08
679 Words
เช้าของอีกวัน แสงแดดอ่อนสาดส่องเข้ามาตรงร่างกายเขา ลมที่พัดปลิวไสว จนม่านสีขาว เคลื่อนไหวตามแรงลม ผู้ชายร่างกายสูงโปร่ง หน้าตาดียังคงนอนฟุบใบหน้าอยู่ที่เตียงอย่างสบายใจ
“น้องตอง!!” เสียงเรียกของเจ๊ซุ้ยทำให้เขาสะดุ้งตื่นทันที
“โฮ...เจ๊ซุ้ยเรียกสะตกใจ” เจ๊ซุ้ยมีกุญแจสำรองของคอนโดของตอง เธอเลยสามารถที่จะเข้าออกห้องของตองเมื่อไรก็ได้ ร่วมถึงครั้งนี่ด้วยเหมือนกัน ตองเอามือขยี้ตาตัวเองด้วยความง่วง
“ลุกออกจากเตียงได้แล้วค่ะ น้องตองต้องไปจัดการธุระของตัวเอง แล้วรีบไปกองถ่าย” เจ๊ซุ้ยยืนสั่งอยู่ที่ข้างเตียง แต่เขายังคงงัวเงียอยู่
“ผมขอนอนอีกสักงีบไม่ได้หรอ” ตองทำท่าจะทิ้งตัวเองลงไปที่เตียงเหมือนเก่า แต่ก็ถูกเจ๊ซุ้ยดึงแขนไว้เสียก่อน
“น้องตอง จะไปอาบน้ำดีๆ หรือว่าจะให้เจ๊อาบให้” เจ๊ซุ้ยส่งสายตาหน้ากลัวมายังตอง เขาเลยรีบวิ่งลงมาจากเตียง และรีบเข้าไปในห้องน้ำทันที
ปึง!! เสียงปิดประตูห้องน้ำดังทันที พอบอกว่าเจ๊ซุ้ยจะอาบน้ำให้
เวลาไม่นาน ตองก็รีบจัดการตัวเองจนเสร็จ เขาเดินตามเจ๊ซุ้ยลงมาที่ชั้นล่างที่มีรถสีดำที่ถูกติดฟิล์มสีดำสนิท เขาขึ้นรถมา ก่อนจะมุ่งตรงไปยังโรงพยาบาล ก็ผู้หญิงที่มาดูตัวกับเขา เป็นหมอ และด้วยความที่เธอไม่ว่างมาดูตัวข้างนอกได้ เขาเลยอาสาที่จะไปหาเธอที่โรงพยาบาลแทน
“ใส่แว่นค่ะ แล้วเวลาเดินเขาไป อย่าทำตัวมีพิรุธเด็ดขาด เจ๊จะเดินตามไปด้วย โอเคนะคะ” เจ๊ซุ้ยสั่งก่อนที่ตองจะลงมาจากรถ เพื่อไปพบกับผู้หญิงที่ต้องมาดูตัวกับเขา เขาเดินตรงไปยังห้องของ แพทย์หญิง กาญจนา วิมลวิเศษ ตองยืนทำหน้าตาสงสัยอยู่ที่หน้าห้อง เพราะนามสกุลของเธอช่างเหมือนฟ้าใสไม่มีผิด
“เจ๊จะนั่งรออยู่ข้างนอกนะคะ ให้เวลาแค่ 10 นาทีเท่านั้น เราต้องรีบไปกองถ่าย”
“ครับ”
ก๊อก ๆ เขาทำการเคาะประตู และได้หญิงเสียงขานรับจากในห้อง เขาเลยค่อยๆ เปิดประตูเพื่อที่จะเข้าไปข้างใน มันคือห้องส่วนตัวของเธอ เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของตัวเอง เธอสวมเสื้อกราวยาว เธอเป็นผู้หญิงสวย หน้าตาดี ใบหน้าเรียว ผมยาว เธอยิ้มทันที ที่เห็นตองเดินเข้ามา เขาถอดแว่นตาตัวเองออก และทักทายเธอ
“ผมตอง”
“ฉันเฟียร์ค่ะ” เธอทำการแนะนำตัวเอง แต่สายตาของตองก็ไปเห็นรูปครอบครัวของเธอเขา ในนั้นมีรูปของฟ้าติดอยู่ด้วย
“เชิญนั่งก่อนสิค่ะ” เธอผายมือให้ฝ่ายชายนั่งที่โซฟาด้านหน้า ก่อนที่เธอจะเดินไปรินน้ำ มาเสิร์ฟให้กับเขา
“ดีใจนะคะที่ได้เจอ ไม่คิดเลยว่า ฉันจะได้ว่าที่สามีเป็นดารา” เธอพูดพร้อมกับส่งสายตาไปให้ชายหนุ่ม แต่เขากลับไม่สนใจ กลับมองตรงไปยังรูปที่โต๊ะทำงานเธอแทน
“รูปนั้น...”
“รูปครอบครัวฉันเองค่ะ”
“มีน้องสาวด้วยหรอครับ” ตองหันมาถามคำถามนั้นกับเธอ
“อ่อ...ยัยฟ้านะคะ ลูกคนละแม่ ฉันก็ไม่ได้สนิทกับเธอเท่าไรหรอกค่ะ เพราะฟ้าเป็นลูกเมียน้อย” เธอพูดและมองใบหน้าชายหนุ่มด้วยความหลงใหล เธอไม่เคยคิดเลยว่า ตองจะดูดีขนาดนี่ เธอหลงตองตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น และนี้ก็เป็นการดีของเธอ ที่เธอกำลังจะได้เขาเป็นสามี
“ดีเลยครับ ผมจะได้พูดกับคุณแบบไม่ลำบากใจ” เขายิ้มให้กับเธอ นั้นยิ่งทำให้เธอดีใจ และยิ้มตอบกกลับให้กับตอง เพื่อรอฟังคำพูดของเขา
“ความจริง...”
- Writer
