พระตำหนักบูรพา
ตำหนักที่ประทับชินอ๋อง
ร่างงามระหงของเฉินวาวายืนเอามือไพล่หลังเหม่อมองไปที่ศาลากลางน้ำ ด้วยเพราะกำลังคิดถึงพี่ชายใจดีอยู่ตลอดเวลา อีกทั้งเธอสามารถสัมผัสกับความรู้สึกที่ถูกซุกซ่อนอยู่ในส่วนลึกของหัวใจบุรุษเจ้าของเกศาสีเงินได้เป็นอย่างดี จนทำให้หญิงสาวสงสารจนบอกไม่ถูก ในขณะเดียวกันคำสัญญาที่เธอให้ไว้เมื่อค่ำคืนวานทำให้เธอเฝ้ายืนครุ่นคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ภาพเหตุการณ์ดังกล่าวผุดขึ้นในความทรงจำขึ้นมาทันใด
“สัญญาว่าจะไม่หนีจากข้าไป... สัญญาสิ” รับสั่งขอคำสัญญาจากหญิงสาว
เฉินวาวาได้แต่ยืนนิ่งครั้นได้ยินเช่นนั้น ดวงตากลมโตมองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังมองเธอด้วยสายตาที่บ่งบอกว่ากลัวที่จะเสียของที่ตนรักมากที่สุดในชีวิต หญิงสาวยื่นมือเรียวสวยออกไปข้างหน้าพร้อมชูนิ้วก้อยของเธอขึ้นมาทันที
“เสี่ยววาวาสัญญาว่าจะไม่หนีจากท่านไปอย่างแน่นอน สัญญาของข้าคำไหนคำนั้น” เธอพูดพลางตรงเข้าเกี่ยวนิ้วก้อ
