วิถีชีวิต ชนบทของฉัน

เมื่อฉันขึ้น ป.๑

~~บทที่ ๒ เมื่อฉันขึ้น ประถมศึกษาปีที่๑~~

วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันเเรกของฉัน ที่ฉันได้ขึ้นชั้นประถมศึกษาปีที่๑ แน่นอนเดอะแก้งค์ของฉัน ทั้งโกศล กับปรีชา ก็ได้ขึ้น ป.๑ เหมือนกัน ฉันกับเพื่อนๆรู้สึกสนุกมาก ที่ได้เจอเพื่อนๆเยอะแยะ จากหลายหมู่บ้านที่เข้ามาเรียน ที่โรงเรียนแห่งนี้

ทุกๆของพวกฉันก็เริ่มเปลี่ยน จากที่เคยได้นอนกลางวัน แต่พอขึ้น ป.๑ การนอนกลางวันก็จะไม่มีแล้ว มีแต่เรียนหนังสือ ฉันกับเพื่อนแน่นอน ไม่ชอบเรียนหนังสือเหมือนเดิม มันไม่ค่อยสนุกเท่ากับการหนีโรงเรียนไปเล่นสนุกัน พอพักเที่ยงที่โรงเรียนของฉันก็มีอาหารกลางวันเลี้ยง โดยนักเรียนทุกคนต้องไปต่อคิวเพื่อตักอาหา ส่วนภาชนะที่ใส่ เป็นถาดหลุด คาดว่าคนที่30+จะรู้จักกันดีว่าถาดหลุมลักษณะเป็นยังไง เดี๋ยวนี้ก็มีคะ แต่หายากแล้วเพราะบางที่เขาก็ไม่ได้ใช้แล้ว

อาหารกลางวันวันนี้เป็นแก้งส้มใส่ปลากระป๋อง แน่นอนมันอร่อยมากสำหรับพวกฉัน ตอนนั้นปลากระป๋องราคากระป๋องละ5บาท ทุกวันนี้ไม่มีแล้วคะราคานี้ พอกินข้าวกันเสร็จ สำหรับเด็ก อนุบาล กับ ป.๑ จะมีนมโรงโรงเรียนแจก ตอนนั้นนมโรงเรียนจะเป็นผงเหมือนนมผงสำหรับเด็กทั่วไป แต่จะมาเป็นกระสอบใหญ่ เวลาต้มก็จะต้มใส่หม้อใหญ่ๆใส่น้ำตาลเพื่อเพิ่มรสหวาน จากนั้นก็จะตักใส่แก้วแล้วแจกจ่ายให้เด็กทีละคน จะบอกว่าฉันชอบมากมันอร่อยมากๆๆๆที่สุดๆๆๆๆของฉันเพราะนมกล่องพลาสเจอร์ไรส์ที่ขายตามร้านค้ มันดูเเพงสำหรับเด็กบ้านนอกอย่างพวกเรา เพราะตอนนั้นขนม โอเด้ง ขนมโก๋ ห่อละ๑บาท ราคานี้มันก็ว่าแพงสำหรับเด็กพวกเราแล้ว ต้อง ๒๕-๕๐สตางค์ พวกเราค่อยมีเงินซื้อหน่อย พอพวกเราจัดการกับนมเสร็จ อาการง่วงก็เริ่มมา หนังท้องตึงหนังตาก็หย่อย แถม ป.๑ ห้ามนอนกลางวันด้วย อ้าวทำไงละที่นี้ นั่งหลับสิคะรออะไร สังเกตุดูแทบทุกคนก็ว่าได้ ที่นั่งสัปหงกกันที่โต๊ะ บางคนก็หลับไปเลย ทำให้คิดด่าตัวเองใจในว่า เมื่อตอนอยู่อนุบาลไม่ยอมนอน ทีแบบนี้มาเรียกร้อง น่าตีตัวเองนัก ได้แต่แอบหยิกตัวเอง

เสียงระฆังดังขึ้น ๔โมงเย็นแล้ว เลิกเรียนเเล้ว แต่เราก็ต้องเข้าแถวก่อนกลับบ้าน พอเลิกแถวเสร็จ

เจอกันที่เขื่อนเด้อวันนี้ ปรีชาพูด ฉันต้องล้างจานก่อนนะโกศลบอกออกมาแบบเซ็งๆ ส่วนฉันก็ต้องหุงข้าวล้างจานก่อน กรอกน้ำด้วยค่อยได้ไปเข็นน้ำใส่แกลลอนมาไว้ใช้ที่บ้านด้วย ฉันบอกเกลอ๒คนของฉัน งั้นก็ตามนั้นพวก ปรีชาพูดพลางถือกระเป๋าที่หนักอึ้งให้ฉัน แล้วก็เดินกลับบ้านทางเดียวกัน เพราะบ้านเราทั้งสามคนติดกัน