"คะ!? ค่ะ..ให้ดิฉันเตรียมชุดให้นะคะ ท่าน"
ฉันตกใจในท่าทีของเขา รีบเดินตรงไปยังห้องเสื้อผ้าอีกห้องของเขาด้วยความประหม่า เพื่อเป็นการพักใจเพิ่มความกล้าของตัวเองด้วย
"ไม่ต้อง"
ขาสองข้างของฉันหยุดเดินทันที แต่ยังไม่กล้าหันกลับไป
"นายท่านต้องการอะไรคะ ดิฉันจะจัดเตรียมให้ค่ะ"
"หันกลับมา"
ฉันค่อยๆ หันกลับไปหาเขา ยกมือขึ้นปิดหน้าอกตัวเองและตรงส่วนข้างล่างไว้
"เธอชื่ออะไร ลูกไก่"
"พะ..พะแพงไงคะ"
ฉันตอบกลับไปด้วยความงุนงง ก็เมื่อกี้ในห้องนั้นเขายังเรียกฉันแบบชัดถ้อยชัดคำ
"อย่าทำให้ฉันหงุดหงิด"
อะไรวะเนี่ย!? คืออะไร!? ฉันเดาทางเขาไม่ถูกจริงๆ พูดก็น้อย พอพูดทีก็แสนจะสั้น คนโง่อย่างฉันไปไม่เป็นจริง
เขาส่งสายตาที่ไม่อาจคาดเดาได้มา กวาดสายตาไปทางเตียงนอนของเขา
ฉันค่อยๆ เดินผ่านตัวเขาไป แต่ยังไม่ถึงจุดหมายที่เขาสั่ง มือหนาก็จับแขนฉันอย่างแรงและเหวี่ยงฉันขึ้นเตียงเหมือนเหวี่ยงหมอน
ปึก!
"อ๊ะ!
