06
560 Words
ปึง!! ร่างกายของอิฐถูกเหวี่ยงเขากับรถ จนคนบนรถต้องวิ่งลงมาห้ามพวกเขา
“อ๊าย! หยุดได้แล้ว เด็กในสังกัดอีเจ๊ซุ้ยทรามแบบนี้ทุกคนเลยหรือไง” เ**กอล์ฟเดินลงมาห้ามศึกทั้งสองคน โดยที่ฟ้าก็วิ่งลงมาดูด้วยความตกใจ
“ตองรีบกลับเถอะค่ะ เดี๋ยวคนอื่นเห็นเอา แล้วมันจะเป็นข่าวไม่ดี” ตองยังคงเอามือของเขา จับคอเสื้อของอิฐแน่น เขายังคงเลือดขึ้นหน้า ตองไม่ถูกกับอิฐแต่ไหนแต่ไร ตั้งแต่ที่เขาวงการมาใหม่ๆ แล้ว เพราะอิฐชอบที่จะเข้ามาหาเรื่องตองตลอด พอฟ้าพูดแบบนั้น ตองเลยยอมปล่อยมือ
“ผมลานะครับ” ตองพูดเสียงแข็งก่อนจะเดินออกจากจุดนั้น
“นิสัยเหมือนอีผู้จัดการมันไม่มีผิด สอนเด็กยังไง ถึงได้นิสัยทรามขนาดนี่กัน” เ**กอล์ฟ มองสายตาไปยังตอง และมาคว้าตัวของอิฐ เพื่อมาขึ้นรถ
“ว่าแต่ไอ้ตองขึ้นมาบนรถคันนี้ได้ยังไง” พออิฐขึ้นรถมา เขาก็ถามคำถามนี้กับฟ้าทันที
“เขาคงขึ้นผิดคันมั้งค่ะ” เธอตอบอิฐ แต่สายตาเธอก็ยังมองไปข้างนอกรถ เธอเห็นรถสี่ดำที่จอดใต้ต้นไม้ เธอเห็นตองขึ้นรถคันนั้นไป
“ฟ้าคงไม่ได้โกหกพี่นะ” อิฐยังคงที่จะคาดคั้นคำตอบจากฟ้า
“ฟ้าไม่เคยโกหกค่ะ เราจะไปกันได้หรือยังคะ” เธอหันมาตอบอิฐด้วยใบหน้าเรียบเฉย เขาเลยหยุดที่จะถามคำถามกับเธอ
อีกด้าน...
“น้องตอง ไปขึ้นรถอีเ**กอล์ฟได้ยังไง” พอตองขึ้นรถมา เขาก็ถูกเจ๊ซุ้ยผู้จัดการส่วนตัวของเขา ถามคำถามทันที
“ผมคิดว่ามันเป็นรถเรานะเจ๊ซุ้ย ลืมดูป้ายทะเบียน” สายตายังคงที่จะเค็นคำตอบจากตอง เขาเลยรีบพูดเพื่อแก้ตัว
“จริงๆ เจ๊ ผมก็ไม่ถูกกับไอ้อิฐ ผมจะเอาตัวเองขึ้นไปบนรถนั้นทำไม” เจ็ซุ้ยถอดหายใจ แต่ก็ยังมองสายตาใส่ตองเพื่อจับผิด
“แล้วทำไมต้องไปนั่งรถคันนั้นนานขนาดนั้น เห็นว่ายัยเ**กอล์ฟมีเด็กใหม่ คงไม่ได้ไปหลงเด็กใหม่ของนางเข้าหรอกนะ” เจ๊ซุ้ยทำสีหน้างอนๆ ใส่ตอง
“เจ๊ซุ้ย...” เสียงของตอง ที่เขาพูดออกมา มันคือเสียงของความออดอ้อน เจ็ซุ้ยหันหน้ามามองตองก็รู้ในทันที ว่าเด็กของเธอกำลังจะบอกอะไร
“น้องตอง!!” เธอขึ้นเสียงใส่ตองทันที
“ผมชอบเธอจริงๆ นะเจ๊ แล้วผมจะทำความฝันในวัยเด็กตัวเองให้เป็นจริงด้วย” ตองเถียงเจ๊ซุ้ย เธอหันใบหน้ามาหาตอง ขมวดคิ้วทั้งสองข้าง และถามคำถามกับตองต่อ
“ความฝันอะไรคะ”
“ผมจะแต่งงานกับเธอ”
“อ๊ายย น้องตอง!! พูดแบบนี่เจ๊ตีตายเลย เรื่องตัวเองจัดการให้ได้ก่อนไหมคะ พ่อน้องนัดผู้หญิงมาดูตัวให้เนี้ย จัดการได้หรือยัง” เธอตีแขนของตองทันที เธอไม่เคยเห็นตองดื้อขนาดนี้มาก่อน นี่คงจะเป็นครั้งแรก ที่ต้องขัดคำสั่งของเธอ
“ลืมเรื่องนี่ไปเลยอ่าเจ๊ มัวแต่วิ่งหนีแฟนคลับออกมา”
- Writer
