Return Back ในที่สุดเราก็เจอกันอีก

11

เฮ~

เจ๊ซุ้ยพาตองมาเปลี่ยนชุดที่รถ ซึ่งโทรศัพท์ของเจ๊ซุ้ยก็ดังพอดี เธอปล่อยให้ตองเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่บนรถ และลงมารับโทรศัพท์ข้างนอก

สวัสดีค่ะ”

(“สวัสดีค่ะ เจ๊ซุ้ย ฝนโทรมาจากบริษัทมีเดียนะคะ ซึ่งตอนนี้บริษัทของเรา กำลังจะเปิดละครเรื่องใหม่ค่ะ”) เสียงปลายสายพูดขึ้น บริษัทมีเดีย เป็นบริษัทยักษ์ใหญ่เลยก็ว่าได้ ที่ทำละครมาแล้วไม่รู้จักกี่เรื่อง ส่วนนักแสดงที่ได้เล่นละครกับที่นี้ก็มักจะโด่งดังเป็นพุแตก และที่สำคัญส่วนใหญ่ บริษัทนี่จะร่วมมือกับเหล่าผู้จัดการ เพื่อที่จะปั้นนักแสดงหน้าใหม่ให้รุ่งนั้นเอง โดยการแบ่งค่าตัวกัน คนละ 50 ต่อ 50 ส่วนทางฝั่งผู้จัดการก็ต้องยอมที่จะเสียค่าตัวเด็กในสังกัดตัวเองครึ่งนึ่ง เพื่อที่จะได้รับผลประโยชน์ในพายภาคหน้า นั้นคือ เด็กในสังกัดตัวเองดัง และมีงานเพิ่มขึ้น

“อ่อ...น้องฝนเล่ารายละเอียดมาเลยจ๊ะ”

(“คือยังงี้ค่ะเจ๊ซุ้ย บทประเอกเนี่ยฝนคิดว่าไม่มีใครเหมาะเท่าตองอีกแล้วละค่ะ ผู้ชายหน้าตาดี เป็นตากล้องอิสระ แต่ต้องมาโดนพ่อกับแม่จับแต่งงานเพราะเชื่อเรื่องดวง แล้วก็มาเจอนางเอกที่ค่อนข้างหื่นนะค่ะ พอดีเราได้นักแสดงสาวใหม่ เธอเป็นนางแบบมาก่อนนะคะ ฝนคิดว่า ตองน่าจะสอนเธอได้อย่างดี”)

“นักแสดงสาวนี้ใครละจ๊ะ” ตองเปิดประตูรถออก ก็ยังเห็นเจ๊ซุ้ย กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ เลยยืนอยู่ที่ด้านหลัง ในระยะประชิด เพื่อที่จะแอบฟังเจ๊ซุ้ยคุย

“น้องฟ้านะคะ ฟ้าใส เป็นนางแบบที่เมืองนอกมาก่อน ก่อนจะผันตัวเองมาเป็นนางแบบที่นี่ แล้วทางเราก็อยากจะปั่นน้องเขา เห็นน้องเขาสวย และเหมาะกับบทนี่ดี เลยทดสอบน้องให้มาเล่นละครครั้งแรกดูนะคะเจ๊ซุ้ย”)

“ฟ้าใสหรอ ทำไมเจ๊ไม่คุ้นชื่อนี้เลย”

(ฟ้าใส ต้องใช้เธอแน่ๆ) ตองคิดในใจ และยังคงพยายามที่จะแอบฟังการสนทนาระหว่างเจ๊ซุ้ยและปลายสายนั้น

“เด็กใครหรอฟ้าใส” พอตองได้ยินแบบนั้นก็ตกใจ ถ้าเป็นฟ้าใสคนเดียวกัน แล้วเจ๊ซุ้ยรู้ว่าเป็นเด็กของเ**กอล์ฟ เจ๊ซุ้ยต้องปฏิเสธงานชิ้นนี้แน่

“เด็กใหม่ของเจ๊...” ตองคว้าโทรศัพท์มาจากมือเจ๊ซุ้ยทันที จนเจ๊ซุ้ยตกใจ และพยายามที่จะแย่งโทรศัพท์คืนจากมือของตอง

“ตกลงครับ ส่งบทมาให้ผมเลย” ตองพูดกับปลายสายและกดวางสาย เขายื่นโทรศัพท์มาให้เจ๊ซุ้ย

“เจ๊ก็รับไปเถอะน้า...ช่วงนี้ผมยิ่งละครน้อยอยู่” ตองทำเป็นพูดกลบเกลื่อน แต่ในใจเขานะ ยิ้มไม่หุบไปแล้วละ เขากำลังจะได้เล่นละครคู่กับฟ้าใส เขากำลังจะได้เจอเธออีกครั้ง

“ต้องมีอะไรแน่ๆ บอกเจ๊มานะ” เจ๊ซุ้ยมองตาขวางใส่ตอง เขาเลยรีบเปลี่ยนเรื่อง ก่อนที่เจ๊ซุ้ยจะจับผิดเขาได้

“เลี้ยงปิดกล้องกันเถอะเจ๊ ทุกคนรอเราอยู่” ตองลากเจ๊ซุ้ยไปที่งานเลี้ยงทันที โชคดีที่ทุกคน กำลังสนุกสนาน พอตองกับเจ๊ซุ้ยเดินเข้ามา หลายคนก็ยื่นแก้วเบียร์ให้ทั้งคู่ เลยทำให้เจ๊ซุ้ยไม่มีเวลาที่จะมาคาดคันคำตอบจากเขา