วันต่อมา
“สวัสดีค่ะพี่ ๆ ” ฉันยิ้มทักทายกลุ่มเพื่อนของพี่คิงส์ด้วยรอยยิ้ม วันนี้ฉันติดรถพี่คิงส์มาด้วยทั้ง ๆ ที่ฉันมีเรียนบ่าย ฉันอยากจะมาดูอาการพี่ไคล์น่ะสิ ฉันมองพี่ไคล์ที่ใบหน้ามีแผลเล็กน้อย ฉันคิดว่ามันจะบวมบูดจนดูไม่ได้แต่ให้ตายเถอะเขายังคงหล่อเท่เหมือนเดิมเลยแถมยังดูแบดมากขึ้นเพราะรอยแผลอีก
“แหมมองไอ้ไคล์จนตัวมันจะทะลุแล้วมั้งน้องควีน” ฉันสะดุ้งกับคำแซวของพี่เฉินก่อนจะหัวเราะกลบเกลื่อนแล้วนั่งลงซึ่งในโต๊ะก็มีพี่มีนาอยู่ด้วยเช่นกันแถมยังนั่งอยู่ข้าง ๆ พี่ไคล์อีก
“พี่ไคล์หนูซื้อยามาให้” ฉันยื่นถุงยาให้กับอีกฝ่ายพี่ไคล์มองถุงยาก่อนจะมองหน้าฉัน
“ขอบใจ” ฉันยิ้มรับอย่างดีใจที่เจ้าตัวยอมรับมันแต่โดยดี
“อ้าวน้องควีนรู้ได้ไงว่าหน้าไอ้ไคล์มีแผล” พี่เฉินถามฉันแต่พี่คิงส์เป็นคนเล่าเรื่องแทน ฉันมองพี่ไคล์ที่หยิบถุงยามาก่อนจะเปิดดูนั่นนี่เขาแกะกล่องยาทาแผลออกมาก่อนจะยื่นให้ฉัน
“คะ?”
“ทาให้
