ผ่านมาหลายสัปดาห์แล้ว ฉันยังมืดแปดด้าน ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ส่วนพะพายไม่ได้กลับบ้านมาสองสามวันแล้ว ฉันก็เริ่มรู้สึกเป็นห่วง
"แก! พี่อาร์ตเจอพะพายแล้ว เร็วๆ"
คะนิ้งโผล่มาจนฉันตกใจ ยืนหอบแฮกเกาะขอบประตูบ้านฉันไว้ ฉันรีบคว้ากระเป๋าปิดบ้านและกระโดดขึ้นรถแท็กซี่ไปกับคะนิ้งทันที
"พี่อาร์ตเจอพายได้ยังไง"
"แกรู้เรื่องน้องชายแล้วจะตกใจ..เอาเป็นว่าไปถึงก่อนเถอะ"
รถแท็กซี่จอดหน้าผับหรูผับหนึ่ง หน้าผับมีการ์ดอยู่เต็มไปหมดกับกลุ่มคนที่วิ่งกรูกันออกมา ฉันรีบเปิดประตูวิ่งเข้าไปในผับสวนทางกับคนหมู่มากทันที
"พาย!!!"
ฉันกรี๊ดลั่นทันทีที่เห็นน้องชายตัวเองนอนคว่ำอยู่กลางผับ รอบๆตัวมีแต่การ์ดชุดดำ พี่อาร์ตแฟนของคะนิ้งยืนอยู่ในกลุ่มนั้นด้วย ข้างหลังมีผู้ชายแต่งตัวดูดีคนหนึ่งนั่งอยู่ที่บาร์
"พี่อาร์ตพายเป็นอะไร"
"มันเอายานรกมาปล่อยในผับกู"
คนที่นั่งอยู่บนบาร์ตอบ เขากระโดดลงมาแล้วเดินเข้ามาหาฉันที่เขย่าต
