“Benim bir planım var.” Yoktu. Babası ve Tomris Yunus Kerbeyoğlu adını duyar duymaz ateş almış gibi harekete geçmişlerdi. Depodan çıkmadan önce onları durdurması gerekiyordu ve o da büyük oynamıştı.
“Neden senin planını uygulayalım. Bir anda mafyatik işlere ilgi duymaya mı başladın?”
“Tomris karışmasana!”
“Bacın doğru söylüyor.” Alparslan göz devirdi. Babasıyla Tomris adeta bir ruh ikizi gibi her konuda mutlak fikir birliği sağlardı.
“Hayır. Alakası yok. Ama bana bir yamuk yapıldı.” Aslında Alparslan intikam duygusuyla hareket etmezdi. Kendisine yapılan hiçbir şeyi unutmaz ve fırsat eline geçtiği ilk anda acımadan darbeyi indirdi. Bu hem planını kusursuz kurması için fırsat sunuyor hem de karşı taraf gergin bir bekleyiş içinde hayatının son günlerini zehir zemberek geçiriyordu. Şimd
