ทันทีที่รถลีมูซีนจอดเทียบหน้าคฤหาสน์ จอมทัพไม่รีรอที่จะลากร่างบางให้เดินตามเขาเข้าไปข้างใน เหล่าบอดี้การ์ดไม่มีใครกล้ามองสถานการณ์ตรงหน้า ต่างรู้ดีว่าเจ้านายกำลังโกรธ รวมถึงบรรดาสาวใช้ด้วยเช่นกัน ทุกย่างก้าวของจอมทัพเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด ใครที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องพากันย้ายตัวเองออกไปจากตึกใหญ่จนหมด
ทิ้งให้สาวน้อยหน้าหวานเผชิญกับพายุร้ายเพียงลำพัง
“เจ็บนะคะ!” ปลายรุ้งประท้วงหน้างอเมื่อถูกเขาเหวี่ยงร่างเข้ามาในห้องนอน จอมทัพถอดเสื้อสูทปาลงพื้นตามด้วยกระชากเนกไทออกจากคอแรงๆ ดวงตาพญามารจับจ้องคนตัวเล็กตลอดเวลา
“ถ้าคุณทัพจะโกรธเพียงเพราะแค่รุ้งไปเข้าห้องน้ำ มันไม่มากเกินไปหน่อยหรือคะ”
“แน่ใจเหรอว่าแค่นั้น!” จอมทัพสวนกลับเสียงเข้ม เขาสาวเท้าไล่ต้อนปลายรุ้งที่เอาแต่ถอยหนี
เธอพยายามเตือนสติตัวเองไม่ให้หวาดกลัวกับท่าทีของเขา แต่จอมทัพเวลาโกรธช่างน่ากลัวเหลือเกิน
“ไง… มีอะไรจะสารภาพไหม
