และแล้วอาหารค่ำเมนูน้ำพริกกะปิปลาทู ผักต้มก็ผ่านไปด้วยดี จูบวาบหวามของเขาทำเอากวินตา ต้องรีบเข้าห้องอ้างว่าเหนื่อยเพื่อหนีหน้า
กวินตาทิ้งตัวลงบนที่นอนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แต่ไม่มีอะไรให้น่าสนใจ เปิดทีวีดูละครไทยก็น่าเบื่อ กำลังคิดว่าจะทำอะไรดี โทรศัพท์ก็สั่นครืดคราด แต่ก็รับสายเพราะเกรงใจเจ้าของบ้าน
"ฮัลโหลค่ะ...มีอะไรคะโฟมกำลังนอน"
"เปล่า...แค่จะบอกว่าผมจะทำงาน ขอกาแฟดำซักแก้วได้ไหม"
"ได้...ได้ค่ะ"
กวินตาวางโทรศัพท์ลงเปิดประตูห้อง สำรวจชุดนอนที่แสนจะมิดชิดอีกครั้ง ว่าเธอไม่ลืมใส่ชุดชั้นในใช่ไหม ตอนอยู่ที่บ้านโนบราจนเป็นนิสัย สำรวจตัวเองว่าเรียบร้อยดีแล้วเข้าครัว ชงกาแฟให้เขาตามคำสั่ง ยกเสิร์ฟถึงห้องนอน โดยไม่ลืมเคาะประตูก่อนตามมารยาท
ก็อก...ก็อก...ก็อก
"ครับ...เชิญครับ"
"เห้ย...พูดเพราะก็เป็นเว้ย"
กวินตารู้สึกว่าเขาพูดเพราะแบบนี้ ดีกว่ากระโชกโฮกฮากเสียงแข็งกว่าเป็นไหนๆ เปิดประตู
