“พี่ไคล์!” ใบหน้าสวยเรียกผมด้วยความตกใจดวงตาของเธอเบิกกว้างมองผมอย่างไม่เชื่อสายตา
“พี่มีเรื่องจะคุยด้วย” ผมพูดออกไปเสียงเรียบก่อนจะมองไอ้หน้าหล่อนั่นอย่างไม่สบอารมณ์ก็ไม่เคยมีเรื่องกันมาก่อนหรอกแต่ผมรู้สึกเหม็นขี้หน้ามันชะมัด
“เอ่อได้ค่ะ…งั้นเดี๋ยวไว้ค่อยเจอกันนะคะพี่ทีม” เธอหันมาตอบผมก่อนจะหันไปเอ่ยลาไอ้หน้าหล่อนั่นซึ่งมันก็ทำหน้าเสียดายอย่างเห็นได้ชัด
“ได้ครับ ไว้เดี๋ยวพี่ทักไปใหม่นะ” พูดพร้อมรอยยิ้มหว่านเสน่ห์ก่อนที่มือของมันจะวางไว้บนหัวเล็กลูบเบา ๆ เหมือนว่าเธอเป็นสัตว์ตัวน้อยของมัน
“ได้ค่ะ กลับดี ๆ นะคะ” ผมขมวดคิ้วมองเธอที่ไม่ถือสากับการจับเนื้อต้องตัวเลยแม้แต่น้อย ไอ้คิงส์มันสอนน้องยังไงวะให้ปล่อยตัวใครจะจับตรงไหนก็ได้งั้นหรอ
แม่ง! หงุดหงิดว่ะ!
ผมมองไอ้หน้าหล่อที่ยิ้มให้เธอเสร็จก็เงยหน้ามามองผมด้วยสายตาเรียบนิ่งเหมือนไม่พอใจ ผู้ชายด้วยกันแม่งดูกันออกหรอกและผมฟันธงเลยว่าไอ้ห่า
