Kyle & Queen - 5 หนูขอจีบพี่ได้ไหม

1709 Words

Kyle & Queen - 5 หนูขอจีบพี่ได้ไหม “มานี่เลย..” “โอ๊ยเบา ๆ แขนน้องจะขาดแล้ว” ฉันพูดขึ้นพร้อมพยายามสะบัดข้อมือออกแต่ก็ไม่สำเร็จ ฉันโดนลากมาตั้งแต่ที่ผับจนถึงบ้านและพี่คิงส์ก็บ่นฉันไม่หยุดตลอดระยะทางจนถึงตอนนี้ “บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าไปยุ่งกับไอ้ไคล์” พี่คิงส์ปล่อยแขนฉันเมื่อเข้ามาในบ้านก่อนจะบ่นฉันอีกครั้ง ฉันทำหน้าไม่พอใจก่อนจะตอบกลับไป “ก็น้องชอบพี่ไคล์นี่และพี่มีนาเองก็บอกว่าให้น้องจีบพี่ไคล์ได้เลยแถมยังเป็นกำลังใจให้ด้วย” ฉันโต้กลับทันทีตอนที่เราสองคนออกจากผับฉันก็เจอพี่มีนาที่หน้าผับพอดีเลยเข้าไปคุยด้วย ฉันถามย้ำเกี่ยวกับเรื่องพี่ไคล์และเจ้าตัวก็ยืนยันว่าเป็นเพื่อนกันและไม่ได้ชอบพี่ไคล์จริง ๆ ฉันเลยบอกต่อหน้าพี่เขาไปว่าฉันจะจีบพี่ไคล์ซึ่งพี่มีนาก็ยังยิ้มและให้กำลังใจกลับมา “เฮ้ออ..พูดไม่ฟังเลยใช่ไหมก็บอกแล้วไงว่าไอ้ไคล์มันไม่เอาใครนอกจากมีนา” พี่คิงส์เอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิดที่ฉันไม่ยอมเชื่อฟัง “ก็ช่างเรื่องของพี่ไคล์สิ น้องจะทำในส่วนของน้องให้ดีที่สุด ต่อให้สุดท้ายแล้วไม่ได้คบกันก็ตามที” ฉันพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินหนีขึ้นห้องไป มาบอกให้ฉันยอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้ทำอะไรเนี่ยนะมันเป็นไปได้เหรอก็ต้องลองสักตั้งก่อนถึงจะรู้ว่ามันเป็นยังไง “เออดี! แล้วอย่ามาร้องห่มร้องไห้ให้เห็นแล้วกัน!” พี่คิงส์ตะโกนอย่างประชดประชันกลับมาแต่ฉันก็ไม่ได้สนใจเพราะฉันรู้สึกว่าฉันก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าคนที่พี่ไคล์ชอบเลยสักนิด -มหาลัย- ไคล์ PART “หมดมวนยัง มีนารอนานแล้ว” ผมเอ่ยถามพวกเพื่อน ๆ ที่ยืนสูบบุหรี่ด้วยกัน “ขอ5นาที” ไอ้คิงส์เอ่ยขึ้นแม้จะรู้สึกว่านานไปก็ตามทีแต่ก็ไม่ได้ขัดอะไรออกไป วันนี้เป็นวันแรกที่มีนาจะกลับมาเรียนตามปกติพร้อมพวกผมแน่นอนว่าผมตื่นเต้นมากจนอยากจะรีบขึ้นไปหาเธอเสียเดี๋ยวนี้เลยก็ว่าได้ “นั่นน้องมึงรึเปล่าไอ้คิงส์?” คำพูดของไอ้อาร์มทำให้ผมมองตามไปด้วย ก่อนจะเห็นหญิงสาวร่างบางในชุดนักศึกษาที่ดูสุภาพเรียบร้อย เธอ เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าที่ไม่ได้แต่งแต้มอะไรมาก แน่นอนว่ามันดูสวยสะอาดตาผิดจากเมื่อวานลิบลับแต่ผมก็ยังคงไม่พอใจเธออยู่ดี “งั้นกูขึ้นไปหามีนาก่อนนะ” ผมเอ่ยขึ้นเสียงเรียบก่อนจะเดินแยกออกมาเพราะไม่อยากเจอหน้าน้องของไอ้คิงส์ให้หงุดหงิดตั้งแต่เช้า “พี่ไคล์รอก่อนค่ะ!” เท้าของผมชะงักทันทีเมื่อได้ยินเสียงเล็ก ๆ เรียกชื่อผม ผมหันกลับไปก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ มองน้องไอ้คิงส์ที่วิ่งตามมา ผมนึกว่าเธอจะมาหาพี่ชายซะอีก “แฮก..แฮก” ผมยืนนิ่งมองอีกฝ่ายที่หอบหายใจหนัก ผมมองเธออย่างไม่พอใจอีกครั้ง “พี่ไคล์หนูมีเรื่องจะพูดด้วยค่ะ” “เรื่องอะไร” ผมถามกลับห้วน ๆ น้ำเสียงที่พูดออกไปคืออยากให้เธอรับรู้เลยว่าผมแม่งโคตรจะไม่อยากคุยด้วยสักนิด “หนูขอโทษเรื่องเมื่อวานนะคะ หนูคงทำให้พี่อึดอัดมากเลยใช่ไหม..” เธอเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มฝืด ๆ “ใช่..จะพูดแค่นี้ใช่ไหม?” ผมพูดอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะก้าวเดินต่อแต่ไม่กี่วินาทีต่อมาข้อมือของผมก็ถูกมือขาว ๆ เล็ก ๆ นั่นคว้าไว้พร้อมทั้งตัวเธอที่มายืนดักหน้าผมไว้ แน่นอนว่าการกระทำของเธอทำให้ผมโคตรจะหงุดหงิดเลยไหนจะมาจับเนื้อต้องตัวแบบไม่ขออีก แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นน้องของเพื่อนสนิทก็ตามแต่ผมคิดว่าเธอไม่มีสิทธิ์มาจับตัวผมแบบนี้ ผมจึงสะบัดมือทิ้งอย่างหงุดหงิดทันที “อะเอ่อขอโทษค่ะ” คนตรงหน้าหน้าเสียก่อนจะเอ่ยขอโทษ ทำเป็นยิ้มและเงยหน้ามองผมอย่างสดใสอีกครั้ง “มีอะไรอีก” ผมเว้นระยะห่างจากอีกฝ่ายก่อนจะเอ่ยถาม “เรื่องเมื่อคืนหนูขอโทษจริง ๆ แต่ที่หนูบอกว่าหนูชอบพี่มันคือเรื่องจริงนะคะ” เธอเอ่ยขึ้นอย่างเขินอาย ผมได้แต่ขมวดคิ้วกับการกระทำของเธอ “พี่ไคล์หนูขอจีบพี่ได้ไหม?” สองมือเล็กประสานเข้าหากันพร้อมใบหน้าเล็ก ๆ ทำตาโตเป็นประกาย เออยอมรับว่ามันก็น่ารักดีแต่ผมไม่ชอบ! “ถ้าพี่บอกว่าไม่ได้ก็จะเลิกยุ่งกับพี่ใช่ไหม” ผมเอ่ยถามเธอ ใบหน้าเล็กที่สดใสเศร้าหมองทันทีกับประโยคของผม “เอ่อ..คือว่า..ไม่เปิดโอกาสให้หนูสักหน่อยเลยหรอคะ” เธอถามเสียงเบาเหมือนคนที่หมดกำลังใจไปแล้วกว่าครึ่ง “พี่ขอพูดตรง ๆ เลยก็แล้วกัน พี่ชอบมีนาและมีนาเป็นผู้หญิงคนเดียวที่พี่จะชอบ” “….” “พี่ไม่อยากให้เรามาเสียเวลากับผู้ชายที่มีผู้หญิงคนอื่นอยู่เต็มหัวใจ พี่คิดกับเราแค่น้องสาวจริง ๆ อย่ามาทำให้พี่อึดอัดได้ไหม” “….” “อย่ามาเสียเวลากับพี่เพราะยังไงพี่ก็ไม่หันไปมองเราอย่างแน่นอน” ผมพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาจนหมด มองดูคนตัวเล็กที่นิ่งเงียบไป ผมถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะเดินผ่านเธอไปแต่ทว่ามือเล็ก ๆ ของเธอก็คว้ามือผมไว้อีกครั้งซึ่งครั้งนี้ผมทนไม่ไหวแล้วเลยจะหันกลับไปต่อว่าแต่สิ่งที่ผมเห็นทำผมชะงักไปทันทีเพราะตอนนี้ผู้หญิงคนนี้กำลังร้องไห้อยู่ “นะหนู ฮึก หนูจะไม่ยอมแพ้ ทั้ง ๆ ที่หนูยังไม่เริ่มจีบพี่หรอกนะ!..ฮึก หนูจะสู้ ฮึก หนูจะทำทุกวิถีทางเพื่อคว้าหัวใจพี่ให้ได้คอยดู!” คนตัวเล็กพูดไปร้องไห้ไปสะอึกไปพอจบประโยคเจ้าตัวก็ปล่อยแขนผมก่อนจะวิ่งออกไปทันที ผมได้แต่ยืนมองแผ่นหลังของเธอที่วิ่งหายไปก่อนจะยกมือขึ้นขยี้ผมด้วยความหงุดหงิด ผมพูดแบบนี้แล้วยังคิดไม่ได้อีก “ไอ้ไคล์” ผมหันไปมองกลุ่มเพื่อนที่พึ่งเดินเข้ามา เราสี่คนเดินขึ้นตึกพร้อมกันผมมองหน้าไอ้คิงส์ก่อนจะเอ่ยขึ้น “เมื่อกี้กูทำน้องมึงร้องไห้ด้วย” ผมบอกมันไอ้คิงส์ชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจด้วยอารมณ์เดียวกันกับผมเมื่อกี้ “ช่างเถอะ โตแล้วกูก็โอ๋ควีนมาทั้งชีวิตปล่อยให้เจอเรื่องแย่ ๆ บ้างจะเป็นไรไป” ไอ้คิงส์พูดขึ้นอย่างหนักใจกับการกระทำของน้องสาวตัวเองเหมือนกัน “ถ้าน้องมึงมาชอบกูก็คงไม่ต้องร้องไห้แบบนั้น” ไอ้เฉินพูดแทรกขึ้นมาไอ้คิงส์หันกลับไปมองค้อนทันทีก่อนจะด่าไอ้เฉินเป็นชุดซึ่งผมก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างปลง ๆ ไม่รู้ว่าทั้งสองคนทำธุรกิจด้วยกันได้ไง ทะเลาะกันตลอดแบบนั้น “ทำไมมาช้ากันจัง อี๋ กลิ่นบุหรี่ไปไกล ๆ กันเลย” ผมมองมีนาที่ทำท่าไล่พวกเพื่อน ๆ อย่างรังเกียจ ใบหน้าสวยยิ้มและหัวเราะอย่างสดใสจนผมอดยิ้มตามด้วยไม่ได้ “กูนั่งข้างมีนาเอง..ไคล์ไม่มีกลิ่นบุหรี่ขอนั่งข้างได้ไหม” ผมดันเพื่อน ๆ ออกไปก่อนจะนั่งลงข้างมีนาแล้วถามเธอด้วยรอยยิ้ม “ได้สิ” เธอตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มสดใส หัวใจของผมเต้นโครมครามอย่างบ้าคลั่ง ความรู้สึกแบบนี้มันกลับมาแล้วหลังจากหายไป 1 ปี ผมยิ้มให้เธอเช่นกันก่อนที่เราสองคนจะพูดคุยกันไปเรื่อย ๆ เพราะเมื่อวานแทบจะไม่ได้คุยอะไรกันเลย “กลับบ้านดี ๆ นะมีนา” ผมเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “อะไรกัน นึกว่าจะได้ยินคำขอร้อง ขอไปส่งซะอีก” มีนาเอ่ยขึ้นอย่างแปลกใจ ก็นะเมื่อก่อนผมมักจะไปส่งเธอเสมอแม้ว่าเธอจะไม่ต้องการก็ตาม “ไคล์ไม่อยากทำมีนาอึดอัดน่ะ” ผมพูดพร้อมเกาท้ายทอยแก้เขิน “1ปีที่ผ่านมาเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพร้อมรอยยิ้มหวานที่ส่งมาให้ผม ขอเปลี่ยนคำพูดได้ไหมตอนนี้ผมอยากไปส่งเธอมาก ๆ เลย “แล้วดีไหม” ผมเอ่ยถามอย่างเขิน ๆ “อื้ม ดีมากเลย…งั้นมีนาไปก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้” มีนาฉีกยิ้มกว้างพร้อมกับโบกมือลาผมกับเพื่อน ๆ ด้วยรอยยิ้ม ผมมองเธอจนลับสายตาไปแล้วผมก็ยังไม่หุบยิ้มเลย นี่สินะที่เรียกว่าความสุขมันล้นอก “ยิ้มหวานเลยครับคุณไคล์กิ้ว ๆ” ผมหันไปมองไอ้เฉินที่แซวผม “ดีแล้วขอให้มึงสมหวังแล้วกัน” ตามมาด้วยไอ้คิงส์ที่พูดขึ้น “มึงไม่เป็นห่วงน้องมึงเหรอ?” ผมถามมันที่ดันมาอวยพรให้ผมสมหวังในความรักแม้จะรู้ว่าน้องมันกำลังชอบผมอยู่ก็ตาม “ห่วงก็ห่วงแหละแต่ก็ช่างเถอะเดี๋ยวก็คงเลิกตื้อมึงไปเอง” ไอ้คิงส์เอ่ยขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ ผมก็หวังว่าให้เป็นอย่างนั้นแต่ก็ไม่นึกเลยว่าวันต่อมาชีวิตของผมจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป “พี่ไคล์หนูซื้อขนมมาฝากค่ะ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more