IANA's POV
Malakas ng buhos ng ulan. Hindi kagaya ng mga naunang araw na ganitong oras pa lang ay sumisilay na ang araw mula sa Silangan. Tinitigan ko ang payong na matagal-tagal ko ring hindi nagamit.
I felt so gloomy.
I felt so depressed.
Hindi ko maintindihan kung bakit. Basta noong makita kong bumubuhos ng malakas ang ulan kanina sa kwarto ko ay bigla na lang ding bumigat ang pakiramdam ko. Siguro dahil gustong-gusto ko pang humilata.
Nag-request ako kay mama na aabsent ako pero alas singko ng umaga, sinisermunan ako.
Kaya kahit tamad na tamad at mabigat sa pakiramdam ko, tumayo na lang ako para humandang maligo na. Nagulat ako noong tumunog ang cellphone ko.
"Ang aga-aga naman, sino ba 'to?" nagtatakang binuksan ko ang inbox ng WeChat at tiningnan kung kanino iyon nanggaling.
