"แน่ใจ๋...ว่าแกไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่เขา" แซมมี่ถามเจนิสอย่างตรงไปตรงมา
"อืม... พวกเขาดังขนาดนั้นฉันจะไปคบกับเขาได้ไง" เจนิสเอ่ยเสียงเรียบ แต่ภายในใจลึกๆ กับหัวใจเต้น ตึบตับๆ ขึ้นมา เมื่อนึกถึงวันที่เขาและเธอนั้นมีอะไรกัน และเขายังตามมาจูบเธออีก นิฉันบ้าไปแล้วหรือไง ถึงได้คิดถึงใบหน้าของเขาไปได้ยังไงกัน ร่างบางตกอยู่ในห่วงความคิดของตนไปชั่วขณะราวกับลืมถึงว่ามีแซมมี่นั้นนั่งอยู่กับตนด้วย
"ยัยเจ ขึ้นเรียนกัน" แซมมี่เอ่ยออกมาแค่นั้น แต่คนใจลอยก็ยังคงนั่งนิ่งอยู่เช่นเดิม
"เจ ยัยเจนิแกเป็นอะไร" แซมมี่เอ่ยขึ้นอีกรอบพร้อมกับตบโต๊ะ เพื่อให้เจนิสนั้นรู้สึกตัว แซมมี่ได้แต่เหลือบมองสีหน้าของเพื่อนด้วยท่าทีสงสัย
"เปล่า...ฉันไม่ได้เป็นอะไร เราไปกันเถอะ" เจนิสเอ่ยพร้อมกับเดินออกจากโต๊ะไปพร้อมกับเพื่อนสนิทของเธอ ให้ตายเถอะแค่ยัยแซมมี่ถามฉันมาแบบนี้ ฉันกับไม่เป็นตัวของตัวเองฉันไม่ควรคิดอะไรกับ
