ปานราคี

ตอนที่1 จุดเริ่มต้นของราคี2

"คะ คุณปล่อยนะคะ!"เสียงสั่นเครือพูดออกมาด้วยความไม่พอใจที่จู่ๆ เขาก็มาจับประตูเธอไว้ ชายหนุ่มไม่พูดอะไรออกมาเขาแทรกตัวเข้าไปในห้องนอนของคนตัวเล็กทันที เมธาวีจะกรีดร้องออกมาแต่ทว่ามือหนาของนทีกรณ์ก็รับปิดปากขอองหญิงสาวเอาไว้ทันที

"เงียบ!"ทุกอย่างเหมือนเป็นไปตามที่เขาสั่งทันที คนตัวเล็กสะอื้นไห้ออกมาทันทีเธอกลัวไปหมด ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างหอบกระหายฤทธิ์ยามันออกฤทธิ์จนเขาทรมานในเมื่อผู้หญิงคนนั้นกล้าทำกับเขาแบบนี้ เขาก็จะสั่งสอนเธอกลับเหมือนกันว่าไม่ควรมาเล่นสกปรกกับเขา

พรึ่บ! ร่างบางอรชรของเมธาวีถูกโยนลงบนเตียงของเธอก่อนชายหนุ่มร่างสูงโปร่งจะขึ้นมาทาบทับทันที

"อย่านะคะ อย่าทำแบบนี้กับน้องมีนนะ!"หญิงสาวร้องห้ามทันที สายตาจาบจ้วงสำรวจใบหน้าหญิงสาวเล็กน้อย เขาต้านทานความต้องการนี้ไม่ได้เสียแล้ว นทีกรณ์ไม่พูดอะไรออกมาเขาโน้มใบหน้าเข้าหาก่อนจะซุกไซร้ตามซอกคอคนตัวเล็กทันที คนที่ไม่เคยผ่านมือชายใดพอเจอการกระทำหยาบคายแบบนี้ก็ดิ้นพล่านไปทั่ว เธอพยายามผลักไสเขาให้ออกห่างแต่ก็ไม่เป็นผล เธอสู้แรงมหาศาลนี้ไม่ได้จริงๆ

ความหอมหวานของสาววัยแรกแย้มมันทำให้สติของนทีกรณ์ขาดสะบั้นทันที ชายหนุ่มถอดเสื้อเชิ้ตของตนออกห่างก่อนจะมากระชากชุดนอนของคนตัวเล็กจนขาดวิ่น

"ฮึก ฮือหยุดนะคะ หยุดเดี๋ยวนี้คนเลว คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับน้องมีนนะ!"เสียงหวานยังคงพูดไม่หยุดทำให้ร่างกำยำถอนหายใจออกมา

"ฉันโดนยาปลุกเซ็กส์ ฉันห้ามตัวเองไม่ได้แล้ว!"เขากัดฟันพูดออกมาอย่างทรมานร่างกาย ความตื่นตัวกลางใจชายของเขาสร้างความปวดหนึบขึ้นมา เมธาวีเบิกตากว้างด้วยความตกใจที่ได้ยินอย่างนั้น

"แต่คุณทำแบบนี้กับน้องมีนไม่ได้ ไปหาพี่เมนะคะ น้องมีนจะพาไป!"เธอไม่ใช่แฟนเขา บ้างทีเขาอาจจะเข้าใจผิด สาวน้อยทำใจดีสู้เสืออาสาจะพาเขาไปหาเมธิษาแต่ทว่าพอเขาได้ยินอย่างนั้นความโมโหก็ผุดขึ้นมา เขาไม่คิดว่าเมธิษาจะเหมือนผู้หญิงคนอื่นที่คิดจะจับตน แต่การกระทำของเธอทำให้เขาแน่ใจแล้วว่าลึกๆ สิ่งที่เมธิษาต้องการไม่ใช่ความรักของเขาแต่เป็นเงินเสียมากกว่า

"อื้อ! น้องมีนเจ็บนะคุณมีสติหน่อยสิคะ!"เขาขบเม้นลงบนคอของคนตัวเล็กทำเอาเธอรู้สึกเจ็บไม่น้อย

"เธอหอมจัง ฉันจะให้ทุกอย่างที่เธอต้องการ! เป็นของฉันนะ"ไม่ทันได้เอ่ยปากปฏิเสธริมฝีปากหนาก็บดขยี้ลงบนริมฝีปากอวบอิ่มของคนตัวเล็กทันที หญิงสาวพยายามหลบหลีกหนีแต่ก็ไม่เป็นผล ลิ้นสากพยายามกวาดหาน้ำหวานจากโพรงปากหวาน หญิงสาวก็พยายามหลบลิ้นสากของคนตัวใหญ่ การกระทำของเธอเหมือนตอบโต้เขาไม่มีผิดทำเอาร่างกายของนทีกรณ์ร้อนระอุมากกว่าเดิม มือหนาของนทีกรณ์ขยับมาขย้ำบีบคั้นหน้าอกของคนตัวเล็ก เมธาวีเป็นผู้หญิงที่ดูเหมือนจะโตกว่าวัยนิดหน่อยทำให้หน้าอกของเธอเหมือนสาววัยเลยยี่สิบ มือเรียวสวยทุบอกชายหนุ่มเมื่อเธอเริ่มหายให้ไม่ออก

เขาเห็นอย่างนั้นก็ยอมถอนจูบอย่างที่หล่อนต้องการ ทันมีที่ปากเป็นอิสระหญิงสาวก็รีบเอาอากาศเข้าปอดทันที

"อ๊ะ! เจ็บ"เธอร้องเจ็บเมื่อชายหนุ่มก้มลงไปดูดเลียยอดบัวตูมของเธอต่อละเลงลิ้นใส่ยอดไตหน้าอกหน้าใจของอีกฝ่าย ความรู้สึกเสียใจผุดขึ้นมาในหัวสมองของหญิงสาว เธอไม่ต้องการให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ทำไมผู้ชายแปลกหน้าคนนี้ต้องทำกับเธออย่างนี้ด้วยแถมในเวลานี้ร่างกายเธอก็อ่อนระทวยตามแรงสัมผัสของชายหนุ่มจนไร้เรี่ยวแรงที่จะผลักไสเขาออกห่างเมธาวีน้ำตาซึมไหลออกมาอย่างเศร้าโศกเธอต่อว่าตัวเองต่างๆนานาที่ไม่สามารถห้ามเขาได้

เมื่อเห็นว่าเด็กสาวตรงหน้าเริ่มอ่อนระทวยตามแรงสัมผัสของเขานทีกรณ์ก็ขยับเลื่อนต่ำลงใช้ฝ่ามือลูบไล้ตามร่างกายเปลือยเปล่าของหญิงสาวทุกตารางนิ้วเหมือนกับว่าร่างกายนี้มันเป็นของเขาก็ไม่ปาน ริมฝีปากหยักได้รูปจุมพิตที่หน้าท้องแบนราบของคนตัวเล็กก่อนที่เขาจะลุกขึ้นนั่งพร้อมปลดกางเกงตัวเองโยนทิ้งลงพื้นอย่างไม่สนใจ

สายตากลมโตของคนตัวเล็กต้องมองการกระทำของชายหนุ่มทันทีที่เห็นสิ่งนั้นเมธาวีก็ตื่นตระหนกทันทีหญิงสาวพยายามขยับกายถอยห่างอย่างเกรงกลัวเธอไม่เคยเห็นของลับบุรุษเพศชายมาก่อนในชีวิตพอได้เห็นก็ทำเอาหัวใจตกไปที่ตาตุ่มทันที ความอวบใหญ่ของมันยิ่งทำให้หญิงสาวเกรงกลัวมากกว่าเดิม

"อย่านะคะอย่าทำแบบนี้กับน้องมีน"

"มาไกลเกินกว่าจะกลับไปแล้วสาวน้อยฉันหยุดมันไม่ได้จริงๆ!"น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยบอกอย่างขัดใจที่จู่ๆหญิงสาวเริ่มไม่ยอมตน จากที่จะปลุกเร้าอารมณ์ของหญิงสาวแต่พอเห็นท่าทางสายตาของคนตัวเล็กที่จ้องมองมาที่เขาอย่างเกลียดชังนั้นทำให้เขาตัดสินใจกระชากข้อเท้าเธออย่างแรง เมธาวีกลับมานอนใต้ร่างกำยำของชายหนุ่มเช่นเดิม

"น้องมีนขอร้องอย่านะคะอย่าทำกับน้องมีนอย่างนี้!"เธอกลัวไปทุกอย่างแต่ทว่าสิ่งที่ทำให้เธอกลัวมากที่สุดคือการที่กลัวว่าเมธิษาจะรู้เรื่องนี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอรู้จักพี่สาวตนเองดีว่าเป็นคนแบบไหนเมธิษาเป็นผู้หญิงที่ห่วงของมากๆ ถ้าเกิดใครมาแย่งหรือเอาของเธอไปเธอไม่ปล่อยไว้แน่ ซึ่งสิ่งนั้นคือสิ่งที่เมธาวีไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้นเธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้แม่ใหญ่และพี่สาวให้ความรักกับเธอบ้าง แต่ถ้าเกิดเรื่องนี้ขึ้นเธอไม่อยากจะคิดเลยว่าชีวิตเธอจะเป็นยังไงต่อไป

"กรี๊ด! ฮือออ เอาออกไปนะ"เสียงสะอื้นไห้ดังออกมาอีกครั้งเมื่อความเป็นชายถูกดันเข้าไปจนสุดลำ ร่างของหญิงสาวแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ก็ไม่ปานนทีกรณ์สบถคําออกมาเล็กน้อยที่คนตัวเล็กยังบริสุทธิ์อยู่ แต่จะให้ถอยมันก็คงทำไม่ได้ความมึนเมาในตอนแรกหายไปจนหมด เขาจ้องมองเลือดสีสดที่ไหลชโลมอาบแก่นกายเขาอยู่ ใบหน้าหล่อเหลาสูดลมหายใจเข้าปอดก่อนจะก้มลงไปจูบคนตัวเล็กอย่างอ่อนโยนเพื่อปลอบใจเธอ แต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิดความเจ็บแสบกลางใจสาวยังคงอยู่ นทีกรณ์ขยับเอวสอบเข้าออกอย่างช้าๆ เพื่อทำให้หญิงสาวรู้สึกผ่อนคลายและมันก็ดูได้ผล คนตัวเล็กไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันที่จู่ๆ รู้สึกแปลกๆ ขึ้นมา

ใช่มันคือความเสียวซ่าน!

เมธิษาเดินกลับเข้ามาในห้องรับแขกเมื่อไล่บรรดาเพื่อนๆกลับไปกันหมดแล้ว แต่ทว่าคิ้วสวยต้องมุ่ยลงทันทีที่ไม่เห็นร่างของชายหนุ่ม เธอให้คนไปดูรถของนทีกรณ์ว่ายังอยู่ไหมพอเด็กในบ้านรายงานว่ารถของชายหนุ่มยังอยู่สีหน้าของเมธิษาก็เปลี่ยนไปทันที สายตาดุดันจ้องมองไปยังห้องนอนอีกห้องที่เธอคิดภาวนาไม่ให้เป็นเหมือนที่เธอคิด

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

มือเรียวของเมธิษาเคาะประตูห้องน้องสาวสองสามทีแต่ทว่าก็ไม่มีเสียงตอบรับอะไรออกมาเลยสักนิด สายตาคู่สวยมองนาฬิกาที่สวมใส่นี่ก็เที่ยงคืนแล้วปกติถ้าเมธาวีบอกว่าอ่านหนังสือก็คือดึกมากเป็นไปไม่ได้ที่เจ้าหล่อนจะนอนแล้ว

“มีน เปิดประตูนังมีน!”

เสียงเรียกอยู่หน้าห้องทำให้หญิงสาวที่เพิ่งถูกรังแกทำหน้าไม่ถูกเธอกลัวไปหมดกลัวทุกอย่างร่างสูงโปร่งยกมุมปากขึ้นก่อนจะหยิบกางเกงมาสวมใส่เขาอยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าเมธิษาเห็นแบบนี้หล่อนจะเป็นยังไง พอชายหนุ่มจะลุกขึ้นไปเปิดประตูเมธาวีก็รีบคว้าแขนหนาเอาไว้พร้อมส่ายหน้าไปมาอย่างเกรงกลัว

“จะกลัวอะไร?”

“คนเลว คุณทำแบบนี้กับฉันทำไม” หญิงสาวไม่แทนตัวเองว่าน้องมีนอีกต่อไป เธอเกลียดเขาที่รังแกเธอทำให้เธอต้องผิดใจกันกับเมธิษา

“หึ! ชอบนะในความปากเก่งของเธอ” นทีกรณ์ไม่สนในคำพูดของคนตัวเล็ก เขาเดินไปเปิดประตูทันทีที่สายตาคู่สวยของเมธิษาเห็นสภาพของแฟนหนุ่มแรงโทสะก็ประทุขึ้นมา เธอแทบไม่เชื่อสายตาว่าน้องสาวของเธอจะกล้าทำแบบนี้

“กรี๊ดดดด นังมีน!” ร่างบางอรชรผลักชายหนุ่มตรงหน้าพุ่งเข้าไปหาน้องสาวทัน เมธาวีร้องไห้ออกมาสองมือยังคงกุมผ้าห่มปิดกายเอาไว้

“พี่เม ฟังน้องมีนก่อนนะคะเขาเป็นคนข่มขืนน้องมีน!”

เพี๊ยะ! ใบหน้าจิ้มลิ้มของคนตัวเล็กหันไปตามแรงมือของหญิงสาวร่างบางอรชรของเมธาวีล้มไปกองกับพื้นมุมปากมีเลือดซึมออกมา นทีกรณ์เห็นอย่างนั้นก็รีบไปห้ามไม่ให้เมธิษาลงไม้ลงมือกับคนตัวเล็กอีก

“หยุดนะเม!”

“ทำไมค่ะ เป็นห่วงมันงั้นเหรอเอากับมันทีเดียวนี่เห็นเมเป็นคนอื่นแล้วงั้นเหรอ คุณทำแบบนี้กับเมได้ยังไงคะกรณ์คุณทำได้ยังไง”

“หึ! ผมมากกว่าไหมที่ต้องถามว่าคุณทำกับผมได้ยังไงกัน ใช้ยานรกนั้นกับผมทำไม”

“เม เมไม่รู้เรื่องว่ากรณ์พูดอะไร”