เควินนอนซมเพราะพิษไข้มาสองวันสองคืน โดยที่มีกวินตาคอยดูแลป้อนข้าวป้อนยาเช็ดตัว บางคืนแทบไม่ได้นอน จนเมื่อถึงวันที่สามกวินตาถึงกับเหมือนคนแบตหมด หลับสนิทนอนไม่รู้สึกตัวบนที่นอนเล็กด้านล่าง ข้างเตียงของคนไข้
ท่ามกลางแสงสลัวของไฟที่หัวเตียง กลางดึกของคืนวันที่สาม เควินตื่นขึ้นมาเพราะหิวน้ำวางขาลงไป เกือบจะเหยียบพยาบาลประจำตัวเข้าให้แล้ว รีบดึงขาออกปรายตามองหญิงสาวที่หลับสนิท
"โฟม...ทำไมมานอนตรงนี้ ผมเกือบเหยียบแล้วรู้ไหม"
เขาก้มตัวลงช้อนร่างบางที่หลับสนิท วางไว้บนเตียงของเขาเจ็บแปลบที่หัวไหล่อยู่บ้างแต่ทนไหว ดื่มน้ำแก้กระหายก่อนหนึ่งแก้ว นอนลงข้างกันใช้ร่างกายให้หญิงสาวกกกอด แต่ข่มตาหลับเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล มองคนที่กรนเบาๆเพราะหลับลึก
"ดื้อ...คนขี้ดื้อ" ต่อว่าหญิงสาวที่แสนดื้อ จนเกือบเอาชีวิตไปทิ้ง
มองไปมองมาความต้องการเร้นลับค่อยๆก่อเกิด วันนั้นถ้าหากเขาไปช้ากว่านี้ หรือมีเรื่องร้าย
