sarılmış bir kol vardı. İçinden ‘Ham ayısı ne olacak hem bana söylüyor hem kendi gelip sarılıyor.’ diye söylenmeye başlamıştı. Belindeki kolu tutup yavaşça diğer tarafa bıraktı ve yataktan kalktı.
Kocası uyurken sessizce üzerini değişti. Odadan çıkacakken gözü Han’ın dün giydiği pantolona kaydı. Cebinde duran telefonun şişkinliği belli oluyordu. Olduğu yerden çıkıp gitmek için kendisini zorladı ama yapamadı. İstemsizce telefonu olduğu yerden aldı. Son kez de olsa Furkan ile konuşmak istiyordu. Gelmeyecekse bile ağzından bunu açıkça duymaya ihtiyacı vardı yoksa içindeki umut yaşamaya devam edecekti ve hiçbir zaman olduğu yere aitmiş gibi hissedemeyecekti.
Telefonun ekranına dokunduğunda tuş kilidini görünce sessiz bir küfür savurdu. Rastgele birkaç dene
