ด้านเจนิสร่างบางรู้สึกงัวเงียตื่นขึ้นมาอีกทีในช่วงสามทุ่ม เนื่องจากมีเสียงสมาร์ตโฟนของเธอนั้นดังขึ้นมาปลุกรบกวนเวลานอนของเธอ
Rrrrrrrr
เป็นเบอร์แปลกที่ฉันไม่ได้บันทึกไว้ มือเรียวหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาพร้อมกับปิดเสียง จากนั้นก็ล้มตัวนอนลงต่อ แต่เสียงนั้นก็ยังคงดังขึ้นอีกครั้ง ถ้าโทรเข้าถึงสองรอบไม่ใช่แล้วนะ คนที่โทรมาคงจะเป็นใครซักคนที่รู้จักไม่งั้นคงไม่โทรเข้าถี่ขนาดนี้
[หวัดดีคะ] ร่างบางเอ่ยด้วยน้ำเสียงงัวเงีย ออกมา
[ออกมาเจอฉันหน่อย] เสียงทุ่มอันคุ้นหูเอ่ยผ่านปลายสายมา นั้นกับทำให้ร่างบางที่งัวเงียถึงกับหายง่วงขึ้นมาทันที เพราคนที่โทรจิกและโทรไม่มีมารยาทเช่นนี้คือริวนั่นเอง
[ฉันไม่ว่าง และกำลังจะนอน แค่นี้นะ] ร่างบางเอ่ยพร้อมจะตัดสาย แต่นั่นริวกับรู้ทันเธอ
[เดินออกมาดูไรที่ระเบียงก่อนสิ ทำไมเธอตากเสื้อฉันได้น่าสงสารขนาดนี้] ริวเอ่ยเสียงเข้มออกมา ร่างบางที่นอนอยู่นั้นถึงกับขมวดคิ้วข
